Charakterystyka eweliny krzyckiej "dobra pani" w pięciu akapitach
Nie przyjmuje kopii
lolrew
Pani Ewelina Krzycka to główna, tytułowa bohaterka noweli "Dobra pani". Jest wdową w średnim wieku i jest zamożna. Posiada wspaniałą willę w Ongrodzie, gdzie mieszka i ma do dyspozycji wiele pokojówek oraz służących. Bohaterka ma około 40 lat. Posiada ciemne włosy i brązowe oczy. Zawsze wygląda szykownie, ubiera drogie, eleganckie kreacje, najczęściej w ciemnych odcieniach. W swoim wyglądzie - jak i w życiu - lubi dbać o każdy szczegół. Kobieta nie ma dzieci, a jej mąż nie żyje. Nie musi jednak martwić się o swoją sytuację finansową, gdyż ten pozostawił jej w spadku piękną posiadłość i ogromną ilość pieniędzy. Jej życie jednak nie jest ciekawe - nie posiada bliskiej osoby, ciągle szuka nowego obiektu zainteresowania, które i tak po krótkim czasie porzuca. Postępiła tak z panią Czernicką - jej obecną służącą, papugą, psem Elfem oraz zaadoptowaną dziewczynką. Kobieta z pozoru jest dobrą osobą, należy do Towarzystwa Dam Dobroczynnych, które działa charytatywnie w miasteczku. Dzięki temu zgromadzeniu poznaje Helenkę - uroczą sierotkę. Dziewczyka swoją urodą oczarowuje panią Krzycką, która po krótkim czasie ją adoptuje. Gest ten wywołuje aprobatę mieszkańców Ongrodu. Nie dostrzegają oni jednak tego, że pani Ewelina jest płytka i egoistyczna. Adoptuje bowiem Helę jedynie ze względu na jej niezwykłą urodę - nie dlatego, iż chce jej pomóc i zapewnić lepsze warunki do życia. Kiedy dziewczynka dorasta i jej uroda się zmienia, przestaje się podobać pani Krzyckiej. Kobiecie coraz bardziej przeszkadza charakter i zachowanie Heli. Nie chce, by spała w jej sypialni, dlatego zarządza, by przeniosła się do garderoby. Później, nie myśląc o sierotce, wyjeżdża do Włoch, gdzie poznaje mężczyznę. Po powrocie traci całkowite zainteresowanie Helenką i oddaje ją z powrotem do rodziny, która się nią wcześniej opiekowała. Kontakty pani Eweliny z innymi są na pozór dobre, lecz tak naprawdę nie posiada ona bliższych znajomych ani przyjaciół. Jej najczęstszą rozmówczynią jest pani Czernicka - służąca. Kobieta przed laty obiecała Czernickiej, że pokaże jej świat, jednak po krótkim czasie przestała się nią interesować. Z Helenką pani Ewelina również nie ma dobrego kontaktu - nie kocha jej i szybko przestaje ją interesować los dziewczynki. Krzycka zna też Jana - ojca czwórki dzieci, który wraz z żoną wcześniej opiekował się Helą. Nie pomaga jednak rodzinie w ich trudnej sytuacji życiowej - jedynie zabiera ich podopopieczną do siebie. Wdowa zna też innych mieszkańców Ongrodu, w tym Janową i kobiety z Towarzystwa Dam Dobroczynnych, jednak nie utrzymuje z nimi bliskich kontaktów. Uważam, że Ewelina Krzycka nie jest postacią godną naśladowania. Zaślepia ją własny egoizm, przez co nie widzi jak krzywdzi ludzi. Traktując panią Czernicką, zwierzęta i Helenkę jak zabawki ukazała swoje zimne serce, płytkość i brak roztropności.
Bohaterka ma około 40 lat. Posiada ciemne włosy i brązowe oczy. Zawsze wygląda szykownie, ubiera drogie, eleganckie kreacje, najczęściej w ciemnych odcieniach. W swoim wyglądzie - jak i w życiu - lubi dbać o każdy szczegół.
Kobieta nie ma dzieci, a jej mąż nie żyje. Nie musi jednak martwić się o swoją sytuację finansową, gdyż ten pozostawił jej w spadku piękną posiadłość i ogromną ilość pieniędzy. Jej życie jednak nie jest ciekawe - nie posiada bliskiej osoby, ciągle szuka nowego obiektu zainteresowania, które i tak po krótkim czasie porzuca. Postępiła tak z panią Czernicką - jej obecną służącą, papugą, psem Elfem oraz zaadoptowaną dziewczynką. Kobieta z pozoru jest dobrą osobą, należy do Towarzystwa Dam Dobroczynnych, które działa charytatywnie w miasteczku. Dzięki temu zgromadzeniu poznaje Helenkę - uroczą sierotkę. Dziewczyka swoją urodą oczarowuje panią Krzycką, która po krótkim czasie ją adoptuje. Gest ten wywołuje aprobatę mieszkańców Ongrodu. Nie dostrzegają oni jednak tego, że pani Ewelina jest płytka i egoistyczna. Adoptuje bowiem Helę jedynie ze względu na jej niezwykłą urodę - nie dlatego, iż chce jej pomóc i zapewnić lepsze warunki do życia. Kiedy dziewczynka dorasta i jej uroda się zmienia, przestaje się podobać pani Krzyckiej. Kobiecie coraz bardziej przeszkadza charakter i zachowanie Heli. Nie chce, by spała w jej sypialni, dlatego zarządza, by przeniosła się do garderoby. Później, nie myśląc o sierotce, wyjeżdża do Włoch, gdzie poznaje mężczyznę. Po powrocie traci całkowite zainteresowanie Helenką i oddaje ją z powrotem do rodziny, która się nią wcześniej opiekowała.
Kontakty pani Eweliny z innymi są na pozór dobre, lecz tak naprawdę nie posiada ona bliższych znajomych ani przyjaciół. Jej najczęstszą rozmówczynią jest pani Czernicka - służąca. Kobieta przed laty obiecała Czernickiej, że pokaże jej świat, jednak po krótkim czasie przestała się nią interesować. Z Helenką pani Ewelina również nie ma dobrego kontaktu - nie kocha jej i szybko przestaje ją interesować los dziewczynki. Krzycka zna też Jana - ojca czwórki dzieci, który wraz z żoną wcześniej opiekował się Helą. Nie pomaga jednak rodzinie w ich trudnej sytuacji życiowej - jedynie zabiera ich podopopieczną do siebie. Wdowa zna też innych mieszkańców Ongrodu, w tym Janową i kobiety z Towarzystwa Dam Dobroczynnych, jednak nie utrzymuje z nimi bliskich kontaktów.
Uważam, że Ewelina Krzycka nie jest postacią godną naśladowania. Zaślepia ją własny egoizm, przez co nie widzi jak krzywdzi ludzi. Traktując panią Czernicką, zwierzęta i Helenkę jak zabawki ukazała swoje zimne serce, płytkość i brak roztropności.
może być? :) liczę na naj.