losaklosak
Stefan Żeromski urodził się czternastego listopada 1864 roku w Strawczynie. Jego rodzicami byli Wincenty i Józefa z Katerlów. Gdy był młodym mężczyzną, między 18 a 27 rokiem życia, pisał „Dzienniki”. Dowiadujemy się z nich o charakterze oraz ulubionych zajęciach Stefana Żeromskiego. Żeromski jest postacią dynamiczną. Jednym z najważniejszych czynników, które wpłynęły na kształtowanie osobowości pisarza była śmierć jego matki, a następnie ojca (Żeromski bardzo kochał swoich rodziców), a także czasy w których żył autor (jego ojczyzna, Polska była wtedy pod zaborami). Z „Dzienników” dowiadujemy się, że Stefan Żeromski był typem samotnika. Był człowiekiem ponurym i bardzo samokrytycznym. Pisarz cieszył się, gdy coś mu się udało, lecz gdy w czymś mu się nie powiodło winił nie siebie, lecz los. Był dla siebie bardzo surowy, dużo od siebie wymagał. Świadczy to o jego ambicji. Od dziecka marzył o pisaniu. Chciał dorównać słynnym pisarzom, którzy w jego wieku wiele już osiągnęli. Kolejnym marzeniem Stefana Żeromskiego była miłość. Pragnął nie tylko kochać, lecz także być kochanym. Niestety jego pierwsza miłość była platoniczna, nieodwzajemniona. Według „Dzienników” jednym z ulubionych zajęć pisarza były polowania. Chodził na nie w czasie wolnym – gdy miał wakacje. Żeromski uwielbiał także czytać książki. Jego życie kręciło się wokół nauki i szkoły. Był dość dobrym uczniem, udzielał korepetycji młodszym. Oprócz „Dzienników” Stefan Żeromski napisał wiele innych książek. Jedną z nich są „Syzyfowe prace”. Po przeczytaniu fragmentów „Dzienników” stwierdziłam, że „Syzyfowe prace” są powieścią autobiograficzną, ponieważ niektórzy bohaterowie, np. Marcin Borowicz i Andrzej Radek posiadają wiele cech wspólnych z Żeromskim. Za przykład mogę posłużyć się miłością Marcina do polowań - charakteryzowany pisarz też to uwielbiał.
Żeromski jest postacią dynamiczną. Jednym z najważniejszych czynników, które wpłynęły na kształtowanie osobowości pisarza była śmierć jego matki, a następnie ojca (Żeromski bardzo kochał swoich rodziców), a także czasy w których żył autor (jego ojczyzna, Polska była wtedy pod zaborami). Z „Dzienników” dowiadujemy się, że Stefan Żeromski był typem samotnika. Był człowiekiem ponurym i bardzo samokrytycznym. Pisarz cieszył się, gdy coś mu się udało, lecz gdy w czymś mu się nie powiodło winił nie siebie, lecz los. Był dla siebie bardzo surowy, dużo od siebie wymagał. Świadczy to o jego ambicji.
Od dziecka marzył o pisaniu. Chciał dorównać słynnym pisarzom, którzy w jego wieku wiele już osiągnęli. Kolejnym marzeniem Stefana Żeromskiego była miłość. Pragnął nie tylko kochać, lecz także być kochanym. Niestety jego pierwsza miłość była platoniczna, nieodwzajemniona.
Według „Dzienników” jednym z ulubionych zajęć pisarza były polowania. Chodził na nie w czasie wolnym – gdy miał wakacje. Żeromski uwielbiał także czytać książki. Jego życie kręciło się wokół nauki i szkoły. Był dość dobrym uczniem, udzielał korepetycji młodszym.
Oprócz „Dzienników” Stefan Żeromski napisał wiele innych książek. Jedną z nich są „Syzyfowe prace”. Po przeczytaniu fragmentów „Dzienników” stwierdziłam, że „Syzyfowe prace” są powieścią autobiograficzną, ponieważ niektórzy bohaterowie, np. Marcin Borowicz i Andrzej Radek posiadają wiele cech wspólnych z Żeromskim. Za przykład mogę posłużyć się miłością Marcina do polowań - charakteryzowany pisarz też to uwielbiał.