Charakterystyka bohaterów lektury pt "Opium w rosole"
Karolina5210Rodzina Jedwabińskich Aurelia Jedwabińska (w powieści ona sama przedstawia się jako: Genowefa Lompke, Sztompke, Trombke, Bombke, Zombke, Rombke) - sześcioletnia dziewczynka, córka Ewy i Eugeniusza Jedwabińskich. Choć jest jeszcze mała, przeżywa bardzo poważne problemy - w swoim domu nie czuje rodzicielskiej miłości, czuje się samotna i opuszczona. Szuka ciepła i miłości w domach obcych ludzi, przychodzi „na obiadki”, szybko się zaprzyjaźnia, wtedy staje się wesoła i ufna. W domu czuje się bardzo źle. Na szczęście jej historia dobrze się kończy. Pani Ewa zaczyna rozumieć potrzeby córeczki, uczy się okazywać miłość - Aurelia staje się szczęśliwym dzieckiem. Ewa Jedwabińska - mama Aurelii, nauczycielka matematyki w liceum, w którym kiedyś uczył profesor Dmuchawiec, dziadek Kreski. Pani Ewa nie jest nauczycielką z powołania, nie umie znaleźć porozumienia z młodzieżą, nie lubi swojej pracy. Zajmuje się psychologią, robi doktorat na uniwersytecie. Choć jest bardzo mądra, jej wiedza nie idzie w parze z umiejętnością okazywania uczuć. Ma córeczkę, która unika domu, mąż pani Jedwabińskiej także rzadko tam przebywa. W pośpiechu codziennych dni bohaterka całkowicie się gubi. Ma coraz więcej problemów, które pokonuje dzięki pomocy pana Dmuchawca, który kiedyś był jej wychowawcą, oraz innych mieszkańców kamienicy przy ulicy Roosevelta. Eugeniusz Jedwabiński - Aurelia przedstawia go jako „intelektualistę”, kocha swoją córkę, ale nie poświęca jej wystarczająco dużo czasu, oskarża także swoją żonę, że nie jest dobrą matką. Przyjaciele Aurelii dziwią się, że dziecko boi się własnego ojca, dziewczynka rzeczywiście wyraźnie go unika.
Rodzina Lewandowskich Rodzina Lewandowskich to państwo Lewandowscy, ich trzej synowie (w powieści ważna jest postać Sławka), synowa Mariolka i wnuczek - jeszcze niemowlę. Marta Lewandowska - matka Sławka, doskonale radzi sobie z całym domem, jest wspaniałą mamą, do niej najpierw trafia Aurelia na smaczny obiad. Pani Lewandowska otwarcie krytykuje zachowanie Ewy, stwierdza: „Coś ty jej zrobiła? Przecież ten dzieciak wciąż od ciebie ucieka, dzień w dzień”. Sławek Lewandowski - syn pani Marty, już pracuje, jest zakochany w Idzie Borejko, na końcu powieści oświadcza się o jej rękę. W trakcie akcji ma kłopoty z pracą, ale nie załamuje się, wciąż myśli o tym, jak zdobyć ukochaną Idę. Franciszek Lewandowski - mąż pani Marty, ojciec rodziny, bardzo lubi Aurelię, na którą mówi Geniusia.
Rodzina Borejków Pani Borejkowa - matka czterech córek: Gabrysi, Idy, Natalii i Patrycji, jej mąż jest nieobecny, wszystkie na niego czekają. Pani Borejkowa to dzielna, pełna ciepła i miłości kobieta, współczuje Aurelii, ona pierwsza zauważa, że z dziewczynką dzieje się coś złego, martwi się o nią. Ona jako jedyna nie krytykuje Ewy, współczuje jej, bo wie, że kobieta jest bardzo nieszczęśliwa. Radzi jej, jak ma postępować z córką, uczy, że dziecko potrzebuje ciepła i miłości - to jest najważniejsze. Gabrysia Borejko - żona Janusza Pyziaka, który w czasie akcji przebywa w Australii (gdzie chce zarobić pieniądze potrzebne rodzinie), jest bardzo dzielna. Myśli, że Janusz ją porzucił, ale w głębi duszy wierzy w miłość męża i ma rację. Gabrysia i Janusz mają córeczkę - Pyzę. Bohaterka jest pełna optymizmu, okazuje się mądrą i doświadczoną kobietą, która za przykładem matki interesuje się problemami innych i stara się uśmiechem i pogodą po konywać własne. Bardzo lubi Aurelię, pomaga też w trudnych chwilach Kresce. Ida Borejko - młodsza siostra Gabrysi, studentka medycyny, zakochana w Sławku boi się okazywać swoje uczucia. Na początku powieści pomaga im Aurelia, potem Sławek jasno wyraża swoją miłość, a Ida z radością zgadza się na ślub. Natalia i Patrycja - najmłodsze panny Borejkówny, zaprzyjaźniają się z Aurelią.
