Powstanie teatru antycznego wizae sie z kultem Dionizosa - boga narodzin i śmierci. To ku jego czci odbywały się dionizje, podczas ktorych spiewano dytramb. W miastach raz do roku obchodzono Wielkie Dionizje natomiast we wsiach trzy razy do roku Małe Dionizje. TEatry powstawały przeważ nie pod wzgorzem. Wyodrebiono skene-budynek słuzacy do przebiarania sie aktorów oraz wieszania tekoracji, a takze amfiteatralnie wyodrebniona widownie - tzw. theatrron. Przed skene znajdowało sie podium na ktorym wystepowali aktorzy - proskemon. Miedzy skene a widownia usytuowana byla orhcestra wraz z thymele - tzn. oltarz grob - stojacym po srodku. Wokol niego wystepowal chor, a niekiedy takze aktorzy. Po obu stronach orchestry znajdowaly sie pradne przejscia parados. W Teatrze wystepowal pieciopodzial. Prologos- pierwsza scena az do wystapienia choru. Parados- wejscie chóru. Epeisodia - partie miedzy spiewakami choru wypelnione monologiem lub dialogiem aktorow. Stasimon- komenatzr akcji piesn spiewana przez chor stojacy na orchestrze. Exodos - ostatnia piesn spiewana podczas wyjscia choru. Dramatem greckim rzadi zasada trzech jednosci akcji miejsca i czasu. W teatrze antycznym bogaci mieli lepsze miejsca natomiast biedota siedziala z tylu a za to ze przyszli dostawali dwa obole. W teatrze najpierw byla gra jednego aktora ( TEspis) pozniej dwoch aktorow
Gatunek dramatyczny, popularny w XIX i XX w. Najważniejsze cechy tego gatunku, to: -Szybka, wyraźnie zarysowana akcja -Mała ilość postaci, między którymi dochodzi do zawiązania konfliktów dramatycznych -Wierne oddanie realiów życiowych -Charakterystyka postaci według środowisk społecznych -Rozbudowanie wewnętrznych przeżyć i doznań bohaterów -Dialogi i monologi wypowiadane są przez bohaterów za pomocą języka potocznego -Wprowadzenie realiów obyczajowych i historycznych jako tła...
- rozbudowane didaskalia, które wprowadzają czytelnika w świat utworu, ukazują przestrzeń w której toczy się akcja dramatu
- podział na około 30 scen, sekwencji, po których następują chwile milczenia
- kompozycja złożona z kluczowych scen pozwala w poetyckim skrócie przedstawić najdramatyczniejsze w dzieje bohatera
- bohater jest w zasadzie antybohaterem, to postać bierna bez określonego wieku, imienia, pozycji społecznej everyman, przeciętny, byle jaki
- jednostka nietypowa, działa sprzecznie z powszechnie uznanymi normami, symbol buntu
Przedstawienia teatralne były w Atenach prawdziwym świętem ludowym. Od świtu do zmroku, bez przerwy, tłum widzów oglądał widowiska współzawodniczących aktorów. Różne wydarzenia i doświadczenia, np. ciężkie przejścia wojen perskich przyczynił się do nadania teatrowi greckiemu stałości i pewnych cech charakterystycznych jak przewidywał Pizystrat, poeci dramatyczni i komiczni wnieśli istotny i dodatni wkład w wychowanie ludu, czyniąc go coraz bardziej świadomym własnych praw i obowiązków, przede wszystkim zaś własnej godności i własnej wolności.
PS. TEATR DIONIZOSA Jest to najsłynniejszy teatr grecki. Został wybudowany w Atenach u stóp Akropolu. Kształt być może wywodzi się od miejsca pierwotnych spotkań koło świątyni Dionizosa w Atenach. Tragedia grecka zrodziła się, jak powiedziano, ze śpiewów i tańców wiejskich przy ołtarzu bóstwa, gdzie prócz chóru zbierała się też gromadnie publiczność.
Powstanie teatru antycznego wizae sie z kultem Dionizosa - boga narodzin i śmierci. To ku jego czci odbywały się dionizje, podczas ktorych spiewano dytramb. W miastach raz do roku obchodzono Wielkie Dionizje natomiast we wsiach trzy razy do roku Małe Dionizje. TEatry powstawały przeważ nie pod wzgorzem. Wyodrebiono skene-budynek słuzacy do przebiarania sie aktorów oraz wieszania tekoracji, a takze amfiteatralnie wyodrebniona widownie - tzw. theatrron. Przed skene znajdowało sie podium na ktorym wystepowali aktorzy - proskemon. Miedzy skene a widownia usytuowana byla orhcestra wraz z thymele - tzn. oltarz grob - stojacym po srodku. Wokol niego wystepowal chor, a niekiedy takze aktorzy. Po obu stronach orchestry znajdowaly sie pradne przejscia parados. W Teatrze wystepowal pieciopodzial. Prologos- pierwsza scena az do wystapienia choru. Parados- wejscie chóru. Epeisodia - partie miedzy spiewakami choru wypelnione monologiem lub dialogiem aktorow. Stasimon- komenatzr akcji piesn spiewana przez chor stojacy na orchestrze. Exodos - ostatnia piesn spiewana podczas wyjscia choru. Dramatem greckim rzadi zasada trzech jednosci akcji miejsca i czasu. W teatrze antycznym bogaci mieli lepsze miejsca natomiast biedota siedziala z tylu a za to ze przyszli dostawali dwa obole. W teatrze najpierw byla gra jednego aktora ( TEspis) pozniej dwoch aktorow
Gatunek dramatyczny, popularny w XIX i XX w. Najważniejsze cechy tego gatunku, to: -Szybka, wyraźnie zarysowana akcja -Mała ilość postaci, między którymi dochodzi do zawiązania konfliktów dramatycznych -Wierne oddanie realiów życiowych -Charakterystyka postaci według środowisk społecznych -Rozbudowanie wewnętrznych przeżyć i doznań bohaterów -Dialogi i monologi wypowiadane są przez bohaterów za pomocą języka potocznego -Wprowadzenie realiów obyczajowych i historycznych jako tła...
Cechy dramatu:
- rozbudowane didaskalia, które wprowadzają czytelnika w świat utworu, ukazują przestrzeń w której toczy się akcja dramatu
- podział na około 30 scen, sekwencji, po których następują chwile milczenia
- kompozycja złożona z kluczowych scen pozwala w poetyckim skrócie przedstawić najdramatyczniejsze w dzieje bohatera
- bohater jest w zasadzie antybohaterem, to postać bierna bez określonego wieku, imienia, pozycji społecznej everyman, przeciętny, byle jaki
- jednostka nietypowa, działa sprzecznie z powszechnie uznanymi normami, symbol buntu
Przedstawienia teatralne były w Atenach prawdziwym świętem ludowym. Od świtu do zmroku, bez przerwy, tłum widzów oglądał widowiska współzawodniczących aktorów. Różne wydarzenia i doświadczenia, np. ciężkie przejścia wojen perskich przyczynił się do nadania teatrowi greckiemu stałości i pewnych cech charakterystycznych jak przewidywał Pizystrat, poeci dramatyczni i komiczni wnieśli istotny i dodatni wkład w wychowanie ludu, czyniąc go coraz bardziej świadomym własnych praw i obowiązków, przede wszystkim zaś własnej godności i własnej wolności.
PS. TEATR DIONIZOSA Jest to najsłynniejszy teatr grecki. Został wybudowany w Atenach u stóp Akropolu. Kształt być może wywodzi się od miejsca pierwotnych spotkań koło świątyni Dionizosa w Atenach. Tragedia grecka zrodziła się, jak powiedziano, ze śpiewów i tańców wiejskich przy ołtarzu bóstwa, gdzie prócz chóru zbierała się też gromadnie publiczność.