Zwolennicy orientacji antyrosyjskiej utworzyli w pierwszych dniach wojny Narodowy Komitet Narodowy, w którego składzie znaleźli się przedstawiciele konserwatystów, ludowców i socjalistów, galicyjscy endecy, którzy nie zgadzali się z koncepcjami Dmowskiego.W zarysowanym podziale trudno jest umieścić postać Józefa Piłsudskiego. Twierdził on, że na początku wojny Polacy powinni wystąpić zbrojnie przeciwko Rosji, a na opanowanych terenach utworzyć silną armię ochotniczą.
ORGANIZACJE PARAMILITARNE
Spodziewając się nagłego wybuchu wojny, polskie ugrupowania polityczne przystąpiły do tworzenia w Galicji legalnych organizacji paramilitarnych. Miały one za zadanie przygotować polską młodzież do aktywnego udziału w walce o niepodległość, szkolić oficerów i podoficerów. W 1908 r. z inicjatywy Piłsudskiego powstał tajny Związek Walki Czynnej. Organizacja ta patronowała działalności formacji paramilitarnych, tworzonych od 1910 r. za zgodą władz austriackich- Towarzystwa "Strzelec" i Związku Strzeleckiego. W tym samym czasie powstały też Polowe Drużyny Sokole, związane z Narodową demokracją. Młodzież chłopska natomiast utworzyła Drużyny Bartoszowe.
Walka o niepodległość
6 sierpnia 1914r. z rozkazu Piłsudskiego niewielki oddział strzelców (I Kompania Kadrowa) wkroczył do Królestwa Polskiego, w celu wywołania antyrosyjskiego powstania. Jednak cała akcja zakończyła się niepowodzeniem. Polacy mieszkający w zaborze rosyjskim nieufnie odnieśli się do działań Piłsudskiego i nie zgłaszali się masowo pod jego komendę. Kompania Kadrowa musiała wycofać się do Galicji.
LEGIONY POLSKIE
Po klęsce powstania, NKN zawarł z władzami austriackimi porozumienie, na mocy którego zostały powołane Legiony Polskie- ochotnicze formacje, które miały brać udział w walkach z Rosją. Trzon Legionów stanowili członkowie polskich organizacji paramilitarnych z Galicji i żołnierze I Kompanii Kadrowej. Ostatecznie uformowano 3 brygady (dowódca pierwszej był Piłsudski). Legiony liczyły ok. 25 tys. Żołnierzy. Brały udział w walkach w Królestwie Polskim (1914- 1915), w Karpatach Wschodnich (1914-1915) i na Wołyniu (1916). Latem 1915 r. wojska państw centralnych wyparły Rosjan z obszaru Królestwa Polskiego, a Królestwo zostało podzielone na dwa generalne gubernatorstwa: niemieckie ze stolicą w Warszawie i austro- węgierskie ze stolicą w Lublinie. Zmiana stosunku Niemiec i Austro- Węgier do sprawy polskiej dała się zauważyć w 1916 r.
AKT 5 LISTOPADA 1916 R.
5 listopada 1916 r. cesarze Niemiec i Austrii ogłosili utworzenie Królestwa polskiego, które miało objąć część ziem polskich odebranych w czasie wojny Rosjanom (tzw. akt 5 listopada). Rządy państw centralnych liczyły, że uda się skłonić Polaków do wstępowania do Polskiej Siły Zbrojnej- ochotniczej armii, która miała walczyć z Rosją pod komendą niemiecką. We wrześniu 1917 r. rządy Niemiec i Austro-Węgier utworzyły złożoną z Polaków Radę Regencyjną, która do czasu powołania polskiego monarchy miała sprawować ograniczoną władzę na obszarze Królestwa Polskiego. Nowe władze Królestwa szybko doprowadziły do spolszczenia administracji, szkolnictwa i sądownictwa na podległym sobie terytorium.
