Bolesław Chrobry był I królem Polski. Urodził się w 967r., a koronowany został w 1025r. Od tego czasu mądrze rządził swoim krajem, wzbudzając podziw i uwielbienie poddanych. Znany jest przede wszystkim z dobrego serca, odwagi i sprawiedliwości.
Król był silnym, dobrze zbudowanym mężczyzną. Posiadał gęstą brodę oraz wąsy, a jego włosy układały się w loki. Ramiona okrywały mu barwne, bogato zdobione szaty, a głowę zdobiła drogocenna złota korona.
Państwem władał rozważnie, posiadał niezliczone oddziały uzbrojonych oddziałów wojska, ale nie za to ludzie go wysławiali. Bolesław Chrobry był osobą bardzo religijną i pobożną. Z wielkim szacunkiem odnosił się do kapłanów, nie pozwalając sobie usiąść, gdy oni stali, czy też nie nazywając ich inaczej niż „panami”. W poszanowaniu zachowywał także swoich poddanych, niezależnie od ich stanu majątkowego. Zawsze chętnie wysłuchał biedaka skarżącego się na swój okrutny los i w miarę możliwości pomagał pokrzywdzonemu. Nie żałował pieniędzy na cele charytatywne, chętnie datkami wspomagał Kościół i ubogich.
Sprawiedliwość jego była tak wielka, że nawet kiedy starsza kobieta użalała się nad krzywdą wyrządzoną jej przez kogoś wyższego rangą, król szybko załatwiał sprawę na korzyść ofiary. Jeśli jakiś wieśniak miał problem i chciał się z nim zwrócić do władcy, ten nie odstawiał go, lecz chętnie wysłuchał, udzielając pomocy. Dla niego najważniejsze nie były złoto, skarby królewskie czy inne kosztowności, ale dobro kraju i chwałę Kościoła miał za najważniejsze przykazanie.
Bolesław Chrobry był wspaniałym królem - myślę, że nawet jednym z najwybitniejszych naszych władców. W pełni zasłużył sobie na sławę, którą jest otoczony.
Bolesław Chrobry był I królem Polski. Urodził się w 967r., a koronowany został w 1025r. Od tego czasu mądrze rządził swoim krajem, wzbudzając podziw i uwielbienie poddanych. Znany jest przede wszystkim z dobrego serca, odwagi i sprawiedliwości. Król był silnym, dobrze zbudowanym mężczyzną. Posiadał gęstą brodę oraz wąsy, a jego włosy układały się w loki. Ramiona okrywały mu barwne, bogato zdobione szaty, a głowę zdobiła drogocenna złota korona. Państwem władał rozważnie, posiadał niezliczone oddziały uzbrojonych oddziałów wojska, ale nie za to ludzie go wysławiali. Bolesław Chrobry był osobą bardzo religijną i pobożną. Z wielkim szacunkiem odnosił się do kapłanów, nie pozwalając sobie usiąść, gdy oni stali, czy też nie nazywając ich inaczej niż „panami”. W poszanowaniu zachowywał także swoich poddanych, niezależnie od ich stanu majątkowego. Zawsze chętnie wysłuchał biedaka skarżącego się na swój okrutny los i w miarę możliwości pomagał pokrzywdzonemu. Nie żałował pieniędzy na cele charytatywne, chętnie datkami wspomagał Kościół i ubogich. Sprawiedliwość jego była tak wielka, że nawet kiedy starsza kobieta użalała się nad krzywdą wyrządzoną jej przez kogoś wyższego rangą, król szybko załatwiał sprawę na korzyść ofiary. Jeśli jakiś wieśniak miał problem i chciał się z nim zwrócić do władcy, ten nie odstawiał go, lecz chętnie wysłuchał, udzielając pomocy. Dla niego najważniejsze nie były złoto, skarby królewskie czy inne kosztowności, ale dobro kraju i chwałę Kościoła miał za najważniejsze przykazanie. Bolesław Chrobry był wspaniałym królem - myślę, że nawet jednym z najwybitniejszych naszych władców. W pełni zasłużył sobie na sławę, którą jest otoczony.
