Worki powietrzne- (Sacci pneumatici) - grubościenne pęcherzykowate worki rozłączone z płucami i rozmieszczone wewnątrz tułowia ptaka, a nawet wchodzące do wnętrza niektórych kości. Zmniejszają ciężar ciała zwierzęcia i ułatwiają oddychanie w locie, a także wpływają na termoregulację (zdolność organizmu zwierzęcego do względnego utrzymywania stałej temperatury ciała mimo zmian temperatury otoczenia).
Rozmnażanie się ptaków możemy podzielić na dwa okresy:
okres godowy - toki, łączenie się w pary, budowa gniazda
okres gniazdowania (lęgowy) - składanie i wysiadywanie jaj oraz wychowywanie młodych.
Po odbyciu pierwszych lęgów wiele gatunków przystępuje do drugiego, a czasem nawet i trzeciego okresu godowego i gniazdowania.
W okresie godowym ptaki odbywają toki - charakterystyczne dla każdego gatunku, odbywające się w określonych miejscach np. na drzewach, w powietrzu czy też wodzie. Rytuał tokowy polega na przybieraniu przez samca szczególnych póz, np. rozkładanie ogona i skrzydeł, stroszenie piór, nadymanie gardzieli, bieganie, podskakiwanie oraz wydawanie charakterystycznych odgłosów (np. głuszec czy cietrzew). Głównym celem toków jest przywabienie samicy lub też większej ilości samic i wywołanie podniecenia płciowego, a także wytworzenie więzi między partnerami. U niektórych gatunków (np. morneli) role są odwrócone - to samica tokuje i zabiega o względy samca.
Po okresie toków następuje zwykle łączenie się w pary, kopulacja, budowa gniazda, znoszenie i wysiadywanie jaj oraz wychowywanie młodych. W okresie godowym gatunki monogamiczne (jednożenne) łączą się w pary. Udział w wysiadywaniu jaj jest różny u różnych gatunków, natomiast w karmieniu młodych uczestniczą przeważnie oboje rodzice. Niektóre gatunki łączą się w pary na wiele lat lub całe życie (np. gęsi, orły, łabędzie), inne natomiast tylko na okres jednego sezonu lęgowego. Gatunki poligamiczne (wielożenne) nie tworzą par i po okresie godowym tylko samica wysiaduje i wychowuje młode (np. u kuraków).
Worki powietrzne są częścią składową najdoskonalszego w świecie zwierząt systemu oddechowego. Jest to system 14 (lub mniej) błoniastych, słabo unaczynionych pęcherzy, połączonych z płucami oskrzelami drugorzędowymi, wypełniającymi znaczną część jamy ciała, które wchodzą pomiędzy mięśnie i pod skórę, a nawet sięgają do wnętrza kości pneumatycznych; tylko worek brzuszny jest przedłużeniem oskrzela głównego.
Worki powietrzne, powiększając wewnętrzne przestrzenie ciała ptaka, obniżają znacznie jego ciężar właściwy, a tym samym czynią je „lżejszym”. Biorą udział w regulacji temperatury ciała, dzięki parowaniu wody z ich powierzchni. Wskutek silnych ruchów mięśni piersiowych, poruszających skrzydłami podczas lotu, tlen zawarty w powietrzu dwukrotnie styka się w płucach z krwią. Po raz pierwszy następuje to w czasie wdechu, który odbywa się w chwili podnoszenia skrzydeł w górę, a po raz drugi - w czasie wydechu spowodowanego ruchem skrzydeł w dół. W ten sposób odbywa się u ptaków tzw. podwójne oddychanie.
Prawdopodobnie powietrze może przechodzić przez płuca kilkakrotnie: od przednich do tylnych worków powietrznych i z powrotem, co umożliwia całkowite zużycie tlenu. Ta możliwość ma szczególne znaczenie u ptaków wodnych nurkujących, gdyż ułatwia im dłuższy pobyt pod wodą, również u ptaków śpiewających długim, nieprzerwanym śpiewem, gromadząc powietrze zapasowe, np. u skowronka, słowika i pokrzewek.
