Istnieją różnorakie związki filozofii i nauki, co znajduje swój wyraz w aktualnym stanowisku zarówno różnych kierunków filozoficznych, jak i naukowców filozofujących. Wachlarz tych relacji jest bardzo szeroki: od tożsamości całkowitej lub częściowej filozoficznej i naukowej dziedziny poznania po ich częściową niezależność lub całkowitą autonomię. Zależy to i od koncepcji samej filozofii, i od koncepcji naukowego poznania zarazem. Generalnie rzecz ujmując, to filozofia w ciągu wieków (zwłaszcza w ostatnich dwóch stuleciach) traciła pole swych dociekań na rzecz nauki, by wreszcie, w pozytywizmie, stać się logiką nauki; a w filozofii analitycznej stanowić, niekiedy, językową terapeutykę myślenia.
Dojrzenie relacji zachodzących pomiędzy poznaniem filozoficznym i naukowym można najłatwiej umożliwić na tle faktycznych ich związków, jakie miały miejsce w dziejach myśli naukowej.
Istnieją różnorakie związki filozofii i nauki, co znajduje swój wyraz w aktualnym stanowisku zarówno różnych kierunków filozoficznych, jak i naukowców filozofujących. Wachlarz tych relacji jest bardzo szeroki: od tożsamości całkowitej lub częściowej filozoficznej i naukowej dziedziny poznania po ich częściową niezależność lub całkowitą autonomię. Zależy to i od koncepcji samej filozofii, i od koncepcji naukowego poznania zarazem. Generalnie rzecz ujmując, to filozofia w ciągu wieków (zwłaszcza w ostatnich dwóch stuleciach) traciła pole swych dociekań na rzecz nauki, by wreszcie, w pozytywizmie, stać się logiką nauki; a w filozofii analitycznej stanowić, niekiedy, językową terapeutykę myślenia.
Dojrzenie relacji zachodzących pomiędzy poznaniem filozoficznym i naukowym można najłatwiej umożliwić na tle faktycznych ich związków, jakie miały miejsce w dziejach myśli naukowej.