Cześć. moglibyście wymienić i pokrótce opisać bohaterów "Zew Krwi" + Dlaczego warto przeczytać tą książkę. Dodatkowo opisać problematykę utworu, i wyjaśnić pochodzenie tytułu. DAJE NAJ
" Life is not a problem to be solved but a reality to be experienced! "
© Copyright 2013 - 2024 KUDO.TIPS - All rights reserved.
"ZEW KRWI" Chce Was gorąco zachęcić do przeczytania powieści przygodowej amerykańskiego pisarza Jacka Londona pt. „Zew Krwi”. Opowiada ona o psie imieniem Buck, wiodącym beztroskie życie w Santa Clara, w posiadłości sędziego Millera. Zostaje on sprzedany handlarzom psów na dalekiej Północy, gdzie okrutnie traktowany, pracuje w zaprzęgu pocztowym. Podroż psów przez Alaskę, jest wspaniale opisana przez autora. Przedstawił on jak...
Bohaterowie;
Buck (czyt.) bakJ. London Zew krwi, bohater główny; pies z Południa.
Wygląd: mieszaniec bernardyna i owczarka szkockiego.
Życiorys: Jego ojcem był bernardyn Elmo, matką owczarek szkocki, Shep.Wychowany w ciepłym klimacie, w dolinie Santa Clara, w posiadłości sędziego Millera, trafia za sprawą Manuela aż na daleką Północ. Tutaj budzi się w nim pierwotny instynkt, który sprawia, że Buck, po śmierci ukochanego pana, dołącza do stada dzikich wilków.
Charakterystyka: Podczas pobytu na Północy, Buck miewał trudniejsze i łatwiejsze lata. Szczyt jego formy przypadł na lata spędzone u boku ukochanego pana, Johna Thorutona. Wtedy to "nabrał wielkiej dumy i pewności siebie, co odbiło się na jego wyglądzie, (...) jego piękne futro stało się jeszcze piękniejsze. Gdyby nie odrobina brązowej sierści na pysku i nad oczami i nie biała łata biegnąca wzdłuż piersi, można by go było wziąć za olbrzymiego wilka (...) Po ojcu bernardynie odziedziczył wielkość i wagę, ale matce zawdzięczał kształty. Pysk jego był długim wilczym pyskiem, większym jednak niż pysk wilka, a łeb, choć nieco szerszy - wilczym łbem ogromnej wielkości". "Chytrość jego była chytrością wilczą, inteligencja - inteligencją owczarka i bernardyna, a wszystko w połączeniu z doświadczeniem zdobytym w najcięższej szkole zrobiło z niego najpotężniejsze ze zwierząt wędrujących po dzikich ostępach Północy". Miłość do człowieka, świadcząca o łagodzącym wpływie cywilizacji, nie uśpiła w Bucku pierwotnych cech. "Zachował wierność i oddanie, zrodzone przy domowym ognisku, ale zachował też jednocześnie dzikość i przebiegłość (...) Był bezlitosny. Dobrze znał prawo pięści i kłów, zawsze wykorzystywał swoją przewagę i nigdy nie przerywał walki, dopóki śmierć nie zabrała wroga".
Jako przewodnik zaprzęgu "Buck celował w rządzeniu i narzucaniu posłuchu towarzyszom". Zachwyca tym swych opiekunów: "Nigdy nie widziałem takiego psa jak Buck! - wołał François - Nigdy! Wart tysiąc dolarów, do licha!". "Miał władczy charakter i był niebezpieczny". Ponadto "był niezwykle chytry i umiał czekać z cierpliwością, jaka cechuje pierwotne natury". "Jego zachowanie cechowała rozwaga. Nie był porywczy i nie działał pochopnie".
Dzięki tym wszystkim cechom charakteru Buck, jako jeden z nielicznych psów sprowadzonych z ciepłego Południa, potrafił dostosować się do warunków dalekiej Północy. Przeżył tu wiele lat, poznał smak potwornego bólu, głodu i zimna, ale i potęgę miłości do człowieka, która działa cuda.
Rola w utworze: Bohater zwierzęcy, autor opisał charakter psa, zmiany zachodzące w nim pod wpływem kolejnych doświadczeń, pokazał także potęgę instynktu.