Co symbolizują namioty w wierszu "Prośba o skrzydła" Leopolda Staffa?
Jest dziwny cudów kraj. Odcięty rzeką,
Której nie przejdzie, kto latać nie umie,
Śni pod niebiosów błękitną powieką,
Jak oko, które myśl bożą rozumie.
Gdyśmy tonęli w marzenia zadumie,
W cieniu ukryci w południe przed spieką,
Przyszły nam o nim wieści w drzew poszumie,
Szepczące jeno: <<Daleko! daleko!>>
Gdy noc zapadnie, chodźmy nad tę wodę
I tam rozbijmy płócienne NAMIOTY,
Gdzie wierzby wiatrom zastawiają sidła.
I wznosząc w dłoniach nasze serca młode,
Do gwiazd, co płoną jak nasze tęsknoty,
Módlmy się cicho na klęczkach - o skrzydła.
Jest dziwny cudów kraj. Odcięty rzeką,
Której nie przejdzie, kto latać nie umie,
Śni pod niebiosów błękitną powieką,
Jak oko, które myśl bożą rozumie.
Gdyśmy tonęli w marzenia zadumie,
W cieniu ukryci w południe przed spieką,
Przyszły nam o nim wieści w drzew poszumie,
Szepczące jeno: <<Daleko! daleko!>>
Gdy noc zapadnie, chodźmy nad tę wodę
I tam rozbijmy płócienne NAMIOTY,
Gdzie wierzby wiatrom zastawiają sidła.
I wznosząc w dłoniach nasze serca młode,
Do gwiazd, co płoną jak nasze tęsknoty,
Módlmy się cicho na klęczkach - o skrzydła.
More Questions From This User See All
jestem tego pewna bo przerabialismy to na polskim