Głównym bohaterem lektury p.t.:„ Ten Obcy” jest Zenek Wójcik, szesnastoletni chłopak pochodzący z Wrocławia. Jego matka nie żyła, a ojciec alkoholik nie interesował się synem. Dlatego Zenek uciekł z domu, by na własną rękę szukać swojego wuja inżyniera i u niego zacząć nowe, lepsze życie.
Gdy poznajemy Zenka, wyglądem i zachowaniem przypominał życiowego rozbitka, co było zresztą prawdą. Kiedy po raz pierwszy czwórka przyjaciół, Julek, Marian, Pestka i Ula, spotykali chłopca „ jego twarz, szyja i ręce miały przykry, szarawy kolor, właściwy ludziom po długotrwałej podróży bez możliwości umycia się i zmiany ubrania. Dawno nie strzyżone włosy, pozbawione połysku przypominały sierść niedożywionego kota ”. Szybko jednak można było przekonać się, że naprawdę Zenek wyglądał zupełnie inaczej. „ Miał chude policzki i szeroko rozłożone, ładne brwi. Po umyciu włosy stały się połyskliwe, a jeden mały kosmyk opadał na czoło ”.
Zenek był niezwykłą postacią z niezwykłym charakterem, a jego ciało zamieszkiwały dwie zupełnie różne od siebie istoty. Jedna z nich była serdeczna, gotowa do przyjaźni i powierzenia swoich sekretów, a druga zachowywała się obojętnie, kpiąco, chwilami nawet wrogo. Mimo, iż często oporny i nieprzyjemny, zdobył serca czwórki przyjaciół, dla których był bohaterem i przykładem do naśladowania, choć nie wszystko to co robił było dobre. Kradł i sam namawiał do kradzieży młodszych, wiedząc, że robią źle. Lubił udawać dorosłego, często śmiał się z niemądrych wypowiedzi młodszych kolegów. Słuchał innych, ale sam nie był rozmowny. Jednak w Zenku możemy znaleźć również zalety, nie tylko wady. Był dzielny, dumny i zaradny. Nie fantazjował, twardo stąpał po ziemi. Potrafił przezwyciężać trudy dnia powszedniego i radzić sobie w najcięższych sytuacjach. Chciał pomagać innym, na co dowodem było uratowanie dziecka nieznajomej kobiety z pędzącego wozu czy psa Dunaja. Był uparty i nie rezygnował łatwo z wyznaczonego sobie celu, o czym może świadczyć chęć znalezienia wuja w innym, oddalonym o wiele kilometrów mieście, mimo przeszkód takich jak brak środków do życia i skaleczona noga. Miał różnorodne zainteresowania, a jednym z nich była przyroda. Potrafił bezbłędnie rozpoznać ptaki po głosach, czy barwie piór, znał się także na innych zwierzętach - to on nauczył Ulę jak traktować torturowanego kiedyś psa.
Nie powiedział nikomu z czwórki przyjaciół prawdy, dlaczego uciekł z domu ani dlaczego szuka wujka. Zaimponował im jeszcze bardziej, gdy nie chciał podać swojego imienia do gazety po odważnej akcji uratowania małego dziecka. A tak naprawdę bał się, że gdy ktoś przeczyta jego imię w gazecie, będzie go szukał i kazał mu wrócić tam skąd uciekł - do domu, do ojca pijaka.
Jednak w miarę upływającego czasu spędzonego na wyspie, wśród kolegów i koleżanek, którym mógł zaufać, zachowanie chłopca ulegało zmianie. Zenek Wójcik stawał się coraz bardziej opanowany, mniej uparty i opryskliwy. Zrozumiał, że na Ziemi istnieją ludzie, którym można zaufać. Największy wpływ wywarła na niego Ula, która najlepiej ze wszystkich rozumiała Zenka i ona jedna znała odpowiedzi na pytania, na które nie chciał odpowiedzieć innym.
Myślę, że złe zachowanie Zenka i wszystkie jego wybryki były spowodowane złym traktowaniem w domu. Kradł, by przeżyć i osiągnąć to, co sobie obiecał. Posiadał wiele cech charakteru, które warto jest naśladować. W obecnych czasach często brak nam takiej pewności siebie, na jaką zdobył się Zenek, i dzięki której stał się ulubieńcem „posiadaczy” wyspy.
