Question

Charakterystyka świętego Aleksego

Answer 1

Aleksy urodził się w Rzymie, w domu bogatego pana Eufamiana i jego żony Aglijas. Gdy Aleksy skończył 24 lata, z woli ojca poślubił królewnę Famijanę. Jednak w dniu wesela postanowił zostawić swoją świeżo poślubioną małżonkę, złożył ślub czystości i wyruszył w świat na tułaczkę, by całkowicie poświęcić się Bogu. Rozdał cały swój majątek ubogim, a sam żebrał wiele lat u bram kościoła. Pewnego dnia Matka Boska zeszła z obrazu i nakazała kościelnemu wpuszczenie Aleksego do środka, aby nie cierpiał na mrozie. Aleksy nie był jednak zadowolony ze swej chwały i zmienił miejsce swojego pobytu, a w końcu z wyroków boskich wrócił do rodzinnego miasta i 16 lat pokutował pod schodami domu swego ojca, nie dając się nikomu rozpoznać. Znosił liczne niewygody
i upokorzenia. Pod koniec życia Aleksy napisał list, w którym opisał swoje dzieje. O jego śmierci nastąpiły liczne cuda: dzwony same dzwoniły, do ciała zmarłego zaczęły ruszać procesje, a woń rozchodząca się od ciała Aleksego uzdrawiała chorych. Nikt nie mógł wyjąć listu z ręki zmarłego. Udało się to dopiero żonie Aleksego. Wówczas zebrani dowiedzieli się kim był żebrak.
Duchowieństwo głosiło moralność życia ludzkiego i zwracała uwagę wiernych na boski i duchowny aspekt życia. Na tle średniowiecznego ascety św. Aleksy stanowił pod pewnymi względami wyjątek. Jego asceza i śmierć są ciche i ukryte przed oczami najbliższych. Aleksy dobrowolnie wyrzeka się swojego pochodzenia, młodej żony i majątku. Opuszcza dom rodzinny i, mimo że w każdej chwili może powrócić, z pokorą znosi biedę, upokorzenia i tułaczkę. A wszystko to czyni na chwałę Bożą. Świętość bohatera oznajmiają cudowne znaki. Śmierć Aleksego zostaje oznajmiona przez bicie
dzwonów. Historia Aleksego miała stać się dla współczesnych lekcją pobożnego życia, przykładem właściwej hierarchii wartości

Answer 2

Aleksy opuszcza swa rodzine, porzuca bogactwa i ucieka przed wszelka ziemska chwala, a swoje cialo dobrowolnie skazuje na calkowite wyniszczenie.Mamy tu doczynienia z wyraznym i jaskrawo ukazanym przykladem typowego idealnego czlowieka epoki sredniwiecza, ktory odrzuca swiat materii, aby tym pewniej i latwiej wkroczyc w swiat ducha i osiagnac niebo, ktore jest szczesciem wiecznym.