Cechy teatru romantycznego, współczesnego i młodopolskiego.
xkatex
TEATR ROMANTYCZNