Historia wynalezienia długopisu nie jest bynajmniej krótka. Pierwszy patent na kulkowe „pióro” do pisania przyznano 30 października 1888r. John J. Loud 'owi. Było to pióro z obracającą się stalową kulką umieszczoną w gnieździe. Chociaż pióro to nadawało się doskonale do pisania po szorstkich powierzchniach takich jak skóra to jednak było zbyt „surowe” żeby pisać nim listy więc nie odniosło większego komercyjnego sukcesu. W okresie pomiędzy 1901, a 1940 wystąpiło intensywne zainteresowanie rozwojem narzędzi piśmienniczych będących alternatywą lub udoskonaleniem wiecznego pióra. W końcu László Biró, węgierski wydawca gazet zauważył że atrament używany do drukowania gazet schnie szybko i nie pozostawia smug w przeciwieństwie do tych używanych dotąd w wiecznych piórach. We współpracy ze swoim bratem George który był chemikiem rozpoczęli pracę nad nowym rodzajem pióra, aby ostatecznie 15 czerwca 1938r. otrzymać brytyjski patent na długopis.
Historia wynalezienia długopisu nie jest bynajmniej krótka. Pierwszy patent na kulkowe „pióro” do pisania przyznano 30 października 1888r. John J. Loud 'owi. Było to pióro z obracającą się stalową kulką umieszczoną w gnieździe. Chociaż pióro to nadawało się doskonale do pisania po szorstkich powierzchniach takich jak skóra to jednak było zbyt „surowe” żeby pisać nim listy więc nie odniosło większego komercyjnego sukcesu. W okresie pomiędzy 1901, a 1940 wystąpiło intensywne zainteresowanie rozwojem narzędzi piśmienniczych będących alternatywą lub udoskonaleniem wiecznego pióra. W końcu László Biró, węgierski wydawca gazet zauważył że atrament używany do drukowania gazet schnie szybko i nie pozostawia smug w przeciwieństwie do tych używanych dotąd w wiecznych piórach. We współpracy ze swoim bratem George który był chemikiem rozpoczęli pracę nad nowym rodzajem pióra, aby ostatecznie 15 czerwca 1938r. otrzymać brytyjski patent na długopis.