Władysław Szpilman ur. 5 grudnia 1911 w Sosnowcu, zm. 6 lipca 2000 w Warszawie, polski kompozytor i pianista pochodzenia żydowskiego. Władysław był najstarszy z rodzeństwa miał on brata Henryka i dwie siostry: Reginę i Halinę.Uczył się w Konserwatorium im. Fryderyka Chopina w Warszawie. W 1931 uzyskał stypendium w Akademii Sztuk w Berlinie, gdzie studiował u Artura Schnabla i Leonida Kreutzera (fortepian) oraz studiował kompozycję u Franza Schrekera. Tam skomponował swoje pierwsze utwory symfoniczne i suitę fortepianową Życie Maszyn.Szpilman wrócił do pracy w Polskim Radiu, jako dyrektor działu muzycznego. Występował z koncertami solo (w repertuarze miał m.in. Wariacje Rachmaninowa na temat Paganiniego, Koncerty fortepianowe J. Brahmsa z dyrygentami Witoldem Rowickim, Janem Krenzem i in.), a także grał muzykę kameralną z Bronisławem Gimplem (z przerwą 1948-56), sporadycznie koncertował również z Henrykiem Szeryngiem, Idą Händel, Tadeuszem Wrońskim i Romanem Totenbergiem. Władysław był człowiekiem uzdolnionym tworzył bardzo dużo dzieł.
Urodził się w Sosnowcu w rodzinie żydowskiej, jako najstarsze dziecko Samuela i Edwardy Szpilmanów. Miał brata Henryka i dwie siostry: Reginę i Halinę. Uczył się w Konserwatorium im. F. Chopina w Warszawie pod kierunkiem Józefa Śmidowicza i Aleksandra Michałowskiego. W 1931 uzyskał stypendium w Akademii Sztuk w Berlinie, gdzie studiował u Artura Schnabla i Leonida Kreutzera (fortepian) oraz studiował kompozycję u Franza Schrekera. Tam skomponował swoje pierwsze utwory symfoniczne i suitę fortepianową Życie Maszyn.
W 1933 atmosfera potęgującego się nazizmu w Niemczech skłoniła go do powrotu do kraju. W 1934 roku nawiązał współpracę z Bronisławem Gimplem, znanym amerykańskim skrzypkiem polskiego pochodzenia. W 1935 został zaangażowany jako pianista do Polskiego Radia. W tym okresie skomponował pierwsze szlagiery: Kiedy kochasz się w dziewczynie (sł. Emanuel Szlechter) Nie ma szczęścia bez miłości i Straciłam twe serce (z tekstami brata Henryka ps. Herold), Nocą (słowa Emanuel Szlechter), a także muzykę do filmów Wrzos (1937) i Dr. Murek (1939), co dało mu znaczną popularność.
Władysław Szpilman ur. 5 grudnia 1911 w Sosnowcu, zm. 6 lipca 2000 w Warszawie, polski kompozytor i pianista pochodzenia żydowskiego. Władysław był najstarszy z rodzeństwa miał on brata Henryka i dwie siostry: Reginę i Halinę.Uczył się w Konserwatorium im. Fryderyka Chopina w Warszawie. W 1931 uzyskał stypendium w Akademii Sztuk w Berlinie, gdzie studiował u Artura Schnabla i Leonida Kreutzera (fortepian) oraz studiował kompozycję u Franza Schrekera. Tam skomponował swoje pierwsze utwory symfoniczne i suitę fortepianową Życie Maszyn.Szpilman wrócił do pracy w Polskim Radiu, jako dyrektor działu muzycznego. Występował z koncertami solo (w repertuarze miał m.in. Wariacje Rachmaninowa na temat Paganiniego, Koncerty fortepianowe J. Brahmsa z dyrygentami Witoldem Rowickim, Janem Krenzem i in.), a także grał muzykę kameralną z Bronisławem Gimplem (z przerwą 1948-56), sporadycznie koncertował również z Henrykiem Szeryngiem, Idą Händel, Tadeuszem Wrońskim i Romanem Totenbergiem. Władysław był człowiekiem uzdolnionym tworzył bardzo dużo dzieł.
Urodził się w Sosnowcu w rodzinie żydowskiej, jako najstarsze dziecko Samuela i Edwardy Szpilmanów. Miał brata Henryka i dwie siostry: Reginę i Halinę. Uczył się w Konserwatorium im. F. Chopina w Warszawie pod kierunkiem Józefa Śmidowicza i Aleksandra Michałowskiego. W 1931 uzyskał stypendium w Akademii Sztuk w Berlinie, gdzie studiował u Artura Schnabla i Leonida Kreutzera (fortepian) oraz studiował kompozycję u Franza Schrekera. Tam skomponował swoje pierwsze utwory symfoniczne i suitę fortepianową Życie Maszyn.
W 1933 atmosfera potęgującego się nazizmu w Niemczech skłoniła go do powrotu do kraju. W 1934 roku nawiązał współpracę z Bronisławem Gimplem, znanym amerykańskim skrzypkiem polskiego pochodzenia. W 1935 został zaangażowany jako pianista do Polskiego Radia. W tym okresie skomponował pierwsze szlagiery: Kiedy kochasz się w dziewczynie (sł. Emanuel Szlechter) Nie ma szczęścia bez miłości i Straciłam twe serce (z tekstami brata Henryka ps. Herold), Nocą (słowa Emanuel Szlechter), a także muzykę do filmów Wrzos (1937) i Dr. Murek (1939), co dało mu znaczną popularność.