krajobraz krasowy jest zbudowany głownie z skał wapiennych.Skały wapienne rozpuszczane są przez związki chemiczne znajdujące się w wodzie.jest to występowanie jaskiń,
Podziemny system jaskiń często nie wywiera żadnego wpływu na topografię znajdujących się nad nimi terenów. Zdarza się jednak, że sklepienia podziemnych jaskiń i korytarzy zapadają się, w wyniku czego powstają charakterystyczne zagłębienia zwane lejami krasowymi lub, w przypadku większych form, poljami. Typowy, poszarpany krajobraz wapiennych masywów nazywany jest krasem (nazwapochodzi od płaskowyżu Kras w Słowenii).Charakter krasowego krajobrazu zależy w dużej mierze od rodzaju uszczelinienia wapieni. Na przykład w stromych klifach można odnaleźć wzór pionowych szczelin (strome ściany klifów tworzą się wzdłuż takich właśnie szczelin). Powierzchniawapieni urozmaicona jest pionowymi studniami i zapadliskami (ponory), którymi uchodzą wody powierzchniowe. Zagłębienia te powstają w miejscach przecięcia się szczelin, które następnie powiększają się w pionowe szyby, które niejako „połykają" płynące po powierzchni strumienie. Przykładem może być głębokastudniaGaping Ghyll w Yorkshire w Górach Penińskich. W przeciwieństwie do poszarpanych, stromych powierzchni twardych wapieni, wychodnie kredy - miękkiego, łatwo rozpuszczalnego i znacznie słabiej uszczelinionego rodzaju wapienia - charakteryzują się łagodnymi zaokrąglonymi powierzchniami. Typowymi wzgórzami kredowymi są faliste wzgórza wschodniej i południowej Anglii. Wapienne krajobrazy często pozbawione są cieków wodnych, ponieważ woda wsiąka w szczeliny oraz otwory i znika pod powierzchnią ziemi. Szczeliny są eksponowane na gołych, skalistych powierzchniach usianych wzniesieniami (żebra krasowe) otoczonymi powiększającymi szczelinami (żłobki krasowe). W miejscach, gdzie dwie szczeliny przecinają się, skała ulega rozpuszczeniu i powstają kominowe otwory (ponory) lub duże zapadliska zwane dolinami krasowymi. Doliny te mogą mieć szerokość dochodzącą nawet do stu metrów. Czasami, patrząc w dół, można zobaczyć zarysy podziemnych rzek płynących od jaskini do jaskini. Systemy podziemnych jaskiń powodują odwodnienie obszarów wapiennych. Na powierzchni często znajdują się suche doliny rzeczne, którymi niegdyś płynęła woda. Wieleowych dolin powstało w epoce lodowcowej, kiedy klimat był nie tylko chłodniejszy, ale i o wiele wilgotniejszy. Niektórzy naukowcy są zdania, że doliny te powstały, kiedy grunt byl zamarznięty. Woda z powierzchni nie mogła przenikać w głąb zamarzniętej skały, zatemwyżłobiła na jej powierzchni doliny.
Suche obszary pojawiają się też w rejonach, gdzie powierzchnia terenu uległa obniżeniu naskutek erozji. Wraz z obniżaniem terenu, obniżaniu ulegał również poziom wód gruntowych i stopniowo wysychały górne partie strumieni. Krajobrazkrasowy w różnych miejscach wygląda inaczej - zależnie od panującego w danym miejscu klimatu. Odmienny klimat bowiem powoduje różną erozję. Na przykład w klimacie chłodnym i umiarkowanym woda powierzchniowa pochodząca głównie z topniejącego śniegu spływa po powierzchni, wypłukując luźny materiał skalny i pozostawiając po sobie nagie kamieniste podłoże. W klimacie ciepłym krajobraz ów zdominowany jest przez wielkie zapadliska zwane poljami (w serbsko-chorwackim słowo to oznacza pole). Polja mogą mieć nawet dwieście pięćdziesiąt kilometrów kwadratowych, a w zimie, kiedy poziom wód gruntowych jest tak wysoki, że zalane są już wszystkie jaskinie, w poljach tworzą się sezonowe jeziora.
