Zaskroniec zwyczajny jest pożytecznym i całkowicie niegroźnym gatunkiem niejadowitego węża. Zaskrońce występują na obszarach praktycznie całej Europy, jednak powinniśmy wiedzieć, że są gatunkiem zagrożonym.
Samice zaskrońców są większe od samców i potrafią dorosnąć do długości 1,20 metra chociaż znane są przypadki zaskrońców dłuższych niż 2 metry. Głównym pokarmem zaskrońca zwyczajnego są żaby, ryby, myszy, jaszczurki. Zaskrońce jako, że nie posiadają jadu nie zabijają swoich ofiar - zjadają je jeszcze gdy te żyją. Charakterystycznym zachowaniem zaskrońca jest wypuszczanie śmierdzącej cieczy, która ma na calu odstraszać zagrażające mu zwierzęta. Nazwa "zaskroniec" wzięła się od charakterystycznych żółych plamek znajdujących się za skroniami węża. Plamki te pozwalają odróżnić niegroźnego zaskrońca od jadowitej żmiji. W niektórych kulturach europejskich występowanie zaskrońców uważano za bardzo pomyślny omen. Trzymane w niewoli zaskrońce dożywają przeszło 15 lat życia.
Zaskroniec zwyczajny jest pożytecznym i całkowicie niegroźnym gatunkiem niejadowitego węża. Zaskrońce występują na obszarach praktycznie całej Europy, jednak powinniśmy wiedzieć, że są gatunkiem zagrożonym.
Samice zaskrońców są większe od samców i potrafią dorosnąć do długości 1,20 metra chociaż znane są przypadki zaskrońców dłuższych niż 2 metry. Głównym pokarmem zaskrońca zwyczajnego są żaby, ryby, myszy, jaszczurki. Zaskrońce jako, że nie posiadają jadu nie zabijają swoich ofiar - zjadają je jeszcze gdy te żyją. Charakterystycznym zachowaniem zaskrońca jest wypuszczanie śmierdzącej cieczy, która ma na calu odstraszać zagrażające mu zwierzęta. Nazwa "zaskroniec" wzięła się od charakterystycznych żółych plamek znajdujących się za skroniami węża. Plamki te pozwalają odróżnić niegroźnego zaskrońca od jadowitej żmiji. W niektórych kulturach europejskich występowanie zaskrońców uważano za bardzo pomyślny omen. Trzymane w niewoli zaskrońce dożywają przeszło 15 lat życia.