Oski666
Rozwój kultury, sztuki i nauki w Cesarstwie Bizantyjskim : Po okresie recesji kulturalnej, przypadającej na wiek 7 i 8 i połowę 9 stulecia, Bizancjum przeżywało okres renesansu. Nauka i sztuka znalazły gorliwych opiekunów pośród cesarzy dynastii macedońskiej i dzięki temu mogły rozwijać się wspaniale. Leon 6 Filozof (886-912) i Konstantyn 7 Porfirogeneta nie ograniczali się do roli mecenasów, lecz sami dali się poznać za swej działalności pisarskiej. Zwłaszcza szeroko zasłynął Konstantyn swymi dziełami o administracji państwa i ceremoniach dworu bizantyjskiego, przyczyniając się w ten sposób do pogłębienia naszych wiadomości na temat tego okresu. Pod osobistym wpływem uczonego cesarza rozwinęła się bogata literatura encyklopedyczna, której zawdzięczamy zachowanie urywków niejednego dzieła autorów starożytnych. Mecenat artystyczny Bazylego 1 wpłynął natomiast na rozkwit architektury. Liczba nowych budowli zwłaszcza o znaczeniu kulturowym, znacznie wzrosła. Dominował wśród nich typ kościoła krzyżowo-kopułowego. Ostateczne przywrócenie kultu obrazów świętych spowodowało odrodzenie malarstwa religijnego. Artyści znaleźli szerokie pole działania przy ozdabianiu wnętrz zarówno świeżych wzniesionych świątyń, jak również istniejących od dawna. Nic, więc dziwnego, że malarstwo przeżywało w 10 wieku okres wielkiego rozwoju, przypominając najlepsze czasy twórczości artystów 6 wieku. Odrodzona sztuka bizantyjska swymi wpływami przekroczyła granice państwowe. Dotarła do Armeni, Gruzji, Rusi, południowych Włoch i Sycylii, Wenecji, a nawet pośrednio do Niemiec.
Po okresie recesji kulturalnej, przypadającej na wiek 7 i 8 i połowę 9 stulecia, Bizancjum przeżywało okres renesansu. Nauka i sztuka znalazły gorliwych opiekunów pośród cesarzy dynastii macedońskiej i dzięki temu mogły rozwijać się wspaniale. Leon 6 Filozof (886-912) i Konstantyn 7 Porfirogeneta nie ograniczali się do roli mecenasów, lecz sami dali się poznać za swej działalności pisarskiej. Zwłaszcza szeroko zasłynął Konstantyn swymi dziełami o administracji państwa i ceremoniach dworu bizantyjskiego, przyczyniając się w ten sposób do pogłębienia naszych wiadomości na temat tego okresu. Pod osobistym wpływem uczonego cesarza rozwinęła się bogata literatura encyklopedyczna, której zawdzięczamy zachowanie urywków niejednego dzieła autorów starożytnych. Mecenat artystyczny Bazylego 1 wpłynął natomiast na rozkwit architektury. Liczba nowych budowli zwłaszcza o znaczeniu kulturowym, znacznie wzrosła. Dominował wśród nich typ kościoła krzyżowo-kopułowego.
Ostateczne przywrócenie kultu obrazów świętych spowodowało odrodzenie malarstwa religijnego. Artyści znaleźli szerokie pole działania przy ozdabianiu wnętrz zarówno świeżych wzniesionych świątyń, jak również istniejących od dawna. Nic, więc dziwnego, że malarstwo przeżywało w 10 wieku okres wielkiego rozwoju, przypominając najlepsze czasy twórczości artystów 6 wieku. Odrodzona sztuka bizantyjska swymi wpływami przekroczyła granice państwowe. Dotarła do Armeni, Gruzji, Rusi, południowych Włoch i Sycylii, Wenecji, a nawet pośrednio do Niemiec.