Czy "Krzyżacy" wciąż powinni znajdować się na liście lektur?
Rozprawka na jedną stronę arkuszu podaniowego.
Nie kopjować z neta!!!
Myszka2009
W dzisiejszym świecie nie mamy na nic czasu, tylko opraca kariera zawodowa itd...
Moim zdaniem Krzyżacy powinny się znajdować na liscie lekktur ponieważ uczą, jak każda lektura.
tu coś znalazlam z neta
Henryk Sienkiewicz - w Polsce najpoczytniejszy pisarz, który osiągnął szczyt popularności nie tylko w kraju, ale również na świecie. Przykładem tego może być „Quo Vadis”, powieść z czasów Nerona, którą przetłumaczono na ponad 40 języków. Czy jego powieści historyczne powinny należeć do kanonu lektur? Oczywiście, że tak! W mojej rozprawce postaram się udowodnić słuszność tej tezy. Rozpoczynając swoje rozważania zacznę może od najsilniejszego argumentu. Otóż, jak każdy z nas zapewne pamieta w 1905 r. Henryk Sienkiewicz jako pierwszy polski pisarz został uhonorowany Literacką Nagrodą Nobla za powieść Quo Vadis. Było to ogromne wyróżnienie, które otrzymał za „wybitne osiągnięcia w dziedzinie eposu” i – jak podkreślił jeden z jurorów – „rzadko spotykany geniusz, który wcielił w siebie ducha narodu”. Nie podlega, więc dyskusji to, iż każdy Polak powinien znać dzieła tak wielkiego pisarza. Jednak nieczęsto znajdujemy czas, albo też nie mamy chęci, aby zaznajomić się z twórczością Sienkiewicza. Dlatego tez uważam, ze wprowadzenie wybitnych dzieł pisarza, takich jak: „Quo Vadis”, „Ogniem i mieczem”, „Krzyżacy”, „Potop”, czy „Pan Wołodyjowski” do kanonu lektur było świetnym rozwiązaniem. Myślę, że nawet uczeń, który nie przebrnie przez taką lekturę w jakimś stopniu, chcąc czy nie chcąc i tak zaznajomi się z jej treścią podczas omawiania lektury na lekcji języka polskiego. Przytoczmy jeszcze jeden argument. Otóż zastanówmy się głębiej nad wartościami, które przedstawiają dzieła H. Sienkiewicza. Autor w swojej twórczości podejmował tematy zarówno z życia współczesnego jak i historii Polski. Najbardziej znanymi powieściami historycznymi są zapewne: „Ogniem i mieczem”, „Potop”, „Pan Wołodyjowski” i „Krzyżacy”. Sienkiewicz podjął się w nich trudnego zadania „krzepienia serc” polskich w ciężkich latach zaborów, ukazując doniosłe wydarzenia z przeszłości, ucząc patriotyzmu i wiary na przyszłość.
Moim zdaniem Krzyżacy powinny się znajdować na liscie lekktur ponieważ uczą, jak każda lektura.
tu coś znalazlam z neta
Henryk Sienkiewicz - w Polsce najpoczytniejszy pisarz, który osiągnął szczyt popularności nie tylko w kraju, ale również na świecie. Przykładem tego może być „Quo Vadis”, powieść z czasów Nerona, którą przetłumaczono na ponad 40 języków. Czy jego powieści historyczne powinny należeć do kanonu lektur? Oczywiście, że tak! W mojej rozprawce postaram się udowodnić słuszność tej tezy.
Rozpoczynając swoje rozważania zacznę może od najsilniejszego argumentu. Otóż, jak każdy z nas zapewne pamieta w 1905 r. Henryk Sienkiewicz jako pierwszy polski pisarz został uhonorowany Literacką Nagrodą Nobla za powieść Quo Vadis. Było to ogromne wyróżnienie, które otrzymał za „wybitne osiągnięcia w dziedzinie eposu” i – jak podkreślił jeden z jurorów – „rzadko spotykany geniusz, który wcielił w siebie ducha narodu”. Nie podlega, więc dyskusji to, iż każdy Polak powinien znać dzieła tak wielkiego pisarza. Jednak nieczęsto znajdujemy czas, albo też nie mamy chęci, aby zaznajomić się z twórczością Sienkiewicza. Dlatego tez uważam, ze wprowadzenie wybitnych dzieł pisarza, takich jak: „Quo Vadis”, „Ogniem i mieczem”, „Krzyżacy”, „Potop”, czy „Pan Wołodyjowski” do kanonu lektur było świetnym rozwiązaniem. Myślę, że nawet uczeń, który nie przebrnie przez taką lekturę w jakimś stopniu, chcąc czy nie chcąc i tak zaznajomi się z jej treścią podczas omawiania lektury na lekcji języka polskiego.
Przytoczmy jeszcze jeden argument. Otóż zastanówmy się głębiej nad wartościami, które przedstawiają dzieła H. Sienkiewicza. Autor w swojej twórczości podejmował tematy zarówno z życia współczesnego jak i historii Polski. Najbardziej znanymi powieściami historycznymi są zapewne: „Ogniem i mieczem”, „Potop”, „Pan Wołodyjowski” i „Krzyżacy”. Sienkiewicz podjął się w nich trudnego zadania „krzepienia serc” polskich w ciężkich latach zaborów, ukazując doniosłe wydarzenia z przeszłości, ucząc patriotyzmu i wiary na przyszłość.