Question

Chwalebna rewolucja i Parlamentaryzm - proszę o w miarę KRÓTKIE i ZWIĘZŁE wypowiedzi. Proszę nie zgapiać z wikipedii albo tym podobnych stron. Dam naj.

Answer 1

Chwalebna rewolucja

Przeprowadzona przez parlament zmiana panującego, miała miejsce w latach 1688–1689, zwana też czasem bezkrwawą rewolucją.Wiąże się ona z przybyciem do Anglii męża Marii Stuart, protestanckiego Wilhelma III Orańskiego i ucieczką prokatolickiego Jakuba II (ojca Marii). To parlament postanowił definitywnie rozprawić się z rządzącą dynastią Stuartów w 1688 i w tym celu usunął z tronu Jakuba II. Do Anglii wezwano Wilhelma i Marię, i koronowano ich jako Wilhelma III i Marię II. Wszystko odbyło się na drodze bezkrwawego przewrotu, podczas rewolucji burżuazyjnej w Anglii w XVII wieku.

 

 

Polski :

W dziejach Polskiego Parlamentaryzmu mamy wiele osiągnięć. Największym osiągnięciem legislacyjnym Sejmu Czteroletniego obradującego od października 1788 do maja 1792 r. była Konstytucja z 3 Maja 1791 była pierwszą, pisaną nowoczesną polską konstytucją, i drugą na świecie, po amerykańskiej (1787). Tekst konstytucji obejmuje wstęp i 11 artykułów. Bezpośrednio pod nazwą Ustawa Rządowa umieszczono apostrofę sakralną: „W imię Boga w Trójcy Świętej Jedynego”. Wstęp, napisany piękną polszczyzną, jest tekstem o charakterze agitacyjno-propagandowym. Wskazywano w nim na historyczne znaczenie uchwalonej konstytucji. Twórcy konstytucji starali się pobudzić społeczeństwo, a w szczególności szlachtę do realizacji reform ustrojowych.
Ustrój Rzeczypospolitej Polskiej oparto na koncepcji zwierzchnictwa narodu i trójpodziału władz. Do tych zasad dostosowano systematykę konstytucji. W pierwszej kolejności uregulowano zagadnienia wyznaniowe. Deklarowano wolność wyznań, traktując jednocześnie religię katolicką jako „narodową, panującą”, co odzwierciedlało jej uprzywilejowaną pozycję w życiu publicznym. Konstytucja 3 V 1791 osłabiła pozycję monarchy w systemie organów państwowych. Król przestał być odrębnym stanem sejmującym, choć nadal zwoływał Sejm. Utrzymał prawo nominacji najwyższych urzędników i stosował prawo łaski. W zamierzeniu części jej twórców stanowiła punkt wyjścia do dalszych przemian ekonomiczno społecznych. Obalona w połowie 1792r. wskutek działalności konfederacji targowickiej i przegranej wojny z Rosją. Późniejsze losy Polski były ciężkie i trudne Polska przeszła przez rozbiory i wojny.
Dopiero na mocy traktatów pokojowych z 7 i 9 VII 1807 powstało Księstwo Warszawskie. Nastąpiło prawnomiędzynarodowe uznanie państwa polskiego, którego twórcą był Cesarz Francuzów. Król saski Fryderyk August uzyskał w dziedziczne władanie Księstwo Warszawskie, ściśle uzależnione od Francji napoleońskiej.
Podczas uroczystej audiencji w Dreźnie (19 VII 1807) Napoleon podyktował konstytucję, a ściślej jej podstawowe zasady. Konstytucja Księstwa Warszawskiego wskazywała na ustrój Księstwa oparty na modelu państwa charakteryzującego się centralizacją i hierarchicznym podporządkowaniem jednoosobowych organów władcy. Z postanowień konstytucji wynikała przewaga władzy wykonawczej nad ustawodawczą.
Księstwo Warszawskie było ograniczoną monarchią konstytucyjną. Łączyła ją Saksonią w istocie unia personalna. W stosunkach wewnętrznych oddzielono sprawy saskie od polskich. Konstytucja nadawała wolność osobistą ogółowi chłopów. Proklamowała równość wobec prawa i sądu.
Następnym ważnym aktem legislacyjnym był tekst Ustawy Konstytucyjnej Królestwa Polskiego, podpisany w Warszawie przez Aleksandra I, nosi datę 27 XI 1815. Wejście w życie tego aktu w grudniu 1815 kończyło okres rządów tymczasowych.

