Rzym powstał w 753 p.n.e. nad rzeką Tyber. Miejsce było zresztą szczęśliwie dobrane. Znajdowała się tu najwygodniejsza, przeprawa rzeczna, musiała więc prowadzić tędy droga wiodąca do nadbrzeżnych salin, miejsca pozyskiwania soli, niezbędnej dla górskich plemion sabelskich zajmujących się hodowlą bydła i owiec. Droga ta prowadziła zarazem w kierunku miast południowej Etrurii. Zakole Tybru tuż przy wyspie dawało wygodny port, do którego przybijać mogły fenickie i greckie statki z towarami różnego rodzaju. Innymi słowy było to wymarzone miejsce na ośrodek handlowy. Zamieszkiwali go Latynowie. Osada palatyńska połączyła się z drugą wioską, zamieszkałą przez Sabinów, skupioną na zboczach Kwirynału i Kapitolu. Oddzielające te dwie wspólnoty bagno zasypano i w ten sposób powstało Forum Romanum.
Początki państwa rzymskiego
Przez pierwsze 250 lat swego istnienia Rzym był monarchią. Za panowania rodu Tarkwiniuszy osiągnął pozycję jednej z najpotężniejszych monarchii na Półwyspie Apenińskim. W mieście krzyżowały się wówczas różnorakie wpływy kulturowe. Przodowała przede wszystkim kultura etruska, ale nie brakowało również wpływów greckich i fenickich. Mimo połączenia nie zaniknął odrębny język i kultura latyńska. Wręcz przeciwnie – stanowiły one o odrębności Rzymu w porównaniu z innymi ośrodkami miejskimi na terenie Italii.
Upadek monarchii i początek republiki
Po upadku monarchii Rzym stopniowo podupadał. Wyniszczały go spory wewnętrzne oraz wojny z Ekwami i Wolskami. Wewnętrzne spory złagodziło wprowadzenie w 449 p.n.e. Praw Dwunastu Tablic, pierwszej rzymskiej kodyfikacji prawa zwyczajowego. Kodyfikacja ta zuniformizowała społeczeństwo rzymskie. Od połowy V w., czyli od wprowadzenia Praw Dwunastu Tablic, Rzym przez długie lata był prymitywny pod względem kulturalnym, natomiast nastawionym na podboje zewnętrzne, społeczeństwem chłopskim. W pierwszym półwieczu po upadku monarchii doszło również do powstania podstawowych instytucji republikańskich, stanowiących o charakterze tego państwa na następne lata Władzę wykonawczą w miejsce monarchii przejęło dwóch konsulów wybieranych na okres jednego roku. Stosunkowo krótki okres sprawowania konsulatu skrajnie utrudniały przejęcie władzy przez jednostkę. Usankcjonowano również istnienie ciała doradczego przy konsulach, czyli senatu. W jego skład wchodzili naczelnicy najważniejszych rodów, które w społeczeństwie rzymskim odgrywały kluczową rolę.
Podboje rzymskie
Sukcesy w wojnach z Ekwami i Wolskami skłoniły Rzym do uderzenia na północ. Zdobyto Fideny – miasto, przy którym znajdowała się główna obok Rzymu przeprawa przez Tyber. Podbój ten stanowił jednak tylko wstęp do zwycięskiej wojny z Wejami. Podbój Wej dwukrotnie powiększył terytorium Rzymu, jednak o ile bardzo szybko podzielono ruchomy majątek Wejentynów, o tyle gorzej było z ziemią. Przełom nastąpił dopiero po zdobyciu Rzymu przez Galów w 386 roku p.n.e. Galowie opuścili zajęte terytorium w momencie, kiedy sojusznik Rzymu – Caere – wpłacił okup. Wkrótce potem tereny zajęte przez Rzym w czasie wojny z Wejentynami podzielono miedzy mężczyzn, co spowodowało, że Rzym na pewien czas stał się miastem, pozbawionym bezrolnych obywateli.
