Balladyna i Alina to dwie fikcyjne postacie z dramatu Juliusza Słowackiego. Obie są córkami ubogiej wdowy, z którą mieszkają w biednej, leśnej chatce. Balladyna jest starsza od Aliny i różni się od niej nie tylko wyglądem zewnętrznym, ale też cechami charakteru. Obie córki wdowy są bardzo piękne, choć reprezentują dwa zupełnie różne typy urody. Balladyna jest brunetką o alabastrowej cerze i czarnych oczach; od czasu zabicia siostry na jej czole widnieje czerwone znamię, które Balladyna stara się ukrywać. Alina natomiast jest blondynką, swe złociste włosy zaplata w długi warkocz, jej oczy mają barwę fiołków. Balladyna jest osobą nieszczerą i fałszywą. Widać to już w pierwszych scenach, gdy mimo tego, że spotyka się z Grabcem nie ma oporów przed współzawodniczenie z siostrą o względy Kirkora. Zdradziła swojego męża a także inne osoby, które jej ufały; wyrzekła się własnej matki i skłamała o swoim pochodzeniu, gdyż wstydziła się, że jest córką prostej wieśniaczki. Alina natomiast w porównaniu do Balladyny jawi się jako uosobienie dobra, szczerości i prawdomówności. Nawet, gdy pada ofiarą miłości do Kirkora, myśli o tym, że siostra również mogła się w nim zakochać i nawet proponuje jej wygraną, w zamian za wyznanie, czy naprawdę go kocha. Alina jest ukazana jako osoba pracowita, sympatyczna i otwarta na innych. Dla każdego potrafi znaleźć dobre słowo, do matki i siostry odnosi się zdrobniałymi formami, jest gotowa wyręczać w pracy obie tak drogie jej osoby. Balladyna zamiast pracować woli spędzać czas w inny sposób. Nie okazuje przywiązania do matki i Aliny, manipuluje nimi tak, żeby tylko wykonały za nią zadaną pracę, nie licząc się z ich obowiązkami. Balladyna stawiała zawsze na pierwszym miejscy własne sprawy, inne osoby jej nie obchodziły. Była żądna władzy i do celu dążyła po trupach. Królową została tylko dzięki sieci intryg, kłamstw i wielu zabójstwach. Jako królowa sądziła innych za swoje czyny wszystkich skazała na śmierć, za to siebie uważała za bezkarną. Alina zaś zawsze stawiała na pierwszym miejscu dobro innych dlatego tez zawsze kiedy mogła wyręczała matkę w ciężkiej pracy. Niezdolna byłaby do zabójstwa, jej czyste serce nie mogłoby dopuścić by ktoś przez nią cierpiał. Jej życiem kierowała cnotliwość i pobożność. W tym dramacie postacią pozytywną jest Alina, cicha i cnotliwa, natomiast Balladyna jest tutaj postacią negatywną, której zależy tylko na władzy i która nie liczy się z niczyimi uczuciami.
Balladyna i Alina to dwie fikcyjne postacie z dramatu Juliusza Słowackiego. Obie są córkami ubogiej wdowy, z którą mieszkają w biednej, leśnej chatce. Balladyna jest starsza od Aliny i różni się od niej nie tylko wyglądem zewnętrznym, ale też cechami charakteru.
Obie córki wdowy są bardzo piękne, choć reprezentują dwa zupełnie różne typy urody. Balladyna jest brunetką o alabastrowej cerze i czarnych oczach; od czasu zabicia siostry na jej czole widnieje czerwone znamię, które Balladyna stara się ukrywać. Alina natomiast jest blondynką, swe złociste włosy zaplata w długi warkocz, jej oczy mają barwę fiołków.
Balladyna jest osobą nieszczerą i fałszywą. Widać to już w pierwszych scenach, gdy mimo tego, że spotyka się z Grabcem nie ma oporów przed współzawodniczenie z siostrą o względy Kirkora. Zdradziła swojego męża a także inne osoby, które jej ufały; wyrzekła się własnej matki i skłamała o swoim pochodzeniu, gdyż wstydziła się, że jest córką prostej wieśniaczki. Alina natomiast w porównaniu do Balladyny jawi się jako uosobienie dobra, szczerości i prawdomówności. Nawet, gdy pada ofiarą miłości do Kirkora, myśli o tym, że siostra również mogła się w nim zakochać i nawet proponuje jej wygraną, w zamian za wyznanie, czy naprawdę go kocha.
Alina jest ukazana jako osoba pracowita, sympatyczna i otwarta na innych. Dla każdego potrafi znaleźć dobre słowo, do matki i siostry odnosi się zdrobniałymi formami, jest gotowa wyręczać w pracy obie tak drogie jej osoby. Balladyna zamiast pracować woli spędzać czas w inny sposób. Nie okazuje przywiązania do matki i Aliny, manipuluje nimi tak, żeby tylko wykonały za nią zadaną pracę, nie licząc się z ich obowiązkami.
Balladyna stawiała zawsze na pierwszym miejscy własne sprawy, inne osoby jej nie obchodziły. Była żądna władzy i do celu dążyła po trupach. Królową została tylko dzięki sieci intryg, kłamstw i wielu zabójstwach. Jako królowa sądziła innych za swoje czyny wszystkich skazała na śmierć, za to siebie uważała za bezkarną. Alina zaś zawsze stawiała na pierwszym miejscu dobro innych dlatego tez zawsze kiedy mogła wyręczała matkę w ciężkiej pracy. Niezdolna byłaby do zabójstwa, jej czyste serce nie mogłoby dopuścić by ktoś przez nią cierpiał. Jej życiem kierowała cnotliwość i pobożność.
W tym dramacie postacią pozytywną jest Alina, cicha i cnotliwa, natomiast Balladyna jest tutaj postacią negatywną, której zależy tylko na władzy i która nie liczy się z niczyimi uczuciami.