W wyniku nierozstrzygniętej wojny litewsko-moskiewskiej 1558–1570, na mocy zawartego w 1570 trzyletniego rozejmu Rosja zachowała niektóre swoje podboje w Inflantach. Zatrzymała Narwę, Dorpat i ziemię połocką. Iwana IV Groźnegoprzed ponownym uderzeniem na Rzeczpospolitą powstrzymała bezpotomna śmierć Zygmunta II Augusta i możliwość wystawienia własnej kandydatury lub swojego syna Fiodora. W 1575 Iwan IV uderzył na Inflanty. Wojska rosyjskie zajęły port Salis, padła odizolowana Parnawa. 2000 kawalerii Jana Hieronimowicza Chodkiewicza nie było w stanie powstrzymać parcia Rosjan. Przerażona ludność uciekła do Rygi[2]Do piętnastu zamków inflanckich wysłano załogi w sile od 50 do 150 ludzi, składające się z Polaków, Litwinów i Niemców, wspierane przez czterotysięczną armię dowodzoną przez Jana Hieronimowicza Chodkiewicza oraz niewielkie siły hetmana polnego litewskiegoKrzysztofa Radziwiłła Pioruna. Wysłani jesienią do Rosji posłańcy wiadomości o obiorzeStefana Batorego usłyszeli trudne do przyjęcia warunki: przyznanie carowi tytułów wielkiego księcia smoleńskiego i połockiego oraz zrzeczenie się Inflant[3]. W styczniu 1577 wojska rosyjskie pojawiły się w Estonii i uderzyły naRewel. Latem pod Pskowem zakończyła się koncentracja armii rosyjskiej szacowanej na 30 000 żołnierzy.
W wyniku nierozstrzygniętej wojny litewsko-moskiewskiej 1558–1570, na mocy zawartego w 1570 trzyletniego rozejmu Rosja zachowała niektóre swoje podboje w Inflantach. Zatrzymała Narwę, Dorpat i ziemię połocką. Iwana IV Groźnegoprzed ponownym uderzeniem na Rzeczpospolitą powstrzymała bezpotomna śmierć Zygmunta II Augusta i możliwość wystawienia własnej kandydatury lub swojego syna Fiodora. W 1575 Iwan IV uderzył na Inflanty. Wojska rosyjskie zajęły port Salis, padła odizolowana Parnawa. 2000 kawalerii Jana Hieronimowicza Chodkiewicza nie było w stanie powstrzymać parcia Rosjan. Przerażona ludność uciekła do Rygi[2]Do piętnastu zamków inflanckich wysłano załogi w sile od 50 do 150 ludzi, składające się z Polaków, Litwinów i Niemców, wspierane przez czterotysięczną armię dowodzoną przez Jana Hieronimowicza Chodkiewicza oraz niewielkie siły hetmana polnego litewskiego Krzysztofa Radziwiłła Pioruna. Wysłani jesienią do Rosji posłańcy wiadomości o obiorzeStefana Batorego usłyszeli trudne do przyjęcia warunki: przyznanie carowi tytułów wielkiego księcia smoleńskiego i połockiego oraz zrzeczenie się Inflant[3]. W styczniu 1577 wojska rosyjskie pojawiły się w Estonii i uderzyły naRewel. Latem pod Pskowem zakończyła się koncentracja armii rosyjskiej szacowanej na 30 000 żołnierzy.