Question

część tu, a reszta w załączniku

4) Omów role chóru w teatrze Greckim.

5) Wymień i zdefiniuj dwie jedności tragedii greckiej

DAJE NAJ!

Answer 1

W teatrze greckim chór była to 15-osobowa grupa (u Ajschylosa − 12, wcześniej bardzo możliwe, że zdecydowanie liczniejsza; w starej komedii liczba osób w chórze wynosiła bodajże 24 osoby).

Istotny był już sam moment wejścia, procesja (parodos) chóru na orchestrę. Prawie nigdy nie działo się to w ciszy - w dostępnych nam tragediach sytuację taką spotykamy jedynie w Błagalnicach Ajschylosa. Ale było to działanie uzasadnione – moment rozpoczęcia tragedii jest chwilą tuż po wielkiej klęsce Ateńczyków, milczące wejście chóru miało więc wielką moc dramaturgiczną, w niezaprzeczalny sposób potęgowało napięcie. W pozostałych przypadkach wejściom chóru towarzyszył śpiew, inkantacja Zdarzało się, że partie tekstu przeznaczone dla chóru był na tyle długie, że musiał on kilkukrotnie okrążać orchestrę, nim zajął przynależne mu miejsce .Czasem chór wkraczając, prowadził dialogi.W występie antycznego chóru łączyły się ze sobą trzy elementy – muzyka, taniec i śpiew, ich obecność była więc raczej słuchowiskiem niż widowiskiem. Zespolenie to nazwane zostało przez  Starożytni Grecy odczuwali muzykę zupełnie inaczej niż my współcześnie. Wierzyli w boskie pochodzenie tańca i chórów, przy ich wykorzystaniu odprawiane były wszelkie rytuały; muzyką, tańcem, wyrażano radość i smutek. Wykazano, że starożytna Greka była językiem wyjątkowo muzycznym, niepodobnym do współczesnego. Należy dodać, że Grecy traktowali sztukę teatru jako poezję, a ton głosu właściwy dla jej wymawiania był umieszczony pomiędzy śpiewem i mową. Ważna w organizacji pracy chóru była więc rytmika, melodyczność, muzyczność działań. Bardzo często dostosowywano metrum tekstu do atmosfery działań i do napięcia. Najprawdopodobniej zarówno parodos, jak i stasimę, chór wykonywał unioslo, tzn. w zgodnej linii melodycznej. Nie zdarzało się też, by choreuci dzieleni byli na pojedynczych solistów. Częstym zabiegiem był natomiast podział chóru na dwie części i odrębne wykonywanie działań czy śpiewów przez każdą z nich.

Inaczej sytuacja przedstawiała się podczas dialogów chóru z bohaterami – wtedy głos najczęściej zabierał koryfeusz tzn. przewodnik. Nieczęsto zdarzało się, by w dialogach brali udział poszczególni choreuci, aczkolwiek nie było to wykluczone.

Choreuci potrafili posługiwać się szerokim wachlarzem gestów i postaw − dobry tancerz nie miał trudności, by swoim ciałem wskazać, o jakiej postaci jest mowa, czy też, jakie zdarzenia właśnie się rozgrywają. Ich taniec był tańcem mimetycznym, wszystkie wykonywane gesty były widzom znane i potrafili je bez trudu zinterpretować.

Answer 2

 

1)Typowy strój greckiego aktora to  syrma luźna, jaskrawa szata spływająca od szyi do kostek zakrywająca całe ciało wraz z rękami . Aktorzy na nogach mieli koturny, czyli buty z podeszwami zrobionymi z kilku warstw skóry.Nosili tagrze  peruki zwane onkos oraz różnego typu maski.

 

1)A na scenie mogło występować  najwięcej 3 aktorów jednocześnie

2)B kobiety niemogły  wystepowac w teatrze greckim . mężczyźni wcielali się w ich role .

 

2)

a)Ajschylos-wprowadził na scenę drugiego aktora, wysunął dialog na pierwszy plan, ograniczając rolę chóru, udoskonalił strój aktorów. Wielką rolę w jego tragediach odgrywa element muzyczny, zarówno partie chóralne jak i solowe

b)Sofokles-wprowadził trzeciego aktora, dzięki czemu ograniczona została rola chóru, a rozszerzył się dialog i rozbudowana została akcja tragedii. Wprowadził także dekoracje sceniczne.

c)Eurypides-ukazywał w swoich tragediach wszystkie złe i dobre strony natury człowieka: jego namiętności i pragnienia, szlachetność i podłość, dobroć i okrucieństwo, zdolność do poświęceń i bezprzykładny egoizm.

 

3)bronteion, machina do grzmotów (skórzany worek z kamieniami, którym uderzano o miedzianą blachę, lub dzban pełen kamieni, który przesypywano do innego, blaszanego naczynia)

 

 

4)Rola chóru- wyraża głos opinii publicznej, informuje o wydarzeniach poprzedzających akcję w dramacie. Przestrzega bohaterów o niebezpieczeństwie, pomaga rozwiązać trudne problemy, ma wpływ na podwyższenie lub obniżenie napięcia dramatycznego.

 

5)

a) Zasada jedności czasu – długość tragedii powinna się mniej więcej pokrywać z długością przedstawionych wydarzeń . Wszystko dzieje się w starożytności .

b) Zasada jedności miejsca – tragedia ma rozgrywać się w jednym miejscu przez cały czas .