Kormoran– duży ptak wodny z rodziny kormoranowatych, zamieszkujący w zależności od podgatunku:
P. carbo carbo – północne wybrzeża Skandynawii, Wysp Brytyjskich i Francji oraz atlantyckie wybrzeże Ameryki Północnej i Grenlandii P. carbo sinensis – lęgowy na Wyspach Brytyjskich i od Francji przez Szwajcarię po północne Włochy oraz we wszystkich pozostałych krajach europejskich na wschód (w tym w Polsce), dalej po Chiny; reliktowa populacja na Sardynii. Obecnie rozszerza zasięg w Europie. P. carbo hanedae – Japonia P. carbo maroccanus – północno-zachodnie wybrzeże Afryki P. carbo lucidus (kormoran białoszyi) – Wyspy Zielonego Przylądka, wybrzeża RPA i Wielkie Jeziora Afrykańskie P. carbo novaehollandiae – Australia i Tasmania P. carbo steadi – Nowa Zelandia i Wyspy Chatham.
Nie występuje w Ameryce Południowej i na Antarktydzie. W Polsce nieliczny ptak lęgowy w całej nizinnej części kraju (lokalnie liczny). Występuje tu podgatunek P. carbo sinensis, jednak zimą pojawiają się osobniki z podgatunku P. carbo carbo'.
Cechy gatunku
Brak dymorfizmu płciowego w upierzeniu, jednak samce są większe od samic. Czarny z metalicznym połyskiem, w szacie godowej policzki białe, na głowie delikatny czub i biała plama na udzie (brak jej w upierzeniu spoczynkowym). Skóra wokół dzioba jest żółta i naga, przedłuża się w postaci białej plamy na podgardle. W szacie spoczynkowej tracą wszystkie białe plamy. P. carbo carbo ma szyję jednolicie czarną, podczas gdy P. carbo sinensis ma boki szyi białe z gęstym czarnym rysunkiem. Wiek można rozpoznać po źrenicy oka – u ptaka dorosłego jest szmaragdowozielona, u młodego brązowa. Gdy pływa na wodzie zanurza głęboko ciało, a głowę i szyję zadziera wysoko do góry. Upierzenie przemaka i po wyjściu na ląd kormorany muszą długo suszyć pióra. Przyjmują wtedy charakterystyczną pozycję z częściowo rozpostartymi skrzydłami. W locie sylwetka kormorana przypomina krzyż od wyciągniętej szyi i ogona. Głos jest przenikliwym krakaniem. Drugi europejski gatunek kormorana - kormoran czubaty jest całkowicie czarny, a w szacie godowej ma krótki czubek skierowany ku przodowi, co odróżnia go od kormorana czarnego.
Kormoran– duży ptak wodny z rodziny kormoranowatych, zamieszkujący w zależności od podgatunku:
P. carbo carbo – północne wybrzeża Skandynawii, Wysp Brytyjskich i Francji oraz atlantyckie wybrzeże Ameryki Północnej i Grenlandii P. carbo sinensis – lęgowy na Wyspach Brytyjskich i od Francji przez Szwajcarię po północne Włochy oraz we wszystkich pozostałych krajach europejskich na wschód (w tym w Polsce), dalej po Chiny; reliktowa populacja na Sardynii. Obecnie rozszerza zasięg w Europie. P. carbo hanedae – Japonia P. carbo maroccanus – północno-zachodnie wybrzeże Afryki P. carbo lucidus (kormoran białoszyi) – Wyspy Zielonego Przylądka, wybrzeża RPA i Wielkie Jeziora Afrykańskie P. carbo novaehollandiae – Australia i Tasmania P. carbo steadi – Nowa Zelandia i Wyspy Chatham.Nie występuje w Ameryce Południowej i na Antarktydzie. W Polsce nieliczny ptak lęgowy w całej nizinnej części kraju (lokalnie liczny). Występuje tu podgatunek P. carbo sinensis, jednak zimą pojawiają się osobniki z podgatunku P. carbo carbo'.
Cechy gatunkuBrak dymorfizmu płciowego w upierzeniu, jednak samce są większe od samic. Czarny z metalicznym połyskiem, w szacie godowej policzki białe, na głowie delikatny czub i biała plama na udzie (brak jej w upierzeniu spoczynkowym). Skóra wokół dzioba jest żółta i naga, przedłuża się w postaci białej plamy na podgardle. W szacie spoczynkowej tracą wszystkie białe plamy. P. carbo carbo ma szyję jednolicie czarną, podczas gdy P. carbo sinensis ma boki szyi białe z gęstym czarnym rysunkiem. Wiek można rozpoznać po źrenicy oka – u ptaka dorosłego jest szmaragdowozielona, u młodego brązowa. Gdy pływa na wodzie zanurza głęboko ciało, a głowę i szyję zadziera wysoko do góry. Upierzenie przemaka i po wyjściu na ląd kormorany muszą długo suszyć pióra. Przyjmują wtedy charakterystyczną pozycję z częściowo rozpostartymi skrzydłami. W locie sylwetka kormorana przypomina krzyż od wyciągniętej szyi i ogona. Głos jest przenikliwym krakaniem. Drugi europejski gatunek kormorana - kormoran czubaty jest całkowicie czarny, a w szacie godowej ma krótki czubek skierowany ku przodowi, co odróżnia go od kormorana czarnego.