„Córka moja?... Ja dwie mam córki” Tytułowa bohaterka dramatu Juliusza Słowackiego „Balladyna” oraz Alina są córkami wdowy, z którą razem mieszkają w ubogiej, leśnej chatce. Starsza siostra Balladyna jest przeciwieństwem Aliny. Dziewczyny różnią się zarówno charakterem jak i wyglądem. Różnice w ich wyglądzie są tak duże, że nikt nie rozpoznałby, że to siostry. Łączy je jedynie młodość i uroda. Balladyna jest ładną, zgrabną brunetką o alabastrowej cerze, czarnych oczach i długich, hebanowych włosach. Natomiast Alina jest blądynką o jasnej cerze, długich włosach, które czesze w warkocz oraz fiołkowych oczach. Matka przyrównuje ją do anioła. Wypowiedź Kirkora dokładnie ukazuje różnice w wyglądzie sióstr: „Starsza jak śniegi – u tej warkocz cudny, Niby listkami brzozy przyodziana; Ta z alabastrów – a ta zaś różana – Ta ma pod rzęsą węgle – to fijołki – Ta jako złote na zorzy aniołki, A ta zaś jako noc biała nad rankiem.” Balladyna jest leniwa i wygodnicka, gdyż nie chce pracować w polu i chce być wyręczana przez siostrę i matkę. Do własnej rodziny często zwraca się opryskliwie. Jest egoistyczna, myśli tylko o sobie, a gdy w ich chacie pojawia się Kirkor za wszelką cenę chce go poślubić. Staje się zazdrosna o Alinę, którą traktuje jak rywalkę. Gdy zabija siostrę okazuje się, że jest uparta i przebiegła. Odznacza się obłudą i dwulicowością udając miłość do rycerza. Cały czas stara się ukryć zbrodnie i dlatego zabija wszystkich świątków. Zimna i bezwzględna córka nie przyznaje się do matki i każe ją zamknąć w wieży, a potem wygnać z zamku. Za zbrodnie spotyka ją kara śmierci. Jest bohaterką negatywną. Alina jest pracowita i dobroduszna, z radością wyręcza siostrę i matkę w pracy. Mówi, że gdyby poślubiła Kirkora, zabrałaby całą rodzinę na zamek, co świadczy o tym, że jest czuła. Delikatna nikogo nie potrafiłaby skrzywdzić. Pozbawiona egoizmu, ustępliwa potrafi oddać siostrze dzban malin (dzięki niemu mogła poślubić rycerza), gdy tylko ta ją o to poprosi. Życzy Balladynie dobrze. Alina jest niestety naiwna i łatwowierna, nie zauważa zagrożenia ze strony siostry i za to sprowadza na siebie śmierć. Jest bohaterką pozytywną. Alina i Balladyna to postacie różniące się jak woda i ogień. Na przykładzie Balladyny poeta chciał nam przekazać, że do celu nie można dążyć za wszelką cenę.
„Córka moja?... Ja dwie mam córki”
Tytułowa bohaterka dramatu Juliusza Słowackiego „Balladyna” oraz Alina są córkami wdowy, z którą razem mieszkają w ubogiej, leśnej chatce. Starsza siostra Balladyna jest przeciwieństwem Aliny. Dziewczyny różnią się zarówno charakterem jak i wyglądem.
Różnice w ich wyglądzie są tak duże, że nikt nie rozpoznałby, że to siostry. Łączy je jedynie młodość i uroda. Balladyna jest ładną, zgrabną brunetką o alabastrowej cerze, czarnych oczach i długich, hebanowych włosach. Natomiast Alina jest blądynką o jasnej cerze, długich włosach, które czesze w warkocz oraz fiołkowych oczach. Matka przyrównuje ją do anioła. Wypowiedź Kirkora dokładnie ukazuje różnice w wyglądzie sióstr:
„Starsza jak śniegi – u tej warkocz cudny,
Niby listkami brzozy przyodziana;
Ta z alabastrów – a ta zaś różana –
Ta ma pod rzęsą węgle – to fijołki –
Ta jako złote na zorzy aniołki,
A ta zaś jako noc biała nad rankiem.”
Balladyna jest leniwa i wygodnicka, gdyż nie chce pracować w polu i chce być wyręczana przez siostrę i matkę. Do własnej rodziny często zwraca się opryskliwie. Jest egoistyczna, myśli tylko o sobie, a gdy w ich chacie pojawia się Kirkor za wszelką cenę chce go poślubić. Staje się zazdrosna o Alinę, którą traktuje jak rywalkę. Gdy zabija siostrę okazuje się, że jest uparta i przebiegła. Odznacza się obłudą i dwulicowością udając miłość do rycerza. Cały czas stara się ukryć zbrodnie i dlatego zabija wszystkich świątków. Zimna i bezwzględna córka nie przyznaje się do matki i każe ją zamknąć w wieży, a potem wygnać z zamku. Za zbrodnie spotyka ją kara śmierci. Jest bohaterką negatywną.
Alina jest pracowita i dobroduszna, z radością wyręcza siostrę i matkę w pracy. Mówi, że gdyby poślubiła Kirkora, zabrałaby całą rodzinę na zamek, co świadczy o tym, że jest czuła. Delikatna nikogo nie potrafiłaby skrzywdzić. Pozbawiona egoizmu, ustępliwa potrafi oddać siostrze dzban malin (dzięki niemu mogła poślubić rycerza), gdy tylko ta ją o to poprosi. Życzy Balladynie dobrze. Alina jest niestety naiwna i łatwowierna, nie zauważa zagrożenia ze strony siostry i za to sprowadza na siebie śmierć. Jest bohaterką pozytywną.
Alina i Balladyna to postacie różniące się jak woda i ogień. Na przykładzie Balladyny poeta chciał nam przekazać, że do celu nie można dążyć za wszelką cenę.