Charakterystyka porównawcza dzieła literackiego z obrazem:P
zsefv22
Nie napisałeś/łaś jakiego, wiec pozwolę sobie wybrać
"Płonąca żyrafa" Salvadora Dali i "Płonąca żyrafa" Stanisława Grochowiaka ( jesteś w szkole podstawowej, a tak przynajmniej masz podane w profilu, więc Stanisław Grochowiak był to pisarz pokolenia '56, jeden z glównych przedstawicieli turpizmu)
"Płonaca żyrafa" Dalego to jeden z najsławniejszych przedstawicieli obrazów surrealistycznych. Autor poprzez kompozycję chciał przedstawić próbę zagłębienia się w podświadomość człowieka, zainteresowanie to jest skutkiem "przyjaźni" Salvadora z Zygmuntem Freudem. Zaś "Płonąca żyrafa" Grochowiaka, to utwór ukazujący najgorsze mary senne człowieka obawiającego się śmierci. Zetem oba dzieła dotyczą ciemnych, wstydliwych stron człowieka. Postacie przedstawione na obrazie ulegają destrukcji, moga symbolizować nietrwałość ludzkiego życia. Odzwierciedlenie tego znajdujemy w wersach dotyczących mięsa ( które jest symbolem życia, istnienia człowieka). Zatem można powiedzieć, ze Dali i Grochowiak podkreślają wanitatywność ludzkiego istnienia. U pisarza przyczyną tego jest gatunek literacki jakiego jest przedstawicielem, zaś u malarza przyczyna mogą być traumatyczne przeżycia z dzieciństwa /polecam "Moje sekretne życie" i "Dzienniki geniusza"/. Grochowiak podkreśla fizjologię człowieka poprzez wyliczenia: pot, skroń, reumatyzm, ból zęba. Jest to nawiazanie do rozczłonkowanych postaci Dalego. Co ciekawe, zarówno w jednym jak i w drugim dziele, tytułowa postać/istota schodzi na dalszy plan. Ma to za zadnie ukazać tragizm sytuacji, zobojętnienie na cierpienie innych. Ponieważ czytelnik będzie sie zastanawiał po co Grochowiak 15razy powtórzył słowo "mięso", a obserwator obrazu będzie sie zastanawiał dlaczego postacie są niebieskie, maja twarz obdartą ze skóry a z ich ciała wystaja szuflady. I żaden z nich nie zatrzyma sie nad problemem małej, niewinnej tlącej się żyrafy.
"Płonąca żyrafa" Salvadora Dali i "Płonąca żyrafa" Stanisława Grochowiaka ( jesteś w szkole podstawowej, a tak przynajmniej masz podane w profilu, więc Stanisław Grochowiak był to pisarz pokolenia '56, jeden z glównych przedstawicieli turpizmu)
"Płonaca żyrafa" Dalego to jeden z najsławniejszych przedstawicieli obrazów surrealistycznych. Autor poprzez kompozycję chciał przedstawić próbę zagłębienia się w podświadomość człowieka, zainteresowanie to jest skutkiem "przyjaźni" Salvadora z Zygmuntem Freudem. Zaś "Płonąca żyrafa" Grochowiaka, to utwór ukazujący najgorsze mary senne człowieka obawiającego się śmierci. Zetem oba dzieła dotyczą ciemnych, wstydliwych stron człowieka. Postacie przedstawione na obrazie ulegają destrukcji, moga symbolizować nietrwałość ludzkiego życia. Odzwierciedlenie tego znajdujemy w wersach dotyczących mięsa ( które jest symbolem życia, istnienia człowieka). Zatem można powiedzieć, ze Dali i Grochowiak podkreślają wanitatywność ludzkiego istnienia. U pisarza przyczyną tego jest gatunek literacki jakiego jest przedstawicielem, zaś u malarza przyczyna mogą być traumatyczne przeżycia z dzieciństwa /polecam "Moje sekretne życie" i "Dzienniki geniusza"/. Grochowiak podkreśla fizjologię człowieka poprzez wyliczenia: pot, skroń, reumatyzm, ból zęba. Jest to nawiazanie do rozczłonkowanych postaci Dalego. Co ciekawe, zarówno w jednym jak i w drugim dziele, tytułowa postać/istota schodzi na dalszy plan. Ma to za zadnie ukazać tragizm sytuacji, zobojętnienie na cierpienie innych. Ponieważ czytelnik będzie sie zastanawiał po co Grochowiak 15razy powtórzył słowo "mięso", a obserwator obrazu będzie sie zastanawiał dlaczego postacie są niebieskie, maja twarz obdartą ze skóry a z ich ciała wystaja szuflady. I żaden z nich nie zatrzyma sie nad problemem małej, niewinnej tlącej się żyrafy.