- porównanie – zestawienie dwóch przedmiotów lub zjawisk ze względu na jakąś wspólną im cechę, która stanowi podstawę porównania. Odznacza się charakterystyczną budową - zespoleniem członów za pomocą łączników: jak, jako, jakby, jak gdyby, niby, ni to, na kształt, podobnie itp. Wyróżnia się porównania zwykłe, będące utartymi związkami frazeologicznymi (np. czerwony jak burak, pracowity jak mrówka, podobni jak dwie krople wody, drżeć jak liść), oraz porównania poetyckie, mające charakter oryginalny, zaskakujące odkryciem niezwykłych podobieństw między odległymi przedmiotami lub zjawiskami, np. Ach, te dni jak zwierzęta mrucząc, Jak rośliny są – coraz młodsza. (K. K. Baczyński „Pioseneczka”) Oprócz porównań prostych, zawierających dwa lub trzy wyrazy, spotyka się konstrukcje bardziej rozbudowane, tzw. porównania homeryckie (są one częste w „Iliadzie” i „Odysei”). Ich drugi człon stanowi rozwinięty opis lub obraz poetycki.
- apostrofa – bezpośredni zwrot do adresata utrzymany w uroczystym, podniosłym tonie (zazwyczaj w formie wykrzyknienia), np.: „O długo modłom naszym będący na celu, Znowuż do nas koronny znidziesz Lelewelu”.
- porównanie – zestawienie dwóch przedmiotów lub zjawisk ze względu na jakąś wspólną im cechę, która stanowi podstawę porównania. Odznacza się charakterystyczną budową - zespoleniem członów za pomocą łączników: jak, jako, jakby, jak gdyby, niby, ni to, na kształt, podobnie itp. Wyróżnia się porównania zwykłe, będące utartymi związkami frazeologicznymi (np. czerwony jak burak, pracowity jak mrówka, podobni jak dwie krople wody, drżeć jak liść), oraz porównania poetyckie, mające charakter oryginalny, zaskakujące odkryciem niezwykłych podobieństw między odległymi przedmiotami lub zjawiskami, np.
Ach, te dni jak zwierzęta mrucząc,
Jak rośliny są – coraz młodsza.
(K. K. Baczyński „Pioseneczka”)
Oprócz porównań prostych, zawierających dwa lub trzy wyrazy, spotyka się konstrukcje bardziej rozbudowane, tzw. porównania homeryckie (są one częste w „Iliadzie” i „Odysei”). Ich drugi człon stanowi rozwinięty opis lub obraz poetycki.
- apostrofa – bezpośredni zwrot do adresata utrzymany w uroczystym, podniosłym tonie (zazwyczaj w formie wykrzyknienia), np.:
„O długo modłom naszym będący na celu,
Znowuż do nas koronny znidziesz Lelewelu”.