FUNKCJĄ STANDARDOWĄ NAZYWAMY ZDEFINIOWANĄ W PROGRAMIE FORMUŁĘ, KTÓREJ NALEŻY PODAĆ ARGUMENTY NA PODSTAWIE KTÓRYCH BĘDZIE OBLICZONA WARTOŚC FUNKCJI. NAJCZĘŚCIEJ ARGUMENTAMI SĄ LICZBY, RZADZIEJ TEKST LUB DATA. JEŻELI ARGUMENTÓW JEST KILKA, DO ICH ROZDZIELENIA UŻYWA SIĘ ŚREDNIKA.
FUNKCJĄ STANDARDOWĄ NAZYWAMY ZDEFINIOWANĄ W PROGRAMIE FORMUŁĘ, KTÓREJ NALEŻY PODAĆ ARGUMENTY NA PODSTAWIE KTÓRYCH BĘDZIE OBLICZONA WARTOŚC FUNKCJI. NAJCZĘŚCIEJ ARGUMENTAMI SĄ LICZBY, RZADZIEJ TEKST LUB DATA. JEŻELI ARGUMENTÓW JEST KILKA, DO ICH ROZDZIELENIA UŻYWA SIĘ ŚREDNIKA.
Składnia funkcji standardowej ma postać:
Nazwa funkcji(argument1;argument2)