31 p.n.e. - Bitwa pod Akcjum. 293 - Reformy cesarza rzymskiego Dioklecjana. 313 - Edykt mediolański, dający w cesarstwie rzymskim równouprawnienie chrześcijanom. 324 - Opanowanie przez Konstantyna całego cesarstwa, 330 - Przeniesienie stolicy cesarstwa rzymskiego do Konstantynopola. około 370 - Pojawienie się Hunów w Europie. 378 - Zwycięstwo Wizygotów nad Rzymianami pod Adrianopolem. 382 - Przymierze Teodozjusza z Gotami. 392 - Teodozjusz zakazuje kultów pogańskich . 395 - Ostateczny podział cesarstwa na wschodnie i zachodnie. 410 - Wizygoci zdobywają Rzym . 476 - Wódz germański Odoaker pozbawia władzy Romulusa Augustulusa.
Upadek Zachodniego Cesarstwa Rzymskiego 481 - objęcie władzy przez Chlodwiga 486 - zwycięstwo władcy Franków Chlodwiga nad Syagriuszem 496 - chrzest Chlodwiga 527 - objęcie władzy w Konstantynopolu przez Justyniana Wielkiego 529 - zamknięcie Akademii platońskiej w Atenach na polecenie Justyniana i utworzenie pierwszego klasztoru na Monte Casino przez Benedykta z Nursji 565 - śmierć Justyniana 568 - wkroczenie Longobardów do Italii 590 - początek pontyfikatu Grzegorza Wielkiego 602 - "rewolucja" Fokasa w Konstantynopolu 610 - 641 - panowanie cesarza Herakliusza w cesarstwie wschodnim (przegrana w bitwie nad rzeką Jarmuk w 636) 622 - ucieczka Mahometa z Mekki 687 - zwycięstwo Pepina z Heristalu i połączenie Austrazji i Neustrii 732 - powstrzymanie pod Poitiers Arabów przez Karola Młota 751 - objęcie tronu frankijskiego przez Pepina Małego 768 - objęcie rządów przez Karola Wielkiego 800 - koronacja Karola Wielkiego na cesarza, 843 - traktat z Verdun - podział państwa Karola Wielkiego 962 - koronacja cesarska Ottona I
Starożytność trwała od IV tysiąclecie p.n.e do 476r.
Starożytny Rzym
Historia Rzymu
Rzym powstał w 753 p.n.e. nad rzeką Tyber. Miejsce było zresztą szczęśliwie dobrane. Znajdowała się tu najwygodniejsza, przeprawa rzeczna, musiała więc prowadzić tędy droga wiodąca do nadbrzeżnych salin, miejsca pozyskiwania soli, niezbędnej dla górskich plemion sabelskich zajmujących się hodowlą bydła i owiec.
Droga ta prowadziła zarazem w kierunku miast południowej Etrurii. Zakole Tybru tuż przy wyspie dawało wygodny port, do którego przybijać mogły fenickie i greckie statki z towarami różnego rodzaju. Innymi słowy było to wymarzone miejsce na ośrodek handlowy. Zamieszkiwali go Latynowie.
Osada palatyńska połączyła się z drugą wioską, zamieszkałą przez Sabinów, skupioną
na zboczach Kwirynału i Kapitolu. Oddzielające te dwie wspólnoty bagno zasypano i w ten sposób powstało Forum Romanum.
Początki państwa rzymskiego
Przez pierwsze 250 lat swego istnienia Rzym był monarchią. Za panowania rodu Tarkwiniuszy osiągnął pozycję jednej z najpotężniejszych monarchii na Półwyspie Apenińskim. W mieście krzyżowały się wówczas różnorakie wpływy kulturowe. Przodowała przede wszystkim kultura etruska, ale nie brakowało również wpływów greckich i fenickich. Mimo połączenia nie zaniknął odrębny język i kultura latyńska. Wręcz przeciwnie – stanowiły one o odrębności Rzymu w porównaniu z innymi ośrodkami miejskimi na terenie Italii.
Upadek monarchii i początek republiki
Po upadku monarchii Rzym stopniowo podupadał. Wyniszczały go spory wewnętrzne oraz wojny z Ekwami i Wolskami. Wewnętrzne spory złagodziło wprowadzenie w 449 p.n.e. Praw Dwunastu Tablic, pierwszej rzymskiej kodyfikacji prawa zwyczajowego. Kodyfikacja
ta zuniformizowała społeczeństwo rzymskie. Od połowy V w., czyli od wprowadzenia Praw Dwunastu Tablic, Rzym przez długie lata był prymitywny pod względem kulturalnym, natomiast nastawionym na podboje zewnętrzne, społeczeństwem chłopskim.