Mysle ,że pomogłam to samo miałąm na lekcji na ocene było :).Licze na naj :)Pozdro :)
Jednym z głównych bohaterów powieści pt. "Ten obcy" jest Zenek Wójcik. Był trochę starszy od reszty dzieci, miał około czternastu, może nawet szesnastu lat. Uciekł z domu ponieważ czuł sie niekochany przez ojca, który był alkoholikiem. Jego matka nie żyła. Chłopiec chciał odnaleźć wujka-Antoniego Janicę bo miał nadzieję, ze ten pozwoli mu u siebie zamieszkać. Podobnie jak Ula interesował się zwierzętami, chętnie z nimi przebywał. Interesował się morzem i podróżami, chciał zostać marynarzem. Zenek był wysokim i szczupłym chłopakiem. Posiadał ciemne oczy i gęste, ciemne włosy. W chwili gdy dotarł na wyspę wyglądał bardzo biednie. Był ubrany w zieloną, zniszczoną wiatrówkę i brudne, drechowe spodnie. Chłopiec był brudny, a zranioną stopę obwiązywał szmatami. Zenek był chłopcem skrytym, dlatego wolał towrzystwo cichej, niepozornej Uli niz przebojowej, spontanicznej Pestki, tajemniczym, często wręcz odpychającym. Słynął z odwagi, dumy, honoru, pracowitości, zatrudnił się nawet u jednego z rolników, aby odpracować pieniądze ofiarowane mu przez Ulę. Za wszelką cenę chciał sprawiać wrażenie niezależnego, dorosłego. Jego jedyną wadą było to, że czasem kradł. Jednak przyczyną tego zachowania był głód. Wstydził sie swojej sytuacji rodzinnej i cięzko mu było o tym mówić- zwierzył sie jedynie Uli, którą darzył miłością. Ona tez mu odwzajemniła to uczucie. Bardzo złościła go sytuacja, że wszyscy uważają go za włóczęgę, ale nic w tym kierunku nie robił. Według mnie Zenek był bardzo dobrym i zaradnym chłopakiem. Wzruszyły mnie jego niewiarygodne dokonania na przykład uratowanie dziecka, podróżowanie z chorą nogą, uratowanie i obrona Dunaja przed Wiktorem i Władkiem, miejscowymi łobuziakami. Chciałabym spotkać takiego chłopca jak Zenek. Nie dziwię się, ze spodobał się Uli i Pestce, gdyż naprawdę był idealny, oczywiście oprócz tego, że czasami kradł.
Głównym bohaterem lektury p.t.:„ Ten Obcy” jest Zenek Wójcik, szesnastoletni chłopak pochodzący z Wrocławia. Jego matka nie żyła, a ojciec alkoholik nie interesował się synem. Dlatego Zenek uciekł z domu, by na własną rękę szukać swojego wuja inżyniera i u niego zacząć nowe, lepsze życie.
Gdy poznajemy Zenka, wyglądem i zachowaniem przypominał życiowego rozbitka, co było zresztą prawdą. Kiedy po raz pierwszy czwórka przyjaciół, Julek, Marian, Pestka i Ula, spotykali chłopca „ jego twarz, szyja i ręce miały przykry, szarawy kolor, właściwy ludziom po długotrwałej podróży bez możliwości umycia się i zmiany ubrania. Dawno nie strzyżone włosy, pozbawione połysku przypominały sierść niedożywionego kota ”. Szybko jednak można było przekonać się, że naprawdę Zenek wyglądał zupełnie inaczej. „ Miał chude policzki i szeroko rozłożone, ładne brwi. Po umyciu włosy stały się połyskliwe, a jeden mały kosmyk opadał na czoło ”.
Zenek był niezwykłą postacią z niezwykłym charakterem, a jego ciało zamieszkiwały dwie zupełnie różne od siebie istoty. Jedna z nich była serdeczna, gotowa do przyjaźni i powierzenia swoich sekretów, a druga zachowywała się obojętnie, kpiąco, chwilami nawet wrogo. Mimo, iż często oporny i nieprzyjemny, zdobył serca czwórki przyjaciół, dla których był bohaterem i przykładem do naśladowania, choć nie wszystko to co robił było dobre. Kradł i sam namawiał do kradzieży młodszych, wiedząc, że robią źle. Lubił udawać dorosłego, często śmiał się z niemądrych wypowiedzi młodszych kolegów. Słuchał innych, ale sam nie był rozmowny. Jednak w Zenku możemy znaleźć również zalety, nie tylko wady. Był dzielny, dumny i zaradny. Nie fantazjował, twardo stąpał po ziemi. Potrafił przezwyciężać trudy dnia powszedniego i radzić sobie w najcięższych sytuacjach. Chciał pomagać innym, na co dowodem było uratowanie dziecka nieznajomej kobiety z pędzącego wozu czy psa Dunaja. Był uparty i nie rezygnował łatwo z wyznaczonego sobie celu, o czym może świadczyć chęć znalezienia wuja w innym, oddalonym o wiele kilometrów mieście, mimo przeszkód takich jak brak środków do życia i skaleczona noga. Miał różnorodne zainteresowania, a jednym z nich była przyroda. Potrafił bezbłędnie rozpoznać ptaki po głosach, czy barwie piór, znał się także na innych zwierzętach - to on nauczył Ulę jak traktować torturowanego kiedyś psa.