Cechą charakterystyczną krajobrazu krasowego w wilgotnych tropikach są strome wzgórza wystające ponad płaską równinę. Te groźnie wyglądające wzniesienia nazywane są wieżami krasowymi. W niektórych wapiennych rejonach obszarów tropikalnych doliny krasowe powiększają się, aż w końcu tworzą płaską powierzchnię, z której wystają jedynie utworzone z mniej spękanego, twardszego wapienia ostańce.
krajobraz krasowy jest zbudowany głownie z skał wapiennych.Skały wapienne rozpuszczane są przez związki chemiczne znajdujące się w wodzie.jest to występowanie jaskiń,
Podziemny system jaskiń często nie wywiera żadnego wpływu na topografię znajdujących się nad nimi terenów. Zdarza się jednak, że sklepienia podziemnych jaskiń i korytarzy zapadają się, w wyniku czego powstają charakterystyczne zagłębienia zwane lejami krasowymi lub, w przypadku większych form, poljami. Typowy, poszarpany krajobraz wapiennych masywów nazywany jest krasem (nazwapochodzi od płaskowyżu Kras w Słowenii).Charakter krasowego krajobrazu zależy w dużej mierze od rodzaju uszczelinienia wapieni. Na przykład w stromych klifach można odnaleźć wzór pionowych szczelin (strome ściany klifów tworzą się wzdłuż takich właśnie szczelin). Powierzchniawapieni urozmaicona jest pionowymi studniami i zapadliskami (ponory), którymi uchodzą wody powierzchniowe. Zagłębienia te powstają w miejscach przecięcia się szczelin, które następnie powiększają się w pionowe szyby, które niejako „połykają" płynące po powierzchni strumienie. Przykładem może być głęboka studniaGaping Ghyll w Yorkshire w Górach Penińskich.
W przeciwieństwie do poszarpanych, stromych powierzchni twardych wapieni, wychodnie kredy - miękkiego, łatwo rozpuszczalnego i znacznie słabiej uszczelinionego rodzaju wapienia - charakteryzują się łagodnymi zaokrąglonymi powierzchniami. Typowymi wzgórzami kredowymi są faliste wzgórza wschodniej i południowej Anglii. Wapienne krajobrazy często pozbawione są cieków wodnych, ponieważ woda wsiąka w szczeliny oraz otwory i znika pod powierzchnią ziemi. Szczeliny są eksponowane na gołych, skalistych powierzchniach usianych wzniesieniami (żebra krasowe) otoczonymi powiększającymi szczelinami (żłobki krasowe). W miejscach, gdzie dwie szczeliny przecinają się, skała ulega rozpuszczeniu i powstają kominowe otwory (ponory) lub duże zapadliska zwane dolinami krasowymi. Doliny te mogą mieć szerokość dochodzącą nawet do stu metrów. Czasami, patrząc w dół, można zobaczyć zarysy podziemnych rzek płynących od jaskini do jaskini. Systemy podziemnych jaskiń powodują odwodnienie obszarów wapiennych. Na powierzchni często znajdują się suche doliny rzeczne, którymi niegdyś płynęła woda. Wieleowych dolin powstało w epoce lodowcowej, kiedy klimat był nie tylko chłodniejszy, ale i o wiele wilgotniejszy. Niektórzy naukowcy są zdania, że doliny te powstały, kiedy grunt byl zamarznięty. Woda z powierzchni nie mogła przenikać w głąb zamarzniętej skały, zatemwyżłobiła na jej powierzchni doliny.
Suche obszary pojawiają się też w rejonach, gdzie powierzchnia terenu uległa obniżeniu naskutek erozji. Wraz z obniżaniem terenu, obniżaniu ulegał również poziom wód gruntowych i stopniowo wysychały górne partie strumieni.
Krajobraz krasowy w różnych miejscach wygląda inaczej - zależnie od panującego w danym miejscu klimatu. Odmienny klimat bowiem powoduje różną erozję. Na przykład w klimacie chłodnym i umiarkowanym woda powierzchniowa pochodząca głównie z topniejącego śniegu spływa po powierzchni, wypłukując luźny materiał skalny i pozostawiając po sobie nagie kamieniste podłoże.
W klimacie ciepłym krajobraz ów zdominowany jest przez wielkie zapadliska zwane poljami (w serbsko-chorwackim słowo to oznacza pole). Polja mogą mieć nawet dwieście pięćdziesiąt kilometrów kwadratowych, a w zimie, kiedy poziom wód gruntowych jest tak wysoki, że zalane są już wszystkie jaskinie, w poljach tworzą się sezonowe jeziora.
Cechą charakterystyczną krajobrazu krasowego w wilgotnych tropikach są strome wzgórza wystające ponad płaską równinę. Te groźnie wyglądające wzniesienia nazywane są wieżami krasowymi. W niektórych wapiennych rejonach obszarów tropikalnych doliny krasowe powiększają się, aż w końcu tworzą płaską powierzchnię, z której wystają jedynie utworzone z mniej spękanego, twardszego wapienia ostańce.