W pierwszym półwieczu po upadku monarchii doszło również do powstania podstawowych instytucji republikańskich, stanowiących o charakterze tego państwa na następne lata Władzę wykonawczą w miejsce monarchii przejęło dwóch konsulów wybieranych na okres jednego roku.
Stosunkowo krótki okres sprawowania konsulatu skrajnie utrudniały przejęcie władzy przez jednostkę. Usankcjonowano również istnienie ciała doradczego przy konsulach, czyli senatu. W jego skład wchodzili naczelnicy najważniejszych rodów, które w społeczeństwie rzymskim odgrywały kluczową rolę.
Podboje rzymskie
Sukcesy w wojnach z Ekwami i Wolskami skłoniły Rzym do uderzenia na północ. Zdobyto Fideny – miasto, przy którym znajdowała się główna obok Rzymu przeprawa przez Tyber. Podbój ten stanowił jednak tylko wstęp do zwycięskiej wojny z Wejami.
Podbój Wej dwukrotnie powiększył terytorium Rzymu, jednak o ile bardzo szybko podzielono ruchomy majątek Wejentynów, o tyle gorzej było z ziemią.
Przełom nastąpił dopiero po zdobyciu Rzymu przez Galów w 386 roku p.n.e. Galowie opuścili zajęte terytorium w momencie, kiedy sojusznik Rzymu – Caere – wpłacił okup. Wkrótce potem tereny zajęte przez Rzym w czasie wojny z Wejentynami podzielono miedzy mężczyzn, co spowodowało, że Rzym na pewien czas stał się miastem, pozbawionym bezrolnych obywateli.
Mówisz i masz :)
31 p.n.e. - Bitwa pod Akcjum.
293 - Reformy cesarza rzymskiego Dioklecjana.
313 - Edykt mediolański, dający w cesarstwie rzymskim równouprawnienie chrześcijanom.
324 - Opanowanie przez Konstantyna całego cesarstwa,
330 - Przeniesienie stolicy cesarstwa rzymskiego do Konstantynopola.
około 370 - Pojawienie się Hunów w Europie.
378 - Zwycięstwo Wizygotów nad Rzymianami pod Adrianopolem.
382 - Przymierze Teodozjusza z Gotami.
392 - Teodozjusz zakazuje kultów pogańskich .
395 - Ostateczny podział cesarstwa na wschodnie i zachodnie.
410 - Wizygoci zdobywają Rzym .
476 - Wódz germański Odoaker pozbawia władzy Romulusa Augustulusa.
Upadek Zachodniego Cesarstwa Rzymskiego
481 - objęcie władzy przez Chlodwiga
486 - zwycięstwo władcy Franków Chlodwiga nad Syagriuszem
496 - chrzest Chlodwiga
527 - objęcie władzy w Konstantynopolu przez Justyniana Wielkiego
529 - zamknięcie Akademii platońskiej w Atenach na polecenie Justyniana i utworzenie pierwszego klasztoru na Monte Casino przez Benedykta z Nursji
565 - śmierć Justyniana
568 - wkroczenie Longobardów do Italii
590 - początek pontyfikatu Grzegorza Wielkiego
602 - "rewolucja" Fokasa w Konstantynopolu
610 - 641 - panowanie cesarza Herakliusza w cesarstwie wschodnim (przegrana w bitwie nad rzeką Jarmuk w 636)
622 - ucieczka Mahometa z Mekki
687 - zwycięstwo Pepina z Heristalu i połączenie Austrazji i Neustrii
732 - powstrzymanie pod Poitiers Arabów przez Karola Młota
751 - objęcie tronu frankijskiego przez Pepina Małego
768 - objęcie rządów przez Karola Wielkiego
800 - koronacja Karola Wielkiego na cesarza,
843 - traktat z Verdun - podział państwa Karola Wielkiego
962 - koronacja cesarska Ottona I
Starożytność trwała od IV tysiąclecie p.n.e do 476r.