Rodzina Ogorzałków W powieści występują dwaj bracia Ogorzałka: Piotr i Maciek. Ze względu na kłopoty Piotra jego rodzice zdecydowali, by zamieszkał z bratem.
Piotr Ogorzałka - ma nieco ponad trzydzieści lat, jego pasją jest łowienie ryb. Aurelia szybko podbija jego serce, razem gotują zupę ziemniaczaną „Florida” i smażą jajka, dziewczynka często go odwiedza i właściwie bierze go „pod swoją opiekę”. Oboje potrzebują ciepła i zainteresowania kogoś bliskiego. Piotr miał kiedyś własną rodzinę, ale prawdopodobnie żona go opuściła. Jest nieszczęśliwy, w rzeczywistości to szlachetny i dobry człowiek, który pod maską obojętności i pesymizmu kryje wiele ciepła i serdeczności. Kiedy pani Borejkowa gubi kartki na mięso, Piotr ofiaruje Gabrysi własne kartki. Przyznaje jej rację - świat nie jest zły, tylko trzeba umieć znaleźć w nim dobro i pielęgnować je. Maciek Ogorzałka - młodszy brat Piotra, bardzo przystojny, podoba się Matyldzie, ale nie zdaje sobie sprawy z tego, że Kreska jest w nim zakochana. Mądry i uczciwy, potrafi dostrzec autentyczne uczucie Kreski. To on pierwszy spotyka Aurelię, później dziewczynka śledzi uczuciowe perypetie Maćka, ona także wie, że Kreska warta jest jego miłości. Dmuchawiec i jego wnuczka Profesor Dmuchawiec - wspaniały nauczyciel, którego wychowankowie nadal uwielbiają. W czasie akcji tej powieści już nie uczy w szkole i ma kłopoty zdrowotne, w końcu trafia do szpitala z zawałem serca, na szczęście wszystko dobrze się kończy. Dmuchawiec był wychowawcą Gabrysi Borejko i Ewy Jedwabińskiej. Pierwsza z nich go odwiedza, pomaga mu i nie kryje sympatii i podziwu dla mądrości i dobroci nauczyciela. Druga przychodzi tylko raz, ale to wystarczy, by Dmuchawiec zauważył, że jest nieszczęśliwa i nie radzi sobie z pracą nauczycielki. Jest jednak delikatny i wyrozumiały, nie chce „na siłę” jej pomagać, wie, że Ewa, kiedy nadejdzie odpowiedni czas i gdy będzie gotowa, sama do niego przyjdzie. I tak się dzieje. Janka Krechowicz, czyli Kreska - wnuczka profesora Dmuchawca, mieszka z nim w Poznaniu, bardzo kocha dziadka. Chodzi do liceum, w którym on uczył przez długie lata. Dzielnie sobie radzi, sama próbuje zarabiać, szyje ze skrawków ubrania dla znajomych, sama też bardzo oryginalnie się ubiera. Jest zakochana w Maćku, ale kryje się z tym uczuciem, gdyż myśli, że chłopiec nigdy go nie odwzajemni. Bardzo przeżywa fakt, że Maciek spoty ka się z Matyldą, mimo to umie zauważyć kłopoty małej Aurelii i staje się jej ukochaną przyjaciółką.
Inni bohaterowie Matylda Stągiewka - piękna, ale bardzo niemądra dziewczyna, ocenia ludzi tylko na podstawie ich powierzchowności, jest mało inteligentna, interesują ją wyłącznie stroje, kosmetyki. Mieszka w luksusowym mieszkaniu, jej mama jest stomatologiem. Matylda nie docenia uczucia Maćka, drwi z niego, zrywa ostatecznie, kiedy widzi skromne mieszkanie chłopca. Lelujka - kolega Kreski, chodzą do tej samej klasy i mają podobne problemy, bardzo się zaprzyjaźniają. Lelujka, czyli Jacek, opiekuje się dziewczyną, zaprzyjaźnia się także z Maćkiem, choć to nie jest łatwe, ponieważ Jacek trochę się w Kresce podkochuje. Razem tworzą w końcu parę doskonałych przyjaciół.
