Cecha tej epoki był rozwój form wczesnokapitalistycznych. W przodujących gospodarczo krajach Europy zachodniej kapitalizm zaczął śmiało wykraczać poza etap manufaktury i rzemiosła; coraz szerszy był zasięg produkcji przemysłowej. Prawda – wielu mieszczańskich teoretyków pozostawało jeszcze pod urokiem protekcyjnej polityki państwa, które starało się popierać pierwotną akumulację kapitału i pochwalało ekspansję handlową i kolonialną . Popierali oni absolutnego monarchę, przeżuwając resztki złudzeń i nadziei, że mieszczaństwo może pomyślnie wzrastać w potęgę właśnie pod skrzydłami jedynowładcy. Ta nadzieja tkwiła u podstaw doktryny takich pisarzy, jak Grocjusz czy Hobbes. Ale dla podstępu doktryny kolosalne znaczenie miało przede wszystkim zjawisko odwrotne: feudalne państwo popierało wprawdzie handel i produkcję, ale równocześnie je silnie reglamentowało i eksploatowało fiskalnie. Silnej burżuazji angielskiej, niderlandzkiej, francuskiej i włoskiej nie odpowiadały już stare wyobrażenia i pojęcia prawne. Pisarze obozu mieszczańskiego krytykowali więc coraz ostrzej istniejący stan rzeczy; atakowali kuratelę państwa nad producentem i handlowcem, przywileje podatkowe szlachty i duchowieństwa, pasożytnictwo dworu i arystokracji, a także poddaństwo chłopów oraz upośledzenie polityczne i prawne mieszczan. Wiek XVII przyniósł już pierwsze efekty politycznych tęsknot mieszczaństwa. Burżuazja stała się warstwą rządzącą w Niderlandach. Po burzliwych i dramatycznych walkach w czasie tzw. wielkiej rebelii uzyskała ona bardzo poważne wpływy polityczne w Anglii. Była to epoka pierwszych zwycięskich rewolucji mieszczańskich.
Cecha tej epoki był rozwój form wczesnokapitalistycznych. W przodujących gospodarczo krajach Europy zachodniej kapitalizm zaczął śmiało wykraczać poza etap manufaktury i rzemiosła; coraz szerszy był zasięg produkcji przemysłowej. Prawda – wielu mieszczańskich teoretyków pozostawało jeszcze pod urokiem protekcyjnej polityki państwa, które starało się popierać pierwotną akumulację kapitału i pochwalało ekspansję handlową i kolonialną . Popierali oni absolutnego monarchę, przeżuwając resztki złudzeń i nadziei, że mieszczaństwo może pomyślnie wzrastać w potęgę właśnie pod skrzydłami jedynowładcy. Ta nadzieja tkwiła u podstaw doktryny takich pisarzy, jak Grocjusz czy Hobbes. Ale dla podstępu doktryny kolosalne znaczenie miało przede wszystkim zjawisko odwrotne: feudalne państwo popierało wprawdzie handel i produkcję, ale równocześnie je silnie reglamentowało i eksploatowało fiskalnie. Silnej burżuazji angielskiej, niderlandzkiej, francuskiej i włoskiej nie odpowiadały już stare wyobrażenia i pojęcia prawne. Pisarze obozu mieszczańskiego krytykowali więc coraz ostrzej istniejący stan rzeczy; atakowali kuratelę państwa nad producentem i handlowcem, przywileje podatkowe szlachty i duchowieństwa, pasożytnictwo dworu i arystokracji, a także poddaństwo chłopów oraz upośledzenie polityczne i prawne mieszczan. Wiek XVII przyniósł już pierwsze efekty politycznych tęsknot mieszczaństwa. Burżuazja stała się warstwą rządzącą w Niderlandach. Po burzliwych i dramatycznych walkach w czasie tzw. wielkiej rebelii uzyskała ona bardzo poważne wpływy polityczne w Anglii. Była to epoka pierwszych zwycięskich rewolucji mieszczańskich.