Wstęp: Czym byłby świat zbudowany na śmierci? Czy taki świat miałby w ogóle sens istnienia? Moim zdaniem nic nie usprawiedliwia zabijania, nawet dążenie do stworzenia lepszego świata. Udowadnia nam to nieustannie historia, już od początków istnienia ludzkości. Liczne przykłady odjedziemy również w literaturze pięknej, filmie i innych tekstach kultury. Swoje stanowisko uzasadnię, przywołując….
Przykłady:
- „Nowy wspaniały świat” - Aldous Huxley ukazuje wizję społeczeństwa przyszłości, ma ono realizować ideał szczęścia. Ten nowy, zorganizowany świat jest dokładnie zaplanowany i zaprogramowany przypominający obóz pracy, a nie świat ludzkich więzi. Wszelkie formy buntowania się są surowo karane (nawet śmiercią). I tutaj nasuwa się pytanie – czy taki świat jest lepszy?
Inne przykłady utopijnych światów, gdzie wszelkie formy buntu są karane nawet śmiercią, w imię wyższych idei, a idealny świat to świat okrutny: „1984” Orwella czy „My” Jewgienija Zamiatina
- Wassilij Grossmann, „Wszystko płynie” – wizję lepszego, komunistycznego świata, budowanego na ludzkim cierpieniu i śmierci budował Józef Stalin. Grossman przedstawia okrucieństwo, jakie przyniósł plan kolektywizacji rolnictwa na Ukrainie, czyli Hołodomor (Wielki Głód na Ukrainie).
- przykłady z historii: Rzesza Niemiecka i polityka Hitlera, teoria czystości rasowej: rasa aryjska uznawana za rasę panów, inne należy albo eksterminować, albo wykorzystywać do celów faszystów (badania laboratoryjne, ciężkie prace). Niemcy mieli rządzić światem, inne rasy uważano za podludzi. Tematyka obozów śmierci została poruszona w literaturze: „Medaliony” Nałkowskiej ukazują zbrodniczą działalność hitlerowców, badania laboratoryjne doktora Spannera.
Hanna Krall w „Zdążyć przed Panem Bogiem” pokazuje powstanie w getcie warszawskim (eksterminacja Żydów była najważniejszym punktem w planie idealnego świata według Hitlera).
Podsumowanie: Budowanie świata, teoretycznie lepszego, które wymaga ofiar, nigdy nie będzie zjawiskiem pozytywnym. Już w czasie wielkich odkryć geograficznych XVI-XVII wieku ludzkość się o tym przekonała. Okrutnie zachowanie hiszpańskiej konkwisty na terenach Ameryki i tworzenie tam kolonii, według zasad najeźdźcy pokazuje, jak złe jest kierowanie się wyłącznie własnymi ideami, którym niby przyświeca wyższy cel. Przywołane przeze mnie przykłady z literatury (….) również udowadniają słuszność postawionej we wstępie tezy, że dążenia do stworzenia lepszego świata nigdy nie będzie usprawiedliwiać zabijanie.
Wstęp: Czym byłby świat zbudowany na śmierci? Czy taki świat miałby w ogóle sens istnienia? Moim zdaniem nic nie usprawiedliwia zabijania, nawet dążenie do stworzenia lepszego świata. Udowadnia nam to nieustannie historia, już od początków istnienia ludzkości. Liczne przykłady odjedziemy również w literaturze pięknej, filmie i innych tekstach kultury. Swoje stanowisko uzasadnię, przywołując….
Przykłady:
- „Nowy wspaniały świat” - Aldous Huxley ukazuje wizję społeczeństwa przyszłości, ma ono realizować ideał szczęścia. Ten nowy, zorganizowany świat jest dokładnie zaplanowany i zaprogramowany przypominający obóz pracy, a nie świat ludzkich więzi. Wszelkie formy buntowania się są surowo karane (nawet śmiercią). I tutaj nasuwa się pytanie – czy taki świat jest lepszy?
Inne przykłady utopijnych światów, gdzie wszelkie formy buntu są karane nawet śmiercią, w imię wyższych idei, a idealny świat to świat okrutny: „1984” Orwella czy „My” Jewgienija Zamiatina
- Wassilij Grossmann, „Wszystko płynie” – wizję lepszego, komunistycznego świata, budowanego na ludzkim cierpieniu i śmierci budował Józef Stalin. Grossman przedstawia okrucieństwo, jakie przyniósł plan kolektywizacji rolnictwa na Ukrainie, czyli Hołodomor (Wielki Głód na Ukrainie).
- przykłady z historii: Rzesza Niemiecka i polityka Hitlera, teoria czystości rasowej: rasa aryjska uznawana za rasę panów, inne należy albo eksterminować, albo wykorzystywać do celów faszystów (badania laboratoryjne, ciężkie prace). Niemcy mieli rządzić światem, inne rasy uważano za podludzi. Tematyka obozów śmierci została poruszona w literaturze: „Medaliony” Nałkowskiej ukazują zbrodniczą działalność hitlerowców, badania laboratoryjne doktora Spannera.
Hanna Krall w „Zdążyć przed Panem Bogiem” pokazuje powstanie w getcie warszawskim (eksterminacja Żydów była najważniejszym punktem w planie idealnego świata według Hitlera).
Podsumowanie: Budowanie świata, teoretycznie lepszego, które wymaga ofiar, nigdy nie będzie zjawiskiem pozytywnym. Już w czasie wielkich odkryć geograficznych XVI-XVII wieku ludzkość się o tym przekonała. Okrutnie zachowanie hiszpańskiej konkwisty na terenach Ameryki i tworzenie tam kolonii, według zasad najeźdźcy pokazuje, jak złe jest kierowanie się wyłącznie własnymi ideami, którym niby przyświeca wyższy cel. Przywołane przeze mnie przykłady z literatury (….) również udowadniają słuszność postawionej we wstępie tezy, że dążenia do stworzenia lepszego świata nigdy nie będzie usprawiedliwiać zabijanie.