Question

CV życia Jezusa Chrystusa - pilne!!

Answer 1

Jezus Chrystus -ur. ok. 8 -4 p.n.e., miejsce sporne: wg Ewangelii Betlejem, zdaniem historyków prawdopodobnie Nazaret, zm. ok. 30-33 n.e. w Jerozolimie, Jezus z Nazaretu – centralna postać chrześcijaństwa. Według chrześcijan założyciel Kościoła, Syn Boży i Zbawiciel.
Dla większości wyznań i Kościołów chrześcijańskich (trynitarnych) Jezus jest także wcieleniem Boga w osobie Syna Bożego. W islamie uznawany jest za proroka.Zgodnie z przekazem nowotestamentowym Jezus Chrystus urodził się w żydowskiej rodzinie, jako syn Marii poślubionej Józefowi. Nadano mu imię Jezus. Józef był z zawodu cieślą, a według Ewangelii Mateusza i Łukasza potomkiem króla Dawida (różnice w genealogii Jezusa, zachodzące między relacjami tych Ewangelistów, tłumaczy się hebrajskim prawem i zwyczajem lewiratu – 5 Księga Mojżeszowa/Powtórzonego Prawa r.25, 5-6). Wedle Ewangelii Mateusza i Łukasza, jedynych pism w Nowym Testamencie, które zawierają informacje o poczęciu i narodzinach Jezusa, został on poczęty nie przez Józefa, lecz przez Ducha Świętego w łonie Marii (por. Łk 1,35 i Mt 1,18).

Ewangelia Łukasza i Mateusza zgodne są co do tego, że Jezus urodził się w wiosce Betlejem niedaleko Jerozolimy. Ewangeliści podają różne szczegóły okoliczności jego narodzin. Według Ewangelii Łukasza Józef wraz z małżonką Marią udali się na spis powszechny zarządzony przez cesarza rzymskiego Oktawiana Augusta, a gdy tam dotarli Maryja urodziła Jezusa (por. Łk 2,1-7). Jak każde żydowskie dziecko płci męskiej, Jezus został obrzezany ósmego dnia po narodzeniu. Po porodzie, który – wedle Ewangelii Łukasza – miał miejsce w ubogiej stodole (lub grocie), w nieokreślonym bliżej czasie rodzina wróciła do Nazaretu, małej wioski w Galilei. Według Ewangelii Mateusza za namową anioła, który objawił się we śnie Józefowi, cała rodzina zbiegła do Egiptu, aby ujść zorganizowanej przez Heroda rzezi niemowląt. Po śmierci Heroda Józef z Marią udali się do Galilei i zamieszkali w Nazarecie.

Ewangelia Mateusza wśród wydarzeń związanych z narodzinami Jezusa opowiada o odwiedzinach mędrców ze Wschodu, prowadzonych przez gwiazdę betlejemską, dla oddania pokłonu Jezusowi, którego uważają za nowo narodzonego króla żydowskiego i o tzw. rzezi niewiniątek urządzonej z rozkazu Heroda który pragnie pozbyć się rywala do korony królewskiej. Ostrzeżeni przez anioła Józef i Maria wraz z dzieckiem podejmują się ucieczki do Egiptu, a po powrocie osiedlają się w Nazarecie, małej wiosce w Galilei (por. Mt 2,1-23).

Józef pojawia się na kartach Ewangelii Łukasza po raz ostatni, gdy Jezus ma 12 lat (Łk 2, 41-48).

O narodzinach i dziecinnych latach Jezusa mówią również apokryfy zwane Ewangeliami Dzieciństwa. Obszernymi i najbardziej popularnymi są Protoewangelia Jakuba oraz Ewangelia Dzieciństwa Tomasza. Według tego ostatniego tekstu Jezus od wczesnego dzieciństwa zdolny miał być do czynienia cudów, wcześniej wykorzystując je do własnych celów. Apokryfy nie są akceptowane przez chrześcijan jako księgi natchnione, niemniej wywarły one wielki wpływ na kulturę chrześcijańską na przestrzeni jej dziejów.
Cztery Ewangelie nowotestamentowe wiążą początek publicznej działalności Jezusa z postacią Jana Chrzciciela, wedle Ewangelii Łukasza krewnego Jezusa, który u brzegów rzeki Jordan dokonywał aktów chrztu czyli zanurzenia w wodzie dla obmycia z grzechów (por. Mk 1,4-5). Jezus poprosił Jana o chrzest. Jan Chrzciciel, chrzcząc Jezusa, stwierdził publicznie, że jest on oczekiwanym przez Żydów Mesjaszem i jednocześnie Synem Bożym. W czasie chrztu na Jezusa zstąpił Duch Święty w postaci gołębicy. Po uwięzieniu Jana Jezus rozpoczął nauczanie i działalność publiczną. Wśród cudów opisywanych w Ewangeliach są m.in.: wskrzeszenie umarłych: córki przełożonego synagogi, syna wdowy z miasteczka Nain i człowieka imieniem Łazarz z Betanii, uzdrowienia niewidomych, głuchych, sparaliżowanych, chromych, trędowatych i cierpiących na inne choroby, wypędzanie demonów z opętanych, zamiana wody w wino, cudowne rozmnożenie chleba, chodzenie po wodzie. Według teologii chrześcijańskiej cuda opisywane w Ewangeliach mają zawsze charakter poglądowy, tzn. służą wzmacnianiu przekazu słownego nauczania i wykazywaniu przewagi wiary, nadziei i miłości (cnót podstawowych w chrześcijaństwie) nad innymi systemami wartości oraz mają za zadanie dowieść mesjaństwa i boskości Jezusa.
Z czasem działalność Jezusa zdobywała coraz większą popularność. Wybrał grupę dwunastu uczniów, z których jedenastu po jego śmierci kontynuowało nauczanie o nadchodzącym królestwie niebieskim. Nauczanie Jezusa, w formie jaka została przekazana w Ewangeliach, jest podstawą wiary chrześcijańskiej. Było ono oparte na Starym Testamencie, jednak treści starotestamentowe zostały zreinterpretowane. Kluczowe dla nauki Jezusa pojęcia to: wiara, miłosierdzie, sprawiedliwość, miłość, nadzieja, wybaczenie, współczucie, znoszenie cierpienia. Najdobitniej nauczanie Jezusa Chrystusa przedstawione jest w Kazaniu na Górze zawartym w dwóch nieco różnych wersjach w Ewangelii Mateusza i Ewangelii Łukasza.

Jezus nauczał że:

* Królestwo Boże jest wspólnotą, gdzie Bóg jest głową, a ludzie członkami, a on sam jest przyczyną i gwarantem jego nadejścia;
* on sam jest Synem Bożym; według nauk większości Kościołów – prawdziwym Bogiem, ale i prawdziwym człowiekiem;
* jest współstworzycielem Wszechświata;
* on jest bożym barankiem (barankiem paschalnym) ofiarowującym swoje życie, aby dać ludziom możliwość uzyskania zbawienia;
* najważniejszym przykazaniem jest miłować swojego Boga całym sercem i umysłem, a bliźniego swego jak siebie samego, gdzie bliźnim jest każdy człowiek;
* wiara w to, że jest on Synem Boga, posłuszeństwo i miłość do niego prowadzą do nowego narodzenia – narodzenia się w Królestwie Bożym;
* nowe narodzenie daje nową naturę, uzdalniając takich ludzi do posłuszeństwa jego przykazaniom wypowiedzianym m.in. w Kazaniu na Górze;
* powróci "w obłokach niebieskich" w "Dniu Pańskim", aby dokonać sądu nad światem.