Aurelia Jedwabińska (w powieści ona sama przedstawia się jako: Genowefa Lompke, Sztompke, Trombke, Bombke, Zombke, Rombke) - sześcioletnia dziewczynka, córka Ewy i Eugeniusza Jedwabińskich. Choć jest jeszcze mała, przeżywa bardzo poważne problemy - w swoim domu nie czuje rodzicielskiej miłości, czuje się samotna i opuszczona. Szuka ciepła i miłości w domach obcych ludzi, przychodzi „na obiadki”, szybko się zaprzyjaźnia, wtedy staje się wesoła i ufna. W domu czuje się bardzo źle. Na szczęście jej historia dobrze się kończy. Pani Ewa zaczyna rozumieć potrzeby córeczki, uczy się okazywać miłość - Aurelia staje się szczęśliwym dzieckiem.
Ewa Jedwabińska - mama Aurelii, nauczycielka matematyki w liceum, w którym kiedyś uczył profesor Dmuchawiec, dziadek Kreski. Pani Ewa nie jest nauczycielką z powołania, nie umie znaleźć porozumienia z młodzieżą, nie lubi swojej pracy. Zajmuje się psychologią, robi doktorat na uniwersytecie. Choć jest bardzo mądra, jej wiedza nie idzie w parze z umiejętnością okazywania uczuć. Ma córeczkę, która unika domu, mąż pani Jedwabińskiej także rzadko tam przebywa. W pośpiechu codziennych dni bohaterka całkowicie się gubi. Ma coraz więcej problemów, które pokonuje dzięki pomocy pana Dmuchawca, który kiedyś był jej wychowawcą, oraz innych mieszkańców kamienicy przy ulicy Roosevelta.
Eugeniusz Jedwabiński - Aurelia przedstawia go jako „intelektualistę”, kocha swoją córkę, ale nie poświęca jej wystarczająco dużo czasu, oskarża także swoją żonę, że nie jest dobrą matką. Przyjaciele Aurelii dziwią się, że dziecko boi się własnego ojca, dziewczynka rzeczywiście wyraźnie go unika.
Rodzina Lewandowskich
Rodzina Lewandowskich to państwo Lewandowscy, ich trzej synowie (w powieści ważna jest postać Sławka), synowa Mariolka i wnuczek - jeszcze niemowlę.
Marta Lewandowska - matka Sławka, doskonale radzi sobie z całym domem, jest wspaniałą mamą, do niej najpierw trafia Aurelia na smaczny obiad. Pani Lewandowska otwarcie krytykuje zachowanie Ewy, stwierdza: „Coś ty jej zrobiła? Przecież ten dzieciak wciąż od ciebie ucieka, dzień w dzień”.
Sławek Lewandowski - syn pani Marty, już pracuje, jest zakochany w Idzie Borejko, na końcu powieści oświadcza się o jej rękę. W trakcie akcji ma kłopoty z pracą, ale nie załamuje się, wciąż myśli o tym, jak zdobyć ukochaną Idę.
Franciszek Lewandowski - mąż pani Marty, ojciec rodziny, bardzo lubi Aurelię, na którą mówi Geniusia.
Rodzina Borejków
Pani Borejkowa - matka czterech córek: Gabrysi, Idy, Natalii i Patrycji, jej mąż jest nieobecny, wszystkie na niego czekają. Pani Borejkowa to dzielna, pełna ciepła i miłości kobieta, współczuje Aurelii, ona pierwsza zauważa, że z dziewczynką dzieje się coś złego, martwi się o nią. Ona jako jedyna nie krytykuje Ewy, współczuje jej, bo wie, że kobieta jest bardzo nieszczęśliwa. Radzi jej, jak ma postępować z córką, uczy, że dziecko potrzebuje ciepła i miłości - to jest najważniejsze.
Gabrysia Borejko - żona Janusza Pyziaka, który w czasie akcji przebywa w Australii (gdzie chce zarobić pieniądze potrzebne rodzinie), jest bardzo dzielna. Myśli, że Janusz ją porzucił, ale w głębi duszy wierzy w miłość męża i ma rację. Gabrysia i Janusz mają córeczkę - Pyzę. Bohaterka jest pełna optymizmu, okazuje się mądrą i doświadczoną kobietą, która za przykładem matki interesuje się problemami innych i stara się uśmiechem i pogodą po konywać własne. Bardzo lubi Aurelię, pomaga też w trudnych chwilach Kresce.
