Główna bohaterka dramatu Juliusza Słowackiego ma na imię Balladyna. Jest to dziewczyna uboga, któa mieszka z matką i młodszą siostrą Aliną.
Balladyna jest wysoką dziewczyną o oczach czarnych jak węgielki. Długie, kasztanowe włosy ma zaplecione w warkocz. Jej cera jest blada.
To typowy czarny charakter, zła i bezwzglęgna. Ma na swoim koncie zbrodnie: otrucie Kostryna, zabójstwo Aliny i wypędzenie matki. Dąży do poślubienia Kirkora za wszelką cenę. Zależy jej na władzy i pieniądach. Jest odważna i dumna i tym imponuje Kirkorowi.
Stara matka drażni ją, wstydzi się jej i gardzi nią. Alinę zaś uważa za głupszą od siebie i naiwną, więc nie zasługującą na rękę Kirkora.
Jest inteligentna, rozumna, zdolna, bystra, o nieprzeciętnej umysłowości, ale i przebiegła.
Dąży do opuszczenia wiejskiej chaty i konsekwentnie realizuje swoje marzenia. Nie jest to jednak realizacja etyczna. Tajemnicza ironia doprowadza do tego, że obiektywnie osądza samą siebie, czuje wyrzuty sumienia, jest przerażona i boi się śmierci.
Jako królowa musi się poddać dobrowolnie łamanemu prawu moralnemu, chce rządzić sprawiedliwie lecz bez pokuty za popełnione zbrodnie. Uosabia więc tragizm ludzkiego losu. Obok natłoku wad (chciwości, zbrodniczości...) ma i zalety: przedsiębiorczość, inteligencja, wytrwałość czy konsekwencja. Ale nie pozwalają one na to, by Balladynę ocenić pozytywnie.
Główna bohaterka dramatu Juliusza Słowackiego ma na imię Balladyna. Jest to dziewczyna uboga, któa mieszka z matką i młodszą siostrą Aliną.
Balladyna jest wysoką dziewczyną o oczach czarnych jak węgielki. Długie, kasztanowe włosy ma zaplecione w warkocz. Jej cera jest blada.
To typowy czarny charakter, zła i bezwzglęgna. Ma na swoim koncie zbrodnie: otrucie Kostryna, zabójstwo Aliny i wypędzenie matki. Dąży do poślubienia Kirkora za wszelką cenę. Zależy jej na władzy i pieniądach. Jest odważna i dumna i tym imponuje Kirkorowi.
Stara matka drażni ją, wstydzi się jej i gardzi nią. Alinę zaś uważa za głupszą od siebie i naiwną, więc nie zasługującą na rękę Kirkora.
Jest inteligentna, rozumna, zdolna, bystra, o nieprzeciętnej umysłowości, ale i przebiegła.
Dąży do opuszczenia wiejskiej chaty i konsekwentnie realizuje swoje marzenia. Nie jest to jednak realizacja etyczna. Tajemnicza ironia doprowadza do tego, że obiektywnie osądza samą siebie, czuje wyrzuty sumienia, jest przerażona i boi się śmierci.
Jako królowa musi się poddać dobrowolnie łamanemu prawu moralnemu, chce rządzić sprawiedliwie lecz bez pokuty za popełnione zbrodnie. Uosabia więc tragizm ludzkiego losu. Obok natłoku wad (chciwości, zbrodniczości...) ma i zalety: przedsiębiorczość, inteligencja, wytrwałość czy konsekwencja. Ale nie pozwalają one na to, by Balladynę ocenić pozytywnie.