Teatr — jedna ze sztuk widowiskowych, o początkach sięgających obrzędów religijnych, polegająca na prezentacji widowiska bezpośrednio odbierającej je publiczności. Teatr jest sztuką wielotworzywową, na którą składają się: słowo, ruch sceniczny, gra aktorska, światło, scenografia, muzyka itd. Główne formy teatru to opera, balet i dramat. W zależności od wielu czynników — jak jego rola w życiu społecznym, dominujące tendencje artystyczne, środki techniczne, oczekiwania odbiorcy — wykształciły się różne formy teatru. Teatr średniowieczny był związany z religią, z jej tematyką lub obrzędowością. Charakterystyczna była symultaniczność. Już w misteriach i widowiskach pasyjnych dbano o efekty teatralne. W okresie renesansu rozwija się teatr dworski (z takiej okazji odbyła się premiera "Odprawy posłów greckich") i teatr szkolny (jezuicki i pijarski) oraz mieszczański (komedia sowizdrzalska). W XVII wieku istniała na dworze Władysława IV stała opera włoska, liczne przedstawienia organizowano na dworach magnackich. Powstanie Teatru Narodowego (1765 rok), pierwszego teatru publicznego grającego w języku polskim, stworzyło nową sytuację społeczną: gust publiczności, płacącej za wstęp, oddziaływał na repertuar — dramę i operę przedkładała ona ponad tragedię klasycystyczną. W XIX wieku teatr ulega dalszej profesjonalizacji, powstaje wiele nowych stałych placówek (m.in. w Krakowie, Lwowie, Wilnie).
Głównym czynnikiem przyciągającym widza jest popis aktorski. Teatr dąży do tworzenia iluzji rzeczywistości (scena pudełkowa). W początkach XX wieku dokonała się w Europie wielka reforma teatru. Rekonstrukcji sensu dzieła i jego przekładowi na język teatru ma odpowiadać dobór wszystkich elementów inscenizacji, także dekoracje i kostiumy sporządza się osobno dla każdej sztuki. Teatr jest pojmowany jako sztuka integralna, łącząca w nową całość wszystkie czerpane z różnych tworzyw elementy, a zarazem autonomiczna wobec innych dziedzin sztuki. W nurtach awangardowych silne jest dążenie do rozbicia iluzji, często również do wciągnięcia widza w tok przedstawienia.
Teatr — jedna ze sztuk widowiskowych, o początkach sięgających obrzędów religijnych, polegająca na prezentacji widowiska bezpośrednio odbierającej je publiczności. Teatr jest sztuką wielotworzywową, na którą składają się: słowo, ruch sceniczny, gra aktorska, światło, scenografia, muzyka itd. Główne formy teatru to opera, balet i dramat. W zależności od wielu czynników — jak jego rola w życiu społecznym, dominujące tendencje artystyczne, środki techniczne, oczekiwania odbiorcy — wykształciły się różne formy teatru. Teatr średniowieczny był związany z religią, z jej tematyką lub obrzędowością. Charakterystyczna była symultaniczność. Już w misteriach i widowiskach pasyjnych dbano o efekty teatralne. W okresie renesansu rozwija się teatr dworski (z takiej okazji odbyła się premiera "Odprawy posłów greckich") i teatr szkolny (jezuicki i pijarski) oraz mieszczański (komedia sowizdrzalska). W XVII wieku istniała na dworze Władysława IV stała opera włoska, liczne przedstawienia organizowano na dworach magnackich. Powstanie Teatru Narodowego (1765 rok), pierwszego teatru publicznego grającego w języku polskim, stworzyło nową sytuację społeczną: gust publiczności, płacącej za wstęp, oddziaływał na repertuar — dramę i operę przedkładała ona ponad tragedię klasycystyczną. W XIX wieku teatr ulega dalszej profesjonalizacji, powstaje wiele nowych stałych placówek (m.in. w Krakowie, Lwowie, Wilnie).
Głównym czynnikiem przyciągającym widza jest popis aktorski. Teatr dąży do tworzenia iluzji rzeczywistości (scena pudełkowa). W początkach XX wieku dokonała się w Europie wielka reforma teatru. Rekonstrukcji sensu dzieła i jego przekładowi na język teatru ma odpowiadać dobór wszystkich elementów inscenizacji, także dekoracje i kostiumy sporządza się osobno dla każdej sztuki. Teatr jest pojmowany jako sztuka integralna, łącząca w nową całość wszystkie czerpane z różnych tworzyw elementy, a zarazem autonomiczna wobec innych dziedzin sztuki. W nurtach awangardowych silne jest dążenie do rozbicia iluzji, często również do wciągnięcia widza w tok przedstawienia.