Ida Borejko - młodsza siostra Gabrysi, studentka medycyny, zakochana w Sławku boi się okazywać swoje uczucia. Na początku powieści pomaga im Aurelia, potem Sławek jasno wyraża swoją miłość, a Ida z radością zgadza się na ślub.
Natalia i Patrycja - najmłodsze panny Borejkówny, zaprzyjaźniają się z Aurelią.
Rodzina Ogorzałków
W powieści występują dwaj bracia Ogorzałka: Piotr i Maciek. Ze względu na kłopoty Piotra jego rodzice zdecydowali, by zamieszkał z bratem.
Piotr Ogorzałka - ma nieco ponad trzydzieści lat, jego pasją jest łowienie ryb. Aurelia szybko podbija jego serce, razem gotują zupę ziemniaczaną „Florida” i smażą jajka, dziewczynka często go odwiedza i właściwie bierze go „pod swoją opiekę”. Oboje potrzebują ciepła i zainteresowania kogoś bliskiego. Piotr miał kiedyś własną rodzinę, ale prawdopodobnie żona go opuściła. Jest nieszczęśliwy, w rzeczywistości to szlachetny i dobry człowiek, który pod maską obojętności i pesymizmu kryje wiele ciepła i serdeczności. Kiedy pani Borejkowa gubi kartki na mięso, Piotr ofiaruje Gabrysi własne kartki. Przyznaje jej rację - świat nie jest zły, tylko trzeba umieć znaleźć w nim dobro i pielęgnować je.
Maciek Ogorzałka - młodszy brat Piotra, bardzo przystojny, podoba się Matyldzie, ale nie zdaje sobie sprawy z tego, że Kreska jest w nim zakochana. Mądry i uczciwy, potrafi dostrzec autentyczne uczucie Kreski. To on pierwszy spotyka Aurelię, później dziewczynka śledzi uczuciowe perypetie Maćka, ona także wie, że Kreska warta jest jego miłości.
Dmuchawiec i jego wnuczka
Profesor Dmuchawiec - wspaniały nauczyciel, którego wychowankowie nadal uwielbiają. W czasie akcji tej powieści już nie uczy w szkole i ma kłopoty zdrowotne, w końcu trafia do szpitala z zawałem serca, na szczęście wszystko dobrze się kończy. Dmuchawiec był wychowawcą Gabrysi Borejko i Ewy Jedwabińskiej. Pierwsza z nich go odwiedza, pomaga mu i nie kryje sympatii i podziwu dla mądrości i dobroci nauczyciela. Druga przychodzi tylko raz, ale to wystarczy, by Dmuchawiec zauważył, że jest nieszczęśliwa i nie radzi sobie z pracą nauczycielki. Jest jednak delikatny i wyrozumiały, nie chce „na siłę” jej pomagać, wie, że Ewa, kiedy nadejdzie odpowiedni czas i gdy będzie gotowa, sama do niego przyjdzie. I tak się dzieje.
Janka Krechowicz, czyli Kreska - wnuczka profesora Dmuchawca, mieszka z nim w Poznaniu, bardzo kocha dziadka. Chodzi do liceum, w którym on uczył przez długie lata. Dzielnie sobie radzi, sama próbuje zarabiać, szyje ze skrawków ubrania dla znajomych, sama też bardzo oryginalnie się ubiera. Jest zakochana w Maćku, ale kryje się z tym uczuciem, gdyż myśli, że chłopiec nigdy go nie odwzajemni. Bardzo przeżywa fakt, że Maciek spoty ka się z Matyldą, mimo to umie zauważyć kłopoty małej Aurelii i staje się jej ukochaną przyjaciółką.
Inni bohaterowie
Matylda Stągiewka - piękna, ale bardzo niemądra dziewczyna, ocenia ludzi tylko na podstawie ich powierzchowności, jest mało inteligentna, interesują ją wyłącznie stroje, kosmetyki. Mieszka w luksusowym mieszkaniu, jej mama jest stomatologiem. Matylda nie docenia uczucia Maćka, drwi z niego, zrywa ostatecznie, kiedy widzi skromne mieszkanie chłopca.
Lelujka - kolega Kreski, chodzą do tej samej klasy i mają podobne problemy, bardzo się zaprzyjaźniają. Lelujka, czyli Jacek, opiekuje się dziewczyną, zaprzyjaźnia się także z Maćkiem, choć to nie jest łatwe, ponieważ Jacek trochę się w Kresce podkochuje. Razem tworzą w końcu parę doskonałych przyjaciół.
Mam nadzieję, że pomogłam!