Konkordat wormacki – ugodę tę, zwaną konkordatem, osiągnięto 23 września 1122 r. na synodzie w Wormacji pomiędzy Henrykiem V a papieżem Kalikstem II. Cesarz zrzekł się inwestytury świeckiej duchowieństwa, przekazując prawo wyboru biskupów kapitułomkatedralnym. Zgodnie z umową biskupów wybierały kapituły, czyli kolegia kanoników diecezjalnych ale w obecności przedstawiciela władzy świeckiej. Papież wyświęcał tak wybranego biskupa nadając mu pierścień i pastorał (oznaki władzy duchownej). Nowy biskup składał hołd cesarzowi otrzymując od niego berło (symbol lennej władzy świeckiej).
W przypadku spornej elekcji decydujący miał być głos cesarza, ale przy współgodności biskupiej przez wręczenie pierścienia ipastorału, którego dokonywać miał papież. Zawarcie konkordatu spowodowało, że przez prawie dwa wieki papiestwo było niekwestionowaną potęgą w Europie.
KONKORDAT WORMACKI - to pozozumienie jakie zawarli HenrykIV I Grzegoż VII tak to zostało nazwane
Konkordat wormacki – ugodę tę, zwaną konkordatem, osiągnięto 23 września 1122 r. na synodzie w Wormacji pomiędzy Henrykiem V a papieżem Kalikstem II. Cesarz zrzekł się inwestytury świeckiej duchowieństwa, przekazując prawo wyboru biskupów kapitułomkatedralnym. Zgodnie z umową biskupów wybierały kapituły, czyli kolegia kanoników diecezjalnych ale w obecności przedstawiciela władzy świeckiej. Papież wyświęcał tak wybranego biskupa nadając mu pierścień i pastorał (oznaki władzy duchownej). Nowy biskup składał hołd cesarzowi otrzymując od niego berło (symbol lennej władzy świeckiej).
W przypadku spornej elekcji decydujący miał być głos cesarza, ale przy współgodności biskupiej przez wręczenie pierścienia ipastorału, którego dokonywać miał papież. Zawarcie konkordatu spowodowało, że przez prawie dwa wieki papiestwo było niekwestionowaną potęgą w Europie.