Question

Co to znaczy, że stany w średniowieczu różniły się prawami ?

Answer 1

Oznacza to,że społeczeństwo było podzielone na stany i każdy z nich miałinne prawa i obowiązki
byli to chłopi,rzemieślnicy,kupcy,szlachta  szlachcice mieli najwięcej przywileji i ulga,a najgorzej traktowani byli chłopi

Answer 2

Hierarchia wartości człowieka średniowiecznego jest niełatwa do oceny, ze względu na jej zróżnicowanie. Inaczej bowiem wyglądać ona będzie z perspektywy rycerza, czym innym będzie ona dla prostego chłopa, zaś władca , czy też zagorzały asceta, będzie ją postrzegał w inny sposób, niż dworzanin.Punktem wspólnym dla światopoglądu wymienionych powyżej wzorców postępowania było bardzo charakterystyczne wiekom średnim przeświadczenie, które górującemu nad wszystkim Bogu przypisywało moc sprawczą zdarzeń na świecie. Miało to być wyrazem jego woli i działania, jako hierarchicznie najwyższego bytu. Skrajność form oddania wobec Stwórcy świetnie obrazuje tytułowa postać "Legendy o świętym Aleksym". Porzucenie domu i wędrówka poprzez świat, mimo pewnej naiwności takiego zachowania, mówi wiele o znaczeniu religii w czasach Aleksego. Jego życie wypełniało działanie, mające za cel zbawienia duszy. Ubóstwo i odrzucenie wartości materialnych było w wydaniu Aleksego świadectwem wyboru drogi życiowej. Uważał, że skromność, pokora i uczciwość ułatwiają mu zdobycie celu jakim było odkupienie. Rzecz jasna, nie powinniśmy traktować takiej postawy jako wzoru, ale raczej zwrócić uwagę na jej symboliczność, wynikającą z przejaskrawienia realnej sytuacji. Asceci pogardzali ciałem i cielesnością, co rozmijało się z istotą wiary, mówiącej o tym, że to co jest stworzone przez Boga, jest dobre.W zupełnie inny sposób wiara manifestowała się w wydaniu św. Franciszka - "wesołka bożego". Święty twierdził, że wszystkie stworzenia boskie są piękne i zasługują na umiłowanie. Współczuł bliźnim i starał się ukazywać radość, płynącą z obcowania z Bogiem. Przyroda była dla niego wyrazem nieskończonej boskiej miłości. Na równi okazywał szacunek wszystkim żyjącym istotom. Daleko mu było do samoumartwiających się ascetów. Taka postawa jest o wiele bliższa współczesnemu człowiekowi i w pełni zasługuje na aprobatę.Obok wiary w Boga, jako rzeczy najważniejszej, równie istotną wartość stanowił honor. Pieśni o czynach i ballady rycerskie świadczą o tym dobitnie. Dla rycerza godność była rzeczą w wysokim stopniu istotną. Lojalny wobec władcy, okazywał szacunek nawet wobec ludzi niższego stanu. Pretensjonalne jednak mogło wydawać się umiłownie piękna fizycznego i manier. Z tego powodu niektórzy popadali w skrajność, jak miało to miejsce w przypadku pełnego honoru Don Kichote, który pojedynkował się z wiatrakami, wzdychając do pięknej Dulcynei. Ze względu na to, iż niezwykłą urodę i siłę kojarzono z pięknem duchowym, ich ranga w ówczesnej hierarchii wartości była wysoka. O tym, kto może zostać rycerzem, świadczyły nie zasługi, a pochodzenie. To na jego podstawie, dostąpić można było zaszczytu przynależenia do tej uprzywilejowanej warstwy społecznej.Inaczej niż obecnie postrzegana była też miłość. Nie cielesne obcowanie, ale szlachetne porywy, wyrzeczenia, piętrzące się trudności w zdobyciu serca tej jedynej, stanowiły jej istotę. Często rycerze ryzykowali życiem, zabiegając o przychylność i względy swej damy. Gdy tylko ktoś uraził w jakiś sposób honor białogłowy, wybranek był zobowiązany do obrony jej czci. W przeciwnym razie utraciłby prestiż i okrył się niesławą.W średniowieczu wartości, którym hołdowali ludzie tamtego okresu, były traktowane w sposób bardzo idealistyczny. Ich skrajne rozumienie doprowadzało do różnorakiego sposobu wcielania ich w życie. Pomimo tego cechą wyrózniającą stosunek do nich było to, iż nie kierowano się chęcią zysku, czy perspektywą osiągnięcia wymiernych korzyści. W dzisiejszych czasach potrzeba pogoni za zyskiem zajęła centralne miejsce przed lojalnością, czy honorem. Chęć posiadania jak największej ilości dóbr materialnych i konsumpcjonistyczne podejście do życia demoralizują ludzi. Odwołanie się do średniowicznych ideałów może być przypomnieniem prawidłowych postaw i wskazaniem wzoru do naśladowania dla współcześnie żyjącego człowieka.