gosia1991
Język polski W języku polskim bezokolicznik wyraża aspekt czasownika - np. robić (a. niedokonany) a zrobić (a. dokonany).Bezokoliczniki w języku polskim kończą się na -ć lub -c. Część z nich można dodatkowo podzielić na grupy wg końcówek - bezokolicznik kończy się na ■-ić, -yć - gdy forma 3 os. liczby pojedynczej czasu przeszłego kończy się na -ił, -ył (np. tłumaczyć → tłumaczył), ■-eć - gdy forma 3 os. liczby pojedynczej czasu przeszłego kończy się na -ał, -arł (np. drzeć → darł), ■-ść - gdy temat czasownika kończy się na s, t lub d (np. nio's-ę → nieść; gniot-ę →gnieść), ■-źć - gdy temat czasownika kończy się na z (np. gryz'-ę → gryźć), ■-c - gdy temat czasownika kończy się na k lub g (np. wlok-ę → wlec).
52 votes Thanks 46
Kamyczka
Bezokolicznik to forma czasownika, która wyraża czynność lub stan w sposób abstrakcyjny, nierealny, zazwyczaj bez określania czasu, rodzaju, liczby, osoby, trybu, strony i aspektu. W niektórych językach może jednak wyrażać niektóre z tych kategorii, np. w łacinie istnieją bezokoliczniki wyrażające czas i stronę, a w grece klasycznej dodatkowo także aspekt. Istnieją też języki (np. arabski, nowogrecki lub bułgarski) pozbawione form bezokolicznika.
W języku polskim bezokolicznik wyraża aspekt czasownika - np. robić (a. niedokonany) a zrobić (a. dokonany).Bezokoliczniki w języku polskim kończą się na -ć lub -c. Część z nich można dodatkowo podzielić na grupy wg końcówek - bezokolicznik kończy się na
■-ić, -yć - gdy forma 3 os. liczby pojedynczej czasu przeszłego kończy się na -ił, -ył (np. tłumaczyć → tłumaczył),
■-eć - gdy forma 3 os. liczby pojedynczej czasu przeszłego kończy się na -ał, -arł (np. drzeć → darł),
■-ść - gdy temat czasownika kończy się na s, t lub d (np. nio's-ę → nieść; gniot-ę →gnieść),
■-źć - gdy temat czasownika kończy się na z (np. gryz'-ę → gryźć),
■-c - gdy temat czasownika kończy się na k lub g (np. wlok-ę → wlec).
W niektórych językach może jednak wyrażać niektóre z tych kategorii, np. w łacinie istnieją bezokoliczniki wyrażające czas i stronę, a w grece klasycznej dodatkowo także aspekt.
Istnieją też języki (np. arabski, nowogrecki lub bułgarski) pozbawione form bezokolicznika.