Balladyna jest tytułową bohaterką dramatu Juliusza Słowackiego. Mieszka ona z matką i siostrą Aliną w chacie, niedaleko jeziora Gopło. Zajmowały się one prowadzeniem gospodarstwa. Balladyna była wysoką, szczupłą brunetką. Wyróżniała się wyjątkowo bladą cerą. Miała długie, kruczoczarne włosy i charakterystyczne, ciemne oczy. Po zabójstwie Aliny, na czole Balladyny pojawiła się czerwona plama, którą dziewczyna przysłaniała czarną przepaską. Starsza córka wdowy miała nerwowe usposobienie, była gwałtowna i nieprzewidywalna. Jest osobą egoistyczną, martwi się tylko o siebie i własne potrzeby. Działa pod wpływem impulsu, nie poświęca czasu na przemyślenie swoich działań. Jest leniwa i ciągle z czegoś niezadowolona. Od czasu poznania księcia Kirkora stała się zawistna i zazdrosna, ponad wszystko pragnęła zdobyć władzę. Wyznawała zasadę „po trupach do celu”. By przejąć koronę dopuściła się wielokrotnego morderstwa, pokazując, że jest podstępna i bezwzględna. Po zabójstwie młodszej siostry miała poczucie winy, jednak szybko o nim zapomniała, żyjąc w przepychu i bogactwie. Balladyna nie stroniła od kłamstwa. Była osobą mroczną, wolała wieczór od poranka. Nie szanowała swojej matki, która, mimo wszystko, faworyzowała ją. Wstydziła się swojego wiejskiego pochodzenia i, bojąc się, że zostanie przez nie wykpiona, zamknęła matkę w wieży, a następnie wygnała ją. Wdowa wybaczyła jej i nawet na najcięższych torturach nie zdradziła imienia wyrodnej córki. Balladyna swoją miłość do rodziny traktowała jak obowiązek. Chcąc zaimponować Kirkorowi udawała, że matka i siostra są dla niej najważniejsze. Moim zdaniem Balladyna jest typowym czarnym charakterem. Pomimo wielokrotnych złych uczynków, kobieta niczego się nie uczy i nie żałuje. W pogoni za władzą zabijała każdego, kto stanął jej na drodze. Wyrzekła się rodziny, znajomych, kochanka i męża, byleby tylko zostać królową. Mimo tego, iż w końcu jej się to udało, dziewczynę dosięga sprawiedliwość i ginie.
Balladyna jest tytułową bohaterką dramatu Juliusza Słowackiego. Mieszka ona z matką i siostrą Aliną w chacie, niedaleko jeziora Gopło. Zajmowały się one prowadzeniem gospodarstwa.
Balladyna była wysoką, szczupłą brunetką. Wyróżniała się wyjątkowo bladą cerą. Miała długie, kruczoczarne włosy i charakterystyczne, ciemne oczy. Po zabójstwie Aliny, na czole Balladyny pojawiła się czerwona plama, którą dziewczyna przysłaniała czarną przepaską. Starsza córka wdowy miała nerwowe usposobienie, była gwałtowna i nieprzewidywalna. Jest osobą egoistyczną, martwi się tylko o siebie i własne potrzeby. Działa pod wpływem impulsu, nie poświęca czasu na przemyślenie swoich działań. Jest leniwa i ciągle z czegoś niezadowolona. Od czasu poznania księcia Kirkora stała się zawistna i zazdrosna, ponad wszystko pragnęła zdobyć władzę. Wyznawała zasadę „po trupach do celu”. By przejąć koronę dopuściła się wielokrotnego morderstwa, pokazując, że jest podstępna i bezwzględna. Po zabójstwie młodszej siostry miała poczucie winy, jednak szybko o nim zapomniała, żyjąc w przepychu i bogactwie. Balladyna nie stroniła od kłamstwa. Była osobą mroczną, wolała wieczór od poranka. Nie szanowała swojej matki, która, mimo wszystko, faworyzowała ją. Wstydziła się swojego wiejskiego pochodzenia i, bojąc się, że zostanie przez nie wykpiona, zamknęła matkę w wieży, a następnie wygnała ją. Wdowa wybaczyła jej i nawet na najcięższych torturach nie zdradziła imienia wyrodnej córki. Balladyna swoją miłość do rodziny traktowała jak obowiązek. Chcąc zaimponować Kirkorowi udawała, że matka i siostra są dla niej najważniejsze.
Moim zdaniem Balladyna jest typowym czarnym charakterem. Pomimo wielokrotnych złych uczynków, kobieta niczego się nie uczy i nie żałuje. W pogoni za władzą zabijała każdego, kto stanął jej na drodze. Wyrzekła się rodziny, znajomych, kochanka i męża, byleby tylko zostać królową. Mimo tego, iż w końcu jej się to udało, dziewczynę dosięga sprawiedliwość i ginie.