Romeo był młodzieńcem o jasnej i nieskazitelnej cerze. Jego czarujące oczy potrafiły onieśmielić nie jedną damę. Zgodnie z ówczesną modą Romeo Monteki ubierał się w stroje ściśle przylegające do ciała, co podkreślało jego urodziwą postawę.
Wadą jego charakteru była zdecydowanie kochliwość. Mianowicie Romeo w jednej chwili zaślepiony był miłością do Rozaliny, a troszkę później świata nie widzi poza Julią!!! Również bardzo często ulegał swoim emocjom, okazując swoją impulsywność. Cechowała go ogromna odwaga, która czasem narażała jego osobę na niebezpieczeństwo (np. wtedy, gdy wszedł nieproszony na posiadłość Kapuletich). Starał się być również mężny, honorowy i ustępliwy, co niestety przyczyniło się do śmierci jego przyjaciele – Merkucja. Swoich rodziców bardzo kochał i prawie nigdy ich nie okłamywał, dlatego cierpiał jeszcze bardziej, gdy spotykał się ze swoje małżonką po kryjomu. Związek z Julią Kapuleti bardzo odmienił Romea. Z niepoprawnego marzyciela i skłonnego do bójek chłopaka zrodził się czuły, szlachetny, szarmancki i przystojny dojrzały mężczyzna.
Bardzo kochał i zarówno był kochany przez swoich rodziców – państwo Montekich. Lubili go również jego przyjaciele – Markucjo i Benwolio. Bezgranicznie kochała go Julia)jako jedyna z rodu Kapuletich). Inni mieszkańcy Werony bardzo cenili osobę Romea, tak jak jego cały rud.
Małżonek Julii nie bardzo przypadł mi do gustu... Nie wiem czy spowodowane jest to moją niechęcią do wszystkich książek miłosnych, czy czymś zupełnie innym... Na pewno nie oceniam tego bohatera negatywnie!!! Zdaje sobie sprawę, że na jego miejscu wiele postąpiłoby podobnie. Myślę, że uznam go za postać (w moim mniemaniu) pozytywną. Przed swoją śmiercią popełnił on wiele złego, ale oczywiste jest, że tego nie chciał i pragną za wszystko odpokutować.
Młodzieniec był bardzo przystojny i szlachetny. Dbał o swój wygląd. Był dobrze zbudowany, tak wiec pojedynki nie sprawiały mu problemów. Udowodnił to szczególnie wtedy, gdy zabił Tybalta.
Był niekonsekwentny, uparty i nieopanowany. Na balu u Kapuletow ze wzajemnością zakochał sie w Julii, nie wiedząc, ze pochodzi ona ze znienawidzonego rodu Kapuletow. Romeo tak mówił o miłości do Julii: "Dowiedz sie zatem, ze anioł kobieta, Którą ukochał, jest z krwi Kapuleta. Jego to dziecko i nadzieja cala; Jak ja ją, tak ona mnie pokochała, I do jedności, która nas już splata, Brakuje tylko, byś nas ty dla świata Stula zjednoczył. Gdzie, o jakiej dobie Dozgonną miłość przysięgliśmy sobie, Powiem Ci idąc, czcigodny kapłanie; Błagam ćię tylko, niech sie to dziś stanie." Był bardzo odważny, gdyż naraził życie, aby spotkać sie w ukochana. Dziek Julii zmienia swoje życie; pokornieje, dojrzewa wewnętrznie.
Wielkie uczucie do Julii uświadamia mu, ze życie ma sens tylko przy jej boku. Kiedy zostaje skazany na wygnanie mówi: "Zewnątrz Werony nie ma świata, Tylko tortury, czyściec piekło samo! Stad być wygnanym, jest to być wygnanym ze świata."
Na podstawie "romea i Julii" możemy mówić o ogromnym wpływie miłości na ludzkie życie. Może ono mieć pozytywne znaczenie, ale również w niektórych przypadkach prowadzić do śmierci.