Bolesław Chrobry był I królem Polski. Urodził się w 967r., a koronowany został w 1025r. Od tego czasu mądrze rządził swoim krajem, wzbudzając podziw i uwielbienie poddanych. Znany jest przede wszystkim z dobrego serca, odwagi i sprawiedliwości.
Król był silnym, dobrze zbudowanym mężczyzną. Posiadał gęstą brodę oraz wąsy, a jego włosy układały się w loki. Ramiona okrywały mu barwne, bogato zdobione szaty, a głowę zdobiła drogocenna złota korona.
Państwem władał rozważnie, posiadał niezliczone oddziały uzbrojonych oddziałów wojska, ale nie za to ludzie go wysławiali. Bolesław Chrobry był osobą bardzo religijną i pobożną. Z wielkim szacunkiem odnosił się do kapłanów, nie pozwalając sobie usiąść, gdy oni stali, czy też nie nazywając ich inaczej niż „panami”. W poszanowaniu zachowywał także swoich poddanych, niezależnie od ich stanu majątkowego. Zawsze chętnie wysłuchał biedaka skarżącego się na swój okrutny los i w miarę możliwości pomagał pokrzywdzonemu. Nie żałował pieniędzy na cele charytatywne, chętnie datkami wspomagał Kościół i ubogich.
Sprawiedliwość jego była tak wielka, że nawet kiedy starsza kobieta użalała się nad krzywdą wyrządzoną jej przez kogoś wyższego rangą, król szybko załatwiał sprawę na korzyść ofiary. Jeśli jakiś wieśniak miał problem i chciał się z nim zwrócić do władcy, ten nie odstawiał go, lecz chętnie wysłuchał, udzielając pomocy. Dla niego najważniejsze nie były złoto, skarby królewskie czy inne kosztowności, ale dobro kraju i chwałę Kościoła miał za najważniejsze przykazanie.
Bolesław Chrobry był wspaniałym królem - myślę, że nawet jednym z najwybitniejszych naszych władców. W pełni zasłużył sobie na sławę, którą jest otoczony.
Bolesław Chrobry był I królem Polski. Urodził się w 967r., a koronowany został w 1025r. Od tego czasu mądrze rządził swoim krajem, wzbudzając podziw i uwielbienie poddanych. Znany jest przede wszystkim z dobrego serca, odwagi i sprawiedliwości.
Król był silnym, dobrze zbudowanym mężczyzną. Posiadał gęstą brodę oraz wąsy, a jego włosy układały się w loki. Ramiona okrywały mu barwne, bogato zdobione szaty, a głowę zdobiła drogocenna złota korona.
Państwem władał rozważnie, posiadał niezliczone oddziały uzbrojonych oddziałów wojska, ale nie za to ludzie go wysławiali. Bolesław Chrobry był osobą bardzo religijną i pobożną. Z wielkim szacunkiem odnosił się do kapłanów, nie pozwalając sobie usiąść, gdy oni stali, czy też nie nazywając ich inaczej niż „panami”. W poszanowaniu zachowywał także swoich poddanych, niezależnie od ich stanu majątkowego. Zawsze chętnie wysłuchał biedaka skarżącego się na swój okrutny los i w miarę możliwości pomagał pokrzywdzonemu. Nie żałował pieniędzy na cele charytatywne, chętnie datkami wspomagał Kościół i ubogich.
Sprawiedliwość jego była tak wielka, że nawet kiedy starsza kobieta użalała się nad krzywdą wyrządzoną jej przez kogoś wyższego rangą, król szybko załatwiał sprawę na korzyść ofiary. Jeśli jakiś wieśniak miał problem i chciał się z nim zwrócić do władcy, ten nie odstawiał go, lecz chętnie wysłuchał, udzielając pomocy. Dla niego najważniejsze nie były złoto, skarby królewskie czy inne kosztowności, ale dobro kraju i chwałę Kościoła miał za najważniejsze przykazanie.
Bolesław Chrobry był wspaniałym królem - myślę, że nawet jednym z najwybitniejszych naszych władców. W pełni zasłużył sobie na sławę, którą jest otoczony.