Worki powietrzne- (Sacci pneumatici) - grubościenne pęcherzykowate worki rozłączone z płucami i rozmieszczone wewnątrz tułowia ptaka, a nawet wchodzące do wnętrza niektórych kości. Zmniejszają ciężar ciała zwierzęcia i ułatwiają oddychanie w locie, a także wpływają na termoregulację (zdolność organizmu zwierzęcego do względnego utrzymywania stałej temperatury ciała mimo zmian temperatury otoczenia).
Liczę na naj :-)
Rozmnażanie się ptaków możemy podzielić na dwa okresy:
okres godowy - toki, łączenie się w pary, budowa gniazda
okres gniazdowania (lęgowy) - składanie i wysiadywanie jaj oraz wychowywanie młodych.
Po odbyciu pierwszych lęgów wiele gatunków przystępuje do drugiego, a czasem nawet i trzeciego okresu godowego i gniazdowania.
W okresie godowym ptaki odbywają toki - charakterystyczne dla każdego gatunku, odbywające się w określonych miejscach np. na drzewach, w powietrzu czy też wodzie. Rytuał tokowy polega na przybieraniu przez samca szczególnych póz, np. rozkładanie ogona i skrzydeł, stroszenie piór, nadymanie gardzieli, bieganie, podskakiwanie oraz wydawanie charakterystycznych odgłosów (np. głuszec czy cietrzew). Głównym celem toków jest przywabienie samicy lub też większej ilości samic i wywołanie podniecenia płciowego, a także wytworzenie więzi między partnerami. U niektórych gatunków (np. morneli) role są odwrócone - to samica tokuje i zabiega o względy samca.
Po okresie toków następuje zwykle łączenie się w pary, kopulacja, budowa gniazda, znoszenie i wysiadywanie jaj oraz wychowywanie młodych. W okresie godowym gatunki monogamiczne (jednożenne) łączą się w pary. Udział w wysiadywaniu jaj jest różny u różnych gatunków, natomiast w karmieniu młodych uczestniczą przeważnie oboje rodzice. Niektóre gatunki łączą się w pary na wiele lat lub całe życie (np. gęsi, orły, łabędzie), inne natomiast tylko na okres jednego sezonu lęgowego. Gatunki poligamiczne (wielożenne) nie tworzą par i po okresie godowym tylko samica wysiaduje i wychowuje młode (np. u kuraków).
Worki powietrzne są częścią składową najdoskonalszego w świecie zwierząt systemu oddechowego. Jest to system 14 (lub mniej) błoniastych, słabo unaczynionych pęcherzy, połączonych z płucami oskrzelami drugorzędowymi, wypełniającymi znaczną część jamy ciała, które wchodzą pomiędzy mięśnie i pod skórę, a nawet sięgają do wnętrza kości pneumatycznych; tylko worek brzuszny jest przedłużeniem oskrzela głównego.
Worki powietrzne, powiększając wewnętrzne przestrzenie ciała ptaka, obniżają znacznie jego ciężar właściwy, a tym samym czynią je „lżejszym”. Biorą udział w regulacji temperatury ciała, dzięki parowaniu wody z ich powierzchni. Wskutek silnych ruchów mięśni piersiowych, poruszających skrzydłami podczas lotu, tlen zawarty w powietrzu dwukrotnie styka się w płucach z krwią. Po raz pierwszy następuje to w czasie wdechu, który odbywa się w chwili podnoszenia skrzydeł w górę, a po raz drugi - w czasie wydechu spowodowanego ruchem skrzydeł w dół. W ten sposób odbywa się u ptaków tzw. podwójne oddychanie.
Prawdopodobnie powietrze może przechodzić przez płuca kilkakrotnie: od przednich do tylnych worków powietrznych i z powrotem, co umożliwia całkowite zużycie tlenu. Ta możliwość ma szczególne znaczenie u ptaków wodnych nurkujących, gdyż ułatwia im dłuższy pobyt pod wodą, również u ptaków śpiewających długim, nieprzerwanym śpiewem, gromadząc powietrze zapasowe, np. u skowronka, słowika i pokrzewek.