Nie powiedział nikomu z czwórki przyjaciół prawdy, dlaczego uciekł z domu ani dlaczego szuka wujka. Zaimponował im jeszcze bardziej, gdy nie chciał podać swojego imienia do gazety po odważnej akcji uratowania małego dziecka. A tak naprawdę bał się, że gdy ktoś przeczyta jego imię w gazecie, będzie go szukał i kazał mu wrócić tam skąd uciekł - do domu, do ojca pijaka.
Jednak w miarę upływającego czasu spędzonego na wyspie, wśród kolegów i koleżanek, którym mógł zaufać, zachowanie chłopca ulegało zmianie. Zenek Wójcik stawał się coraz bardziej opanowany, mniej uparty i opryskliwy. Zrozumiał, że na Ziemi istnieją ludzie, którym można zaufać. Największy wpływ wywarła na niego Ula, która najlepiej ze wszystkich rozumiała Zenka i ona jedna znała odpowiedzi na pytania, na które nie chciał odpowiedzieć innym.
Myślę, że złe zachowanie Zenka i wszystkie jego wybryki były spowodowane złym traktowaniem w domu. Kradł, by przeżyć i osiągnąć to, co sobie obiecał. Posiadał wiele cech charakteru, które warto jest naśladować. W obecnych czasach często brak nam takiej pewności siebie, na jaką zdobył się Zenek, i dzięki której stał się ulubieńcem „posiadaczy” wyspy.
Mysle ,że pomogłam to samo miałąm na lekcji na ocene było :).Licze na naj :)Pozdro :)
Jednym z głównych bohaterów powieści pt. "Ten obcy" jest Zenek Wójcik. Był trochę starszy od reszty dzieci, miał około czternastu, może nawet szesnastu lat. Uciekł z domu ponieważ czuł sie niekochany przez ojca, który był alkoholikiem. Jego matka nie żyła. Chłopiec chciał odnaleźć wujka-Antoniego Janicę bo miał nadzieję, ze ten pozwoli mu u siebie zamieszkać. Podobnie jak Ula interesował się zwierzętami, chętnie z nimi przebywał. Interesował się morzem i podróżami, chciał zostać marynarzem.
Zenek był wysokim i szczupłym chłopakiem. Posiadał ciemne oczy i gęste, ciemne włosy. W chwili gdy dotarł na wyspę wyglądał bardzo biednie. Był ubrany w zieloną, zniszczoną wiatrówkę i brudne, drechowe spodnie. Chłopiec był brudny, a zranioną stopę obwiązywał szmatami.
Zenek był chłopcem skrytym, dlatego wolał towrzystwo cichej, niepozornej Uli niz przebojowej, spontanicznej Pestki, tajemniczym, często wręcz odpychającym. Słynął z odwagi, dumy, honoru, pracowitości, zatrudnił się nawet u jednego z rolników, aby odpracować pieniądze ofiarowane mu przez Ulę. Za wszelką cenę chciał sprawiać wrażenie niezależnego, dorosłego. Jego jedyną wadą było to, że czasem kradł. Jednak przyczyną tego zachowania był głód. Wstydził sie swojej sytuacji rodzinnej i cięzko mu było o tym mówić- zwierzył sie jedynie Uli, którą darzył miłością. Ona tez mu odwzajemniła to uczucie. Bardzo złościła go sytuacja, że wszyscy uważają go za włóczęgę, ale nic w tym kierunku nie robił.
Według mnie Zenek był bardzo dobrym i zaradnym chłopakiem. Wzruszyły mnie jego niewiarygodne dokonania na przykład uratowanie dziecka, podróżowanie z chorą nogą, uratowanie i obrona Dunaja przed Wiktorem i Władkiem, miejscowymi łobuziakami. Chciałabym spotkać takiego chłopca jak Zenek. Nie dziwię się, ze spodobał się Uli i Pestce, gdyż naprawdę był idealny, oczywiście oprócz tego, że czasami kradł.
wybierz najważniejsze informacje :)