Romeo był młodzieńcem o jasnej i nieskazitelnej cerze. Jego czarujące oczy potrafiły onieśmielić nie jedną damę. Zgodnie z ówczesną modą Romeo Monteki ubierał się w stroje ściśle przylegające do ciała, co podkreślało jego urodziwą postawę.
Wadą jego charakteru była zdecydowanie kochliwość. Mianowicie Romeo w jednej chwili zaślepiony był miłością do Rozaliny, a troszkę później świata nie widzi poza Julią!!! Również bardzo często ulegał swoim emocjom, okazując swoją impulsywność. Cechowała go ogromna odwaga, która czasem narażała jego osobę na niebezpieczeństwo (np. wtedy, gdy wszedł nieproszony na posiadłość Kapuletich). Starał się być również mężny, honorowy i ustępliwy, co niestety przyczyniło się do śmierci jego przyjaciele – Merkucja. Swoich rodziców bardzo kochał i prawie nigdy ich nie okłamywał, dlatego cierpiał jeszcze bardziej, gdy spotykał się ze swoje małżonką po kryjomu. Związek z Julią Kapuleti bardzo odmienił Romea. Z niepoprawnego marzyciela i skłonnego do bójek chłopaka zrodził się czuły, szlachetny, szarmancki i przystojny dojrzały mężczyzna.
Bardzo kochał i zarówno był kochany przez swoich rodziców – państwo Montekich. Lubili go również jego przyjaciele – Markucjo i Benwolio. Bezgranicznie kochała go Julia)jako jedyna z rodu Kapuletich). Inni mieszkańcy Werony bardzo cenili osobę Romea, tak jak jego cały rud.
Małżonek Julii nie bardzo przypadł mi do gustu... Nie wiem czy spowodowane jest to moją niechęcią do wszystkich książek miłosnych, czy czymś zupełnie innym... Na pewno nie oceniam tego bohatera negatywnie!!! Zdaje sobie sprawę, że na jego miejscu wiele postąpiłoby podobnie. Myślę, że uznam go za postać (w moim mniemaniu) pozytywną. Przed swoją śmiercią popełnił on wiele złego, ale oczywiste jest, że tego nie chciał i pragną za wszystko odpokutować.
Proszę bardzo.
Młodzieniec był bardzo przystojny i szlachetny. Dbał o swój wygląd. Był dobrze zbudowany, tak wiec pojedynki nie sprawiały mu problemów. Udowodnił to szczególnie wtedy, gdy zabił Tybalta.
Był niekonsekwentny, uparty i nieopanowany. Na balu u Kapuletow ze wzajemnością zakochał sie w Julii, nie wiedząc, ze pochodzi ona ze znienawidzonego rodu Kapuletow. Romeo tak mówił o miłości do Julii: "Dowiedz sie zatem, ze anioł kobieta, Którą ukochał, jest z krwi Kapuleta. Jego to dziecko i nadzieja cala; Jak ja ją, tak ona mnie pokochała, I do jedności, która nas już splata, Brakuje tylko, byś nas ty dla świata Stula zjednoczył. Gdzie, o jakiej dobie Dozgonną miłość przysięgliśmy sobie, Powiem Ci idąc, czcigodny kapłanie; Błagam ćię tylko, niech sie to dziś stanie." Był bardzo odważny, gdyż naraził życie, aby spotkać sie w ukochana. Dziek Julii zmienia swoje życie; pokornieje, dojrzewa wewnętrznie.
Wielkie uczucie do Julii uświadamia mu, ze życie ma sens tylko przy jej boku. Kiedy zostaje skazany na wygnanie mówi: "Zewnątrz Werony nie ma świata, Tylko tortury, czyściec piekło samo! Stad być wygnanym, jest to być wygnanym ze świata."
Na podstawie "romea i Julii" możemy mówić o ogromnym wpływie miłości na ludzkie życie. Może ono mieć pozytywne znaczenie, ale również w niektórych przypadkach prowadzić do śmierci.