Denazyfikacja III Rzeszy to proces podjęty po II wojnie światowej w celu wykorzenienia zasad, ustaw oraz organizacjihitlerowskich (nazistowskich) z życia polityczno-społecznego Niemiec, a także Austrii.
Zapowiedziana została na konferencji jałtańskiej, a konkretne postanowienia podjęto na konferencji poczdamskiej. Realizowana przez wojskowe władze okupacyjne 4 mocarstw (USA, ZSRR, Wielkiej Brytanii, Francji) na mocy ustaw oraz dyrektyw Sojuszniczej Rady Kontroli Niemiec.
Członkowie hitlerowskiego aparatu władzy i urzędnicy byli w strefie amerykańskiej weryfikowani przed złożonymi z obywateli i obradującymi pod nadzorem władz wojskowych 545 regionalnymi oddziałami sądów.
W radzieckiej strefie denazyfikacja przebiegła najszybciej, m.in. ze względu na to, że rządy objęli najbardziej spośród stronnictw politycznych prześladowani przez nazistów komuniści i socjaliści. Schwytanych nazistów przetrzymywano w byłych obozach śmierci. Samo członkostwo w NSDAP było nierzadko traktowane jako przestępstwo, zaś dostęp byłych nazistowskich urzędników do urzędów państwowych był poza pojedynczymi przypadkami uniemożliwiony. W strefie radzieckiej wykonano kilkakrotnie więcej wyroków śmierci niż w strefach zachodnich razem wziętych, wiele osób zmarło w czasie przesłuchań i tortur, a także z powodu panujących w obozach warunków sanitarnych (łącznie co najmniej 42 tys. osób). Wielu nazistów zdołało jeszcze przed kapitulacją lub wkrótce po wojnie zbiec do zachodnich stref okupacyjnych, aby tam poddać się władzom wojskowym.
Denazyfikacja została zakończona w strefie radzieckiej 1948, w amerykańskiej 1949, w brytyjskiej i francuskiej 1950. Dzieki denazyfikacja III Rzeszy dzisjejsze Niemcy w jakikolwiek sposób nie są związane z pojęciem III Reszy.
Denazyfikacja III Rzeszy to proces podjęty po II wojnie światowej w celu wykorzenienia zasad, ustaw oraz organizacjihitlerowskich (nazistowskich) z życia polityczno-społecznego Niemiec, a także Austrii.
Zapowiedziana została na konferencji jałtańskiej, a konkretne postanowienia podjęto na konferencji poczdamskiej. Realizowana przez wojskowe władze okupacyjne 4 mocarstw (USA, ZSRR, Wielkiej Brytanii, Francji) na mocy ustaw oraz dyrektyw Sojuszniczej Rady Kontroli Niemiec.
Członkowie hitlerowskiego aparatu władzy i urzędnicy byli w strefie amerykańskiej weryfikowani przed złożonymi z obywateli i obradującymi pod nadzorem władz wojskowych 545 regionalnymi oddziałami sądów.
W radzieckiej strefie denazyfikacja przebiegła najszybciej, m.in. ze względu na to, że rządy objęli najbardziej spośród stronnictw politycznych prześladowani przez nazistów komuniści i socjaliści. Schwytanych nazistów przetrzymywano w byłych obozach śmierci. Samo członkostwo w NSDAP było nierzadko traktowane jako przestępstwo, zaś dostęp byłych nazistowskich urzędników do urzędów państwowych był poza pojedynczymi przypadkami uniemożliwiony. W strefie radzieckiej wykonano kilkakrotnie więcej wyroków śmierci niż w strefach zachodnich razem wziętych, wiele osób zmarło w czasie przesłuchań i tortur, a także z powodu panujących w obozach warunków sanitarnych (łącznie co najmniej 42 tys. osób). Wielu nazistów zdołało jeszcze przed kapitulacją lub wkrótce po wojnie zbiec do zachodnich stref okupacyjnych, aby tam poddać się władzom wojskowym.
Denazyfikacja została zakończona w strefie radzieckiej 1948, w amerykańskiej 1949, w brytyjskiej i francuskiej 1950. Dzieki denazyfikacja III Rzeszy dzisjejsze Niemcy w jakikolwiek sposób nie są związane z pojęciem III Reszy.