Cyja postawa życiowa wydaje ci się bardziej słuszna-rozprawka z elemętami charakterystyki (Chodzi o Pawła Obareckiego i Stanisławę Bozowską z opowiadania pt."siłaczka")
Za rozwiązanie dodam dodatkowe 25 punktów, poniewaz dodawając zadanie nie miałem ich.
Stefan Żeromski w opowiadaniu pt. "Siłaczka" ukazał dwoje bohaterów, którzy pragnęli realizować pozytywistyczne hasło pracy u podstaw. Paweł Obarecki został lekarzem i pragnął wprowadzać, wśród mieszkańców miasteczka Obrzydłówek, oświatę zdrowotną. Zamierzał leczyć ludzi, uczyć ich higieny, czyli podnosić poziom wiedzy na temat własnego zdrowia. Stanisława Bozowska zaś była nauczycielką i pragnęła przyczynić się do likwidowania analfabetyzmu wśród chłopów. Oboje, jako studenci, poznali się, a Obarecki zdążył nawet oświadczyć się pannie Stanisławie, która jednak posiadała inne cele życiowe.Pźniej ich drogi rozeszły się, Obarecki przyjechał do Obrzydłówka, Bozowska została guwernantką w domu szlacheckim. Spoykali się raz jeszcze, gdy w mroźną iśnieżną noc lekarza wezwano do chorej mieszkającej w sąsiedniej wiosce. Była nią panna Stanisława, chora na tyfus i mimo starań lekarza, nie udało jej się uratować.
Paweł Obarecki przyjechał do Obrzydłówka z poczuciem misji i pełen zapału do pracy. Przyjmował chorych, wydawał im leki z własnej apteczki, nie brał wynagrodzenia. Wkrótce przekonał się, iż jego działalność przeszkadza tamtejszemu felczerowi i aptekarzowi, którzy, oszukując chorych i ciemnych ludzi, zarabiali wiele pieniędzy. Felczer przepisywał leki, aptekarz je sporządzał, jednak były to wyłącznie nieszkodliwe dla zdrowia substancje, niemające nic wspólnego z lekarstwami. Rozpoczęli więc krucjatę przeciwko młodemu lekarzowi, nabuntowali ludność, powodując, że do lekarza przestał ktokolwiek przychodzić, powybijano szyby w oknach jego mieszkania i rozpuszczano plotki na jego temat. Obarecki wkrótce zaprzestał walki o ideały, sprzymierzył się z felczerem oraz aptekarzem, wiodąc spokojne i dostatnie życie.
Panna Stanisława porzuciła pracę u bogatej szlachty, przeniosła się do zapadłej wioski i tam uczyła chłopów. Mieszkała w strasznych warunkach, często głodowała, jednak nie poddawał się i realizowała swoje zamierzenia. Wzbudziła swą postawą ogromny szacunek i miłość chłopów, nauczyła ich pisać i czytać, pokazała drogę rozwoju osobistego. Ponadto ncami redagowała podręcznik "Fizyka dla ludu". Zmarła z wycieńczenia i biedy, jednak pozostawiła po sobie trwały ślad, zaszczepiła chłopom miłość do wiedzy i ciekawość świata.
Obarecki, po jej śmierci, postanowił się zmienić, gdyż odczuwał wstyd i wyrzuty sumienia. Jednak zmiany te były pozorne i krótkotrwałe. Okazał się człowiekiem słabym wewnętrznie, który przdłożył własne wygody nad dobro innych. Stanisława Bozowska, krucha i słaba fizycznie kobieta, wykazała się altruistyczną postawą, konsekwentnym dążeniem do celu, wbrew wszyskirmu. To ona okazała się przwdziwą siłaczką. Zrezygnowała z wygodnego życia i szczęścia osobistego w imię swoich marzeń i ideałów.
Z całą pewnością to jej postawa godna jest szacunku, podziwu i naśladowania.