Plankton są to małe, często mikroskopijne organizmy roślinne lub/i zwierzęce, żyjące w górnych warstwach słodkiej i/lub słonej wody. Plankton morski koncentruje się na obszarach, gdzie prądy znoszące wypychają na powierzchnię sole mineralne. Plankton biernie utrzymuje się w wodzie, w stanie zawieszenia, ponieważ jego narządy ruchu są zbyt słabe, by przeciwstawiać się prądom. Plankon dzielimy na zooplankton, fitoplankton i bakterioplankton. Plankton stanowi ważne źródło pokarmu dla większych zwierząt. Żywią się nim m. in. wieloryby.
Plankton (gr. planktós – błąkający się) – zespół organizmów żywych unoszących się w wodzie. Nawet jeśli mają narządy ruchu, to są one zbyt słabe, by organizmy te mogły się aktywnie przeciwstawić prądom wodnym i wiatrom, wystarczą natomiast do biernego utrzymywania się w stanie zawieszenia. Zazwyczaj plankton stanowią drobne organizmy, ale zalicza się do niego również meduzy, które mogą mieć znaczne rozmiary.
Nazwy plankton użył jako pierwszy niemiecki zoolog Victor Hensen w 1887 roku. Badaniami dotyczącymi planktonu zajmuje się planktologia (poszczególne grupy mogą być obiektem badań odpowiednich nauk, takich jak algologia lub mikrobiologia środowiskowa).
Plankton dzieli się na:
zooplankton (plankton zwierzęcy) - plankton złożony z heterotroficznych organizmów eukariotycznych: pierwotniaki, wrotki, skorupiaki, fitoplankton (plankton roślinny) - plankton złożony z organizmów autotroficznych, głównie sinice, zielenice, okrzemki, eugleniny, bruzdnice i kryptomonady, bakterioplankton (plankton bakteryjny) - plankton złożony z heterotroficznych organizmów prokariotycznych.
Ze względu na środowisko życia plankton dzieli się na:
Plankton są to małe, często mikroskopijne organizmy roślinne lub/i zwierzęce, żyjące w górnych warstwach słodkiej i/lub słonej wody. Plankton morski koncentruje się na obszarach, gdzie prądy znoszące wypychają na powierzchnię sole mineralne. Plankton biernie utrzymuje się w wodzie, w stanie zawieszenia, ponieważ jego narządy ruchu są zbyt słabe, by przeciwstawiać się prądom. Plankon dzielimy na zooplankton, fitoplankton i bakterioplankton. Plankton stanowi ważne źródło pokarmu dla większych zwierząt. Żywią się nim m. in. wieloryby.
Plankton (gr. planktós – błąkający się) – zespół organizmów żywych unoszących się w wodzie. Nawet jeśli mają narządy ruchu, to są one zbyt słabe, by organizmy te mogły się aktywnie przeciwstawić prądom wodnym i wiatrom, wystarczą natomiast do biernego utrzymywania się w stanie zawieszenia. Zazwyczaj plankton stanowią drobne organizmy, ale zalicza się do niego również meduzy, które mogą mieć znaczne rozmiary.
Nazwy plankton użył jako pierwszy niemiecki zoolog Victor Hensen w 1887 roku. Badaniami dotyczącymi planktonu zajmuje się planktologia (poszczególne grupy mogą być obiektem badań odpowiednich nauk, takich jak algologia lub mikrobiologia środowiskowa).
Plankton dzieli się na:
zooplankton (plankton zwierzęcy) - plankton złożony z heterotroficznych organizmów eukariotycznych: pierwotniaki, wrotki, skorupiaki, fitoplankton (plankton roślinny) - plankton złożony z organizmów autotroficznych, głównie sinice, zielenice, okrzemki, eugleniny, bruzdnice i kryptomonady, bakterioplankton (plankton bakteryjny) - plankton złożony z heterotroficznych organizmów prokariotycznych.Ze względu na środowisko życia plankton dzieli się na:
słodkowodny jeziorny (limnoplankton) stawowy (heleoplankton) kałużny (telmatoplankton) rzeczny (potamoplankton) słonowodny (haloplankton)