NACZELNY KOMITET NARODOWY (NKN)
Zwolennicy orientacji antyrosyjskiej utworzyli w pierwszych dniach wojny Narodowy Komitet Narodowy, w którego składzie znaleźli się przedstawiciele konserwatystów, ludowców i socjalistów, galicyjscy endecy, którzy nie zgadzali się z koncepcjami Dmowskiego.W zarysowanym podziale trudno jest umieścić postać Józefa Piłsudskiego. Twierdził on, że na początku wojny Polacy powinni wystąpić zbrojnie przeciwko Rosji, a na opanowanych terenach utworzyć silną armię ochotniczą.
ORGANIZACJE PARAMILITARNE
Spodziewając się nagłego wybuchu wojny, polskie ugrupowania polityczne przystąpiły do tworzenia w Galicji legalnych organizacji paramilitarnych. Miały one za zadanie przygotować polską młodzież do aktywnego udziału w walce o niepodległość, szkolić oficerów i podoficerów. W 1908 r. z inicjatywy Piłsudskiego powstał tajny Związek Walki Czynnej. Organizacja ta patronowała działalności formacji paramilitarnych, tworzonych od 1910 r. za zgodą władz austriackich- Towarzystwa "Strzelec" i Związku Strzeleckiego. W tym samym czasie powstały też Polowe Drużyny Sokole, związane z Narodową demokracją. Młodzież chłopska natomiast utworzyła Drużyny Bartoszowe.
Walka o niepodległość
6 sierpnia 1914r. z rozkazu Piłsudskiego niewielki oddział strzelców (I Kompania Kadrowa) wkroczył do Królestwa Polskiego, w celu wywołania antyrosyjskiego powstania. Jednak cała akcja zakończyła się niepowodzeniem. Polacy mieszkający w zaborze rosyjskim nieufnie odnieśli się do działań Piłsudskiego i nie zgłaszali się masowo pod jego komendę. Kompania Kadrowa musiała wycofać się do Galicji.
LEGIONY POLSKIE
Po klęsce powstania, NKN zawarł z władzami austriackimi porozumienie, na mocy którego zostały powołane Legiony Polskie- ochotnicze formacje, które miały brać udział w walkach z Rosją. Trzon Legionów stanowili członkowie polskich organizacji paramilitarnych z Galicji i żołnierze I Kompanii Kadrowej. Ostatecznie uformowano 3 brygady (dowódca pierwszej był Piłsudski). Legiony liczyły ok. 25 tys. Żołnierzy. Brały udział w walkach w Królestwie Polskim (1914- 1915), w Karpatach Wschodnich (1914-1915) i na Wołyniu (1916). Latem 1915 r. wojska państw centralnych wyparły Rosjan z obszaru Królestwa Polskiego, a Królestwo zostało podzielone na dwa generalne gubernatorstwa: niemieckie ze stolicą w Warszawie i austro- węgierskie ze stolicą w Lublinie. Zmiana stosunku Niemiec i Austro- Węgier do sprawy polskiej dała się zauważyć w 1916 r.
AKT 5 LISTOPADA 1916 R.
5 listopada 1916 r. cesarze Niemiec i Austrii ogłosili utworzenie Królestwa polskiego, które miało objąć część ziem polskich odebranych w czasie wojny Rosjanom (tzw. akt 5 listopada). Rządy państw centralnych liczyły, że uda się skłonić Polaków do wstępowania do Polskiej Siły Zbrojnej- ochotniczej armii, która miała walczyć z Rosją pod komendą niemiecką. We wrześniu 1917 r. rządy Niemiec i Austro-Węgier utworzyły złożoną z Polaków Radę Regencyjną, która do czasu powołania polskiego monarchy miała sprawować ograniczoną władzę na obszarze Królestwa Polskiego. Nowe władze Królestwa szybko doprowadziły do spolszczenia administracji, szkolnictwa i sądownictwa na podległym sobie terytorium.