 

brytyjski:

 

Jednym z bardziej wyróżniających się ustrojów politycznych na całym świecie jest niewątpliwie parlamentaryzm brytyjski. Jest to ustrój, który mimo swej burzliwej historii jest nadal aktualny. O czym może świadczyć gospodarka Wielkiej Brytanii, która stoi na dość wysokim poziomie. Nie możemy też zapominać, że Wielka Brytania jest nadal monarchią i tu nasuwa się pytanie jak udało się Brytyjczykom osiągnąć stan obecny. Na ten stan pracowały całe pokolenia Brytyjczyków ciągle udoskonalając swój system rządów.

W czasach średniowiecza, kiedy jeszcze nie było parlamentu istniał system konsultacji wśród ludności Anglii. Ludność wyspy zbierała się i rozmawiała na różne tematy. Możemy powiedzieć, że był to zalążek parlamentu. Początek parlamentaryzmu można datować na rok, 1215 kiedy została wydana Wielka Karta Swobód. Magna Charta Libertatum (lub Magna Carta), czyli Wielka Karta Swobód był to akt wydany przez króla Jana bez Ziemi pod naciskiem możnowładztwa, wzburzonego królewską samowolą i uciskiem podatkowym. Była to umowa między królem a jego wasalami, która ograniczała jego władze głównie w sferze podatkowej i sądowniczej. Określała również uprawnienia baronów, duchowieństwa i zakres swobód klas niższych. Wielka Karta Swobód przyznawała feudałom prawo oporu przeciwko królowi w razie naruszenia przez niego praw w niej zawartych. Od tego momentu, jeżeli król chciał wydać jakieś postanowienie na przykład w sferze podatków musiała to zatwierdzić Wielka Rada ( Magnum Concilium). W Wielkiej Radzie mogli zasiadać biskupi, hrabiowie i baronowie a od 1265 r. dołączyli do nich również reprezentacji mieszczaństwa oraz rycerstwa. Takie oto zgromadzenie możemy już nazywać parlamentem. Władca nie mógł sam tworzyć prawa ani narzucać podatków bez zgody ówczesnego parlamentu. Niemniej jednak parlament był traktowany jeszcze jako organ, który doradza królowi. Dopiero w 1400 r. posłowie zaczęli tworzyć prawo, ale miało to charakter bardziej petycji niż opracowywania ustaw. W XV wieku pojawił się mandat poselski i przepisy, które mówiły o powoływaniu posłów do Izb Gmin. Reprezentant narodu miał prawo do swobodnej dyskusji oraz nietykalność.

Zwoływanie parlamentu odbywało się w taki sposób, że lord kanclerz nakazywał wysłanie zaproszeń do osób zasiadających w Izbie Lordów, a wybory do Izby niższej mieli organizować szeryfowie w swoich okręgach. W wieku XVI liczebność Izby Gmin liczyła 296 przedstawicieli, a pod koniec ta liczba wzrosła do 462. Obrady były przeprowadzane w pałacu Westminsterskim. To właśnie w tym czasie został ustalony proces uchwalania ustaw. Zacznijmy od tego, że aby ustawa mogła być zatwierdzona musiały się na nią zgodzić obie izby parlamentu i król. Możemy, więc stwierdzić, że wszyscy wtedy byli równoprawnymi partnerami. Ponieważ sprzeciw jednej grupy przekreślał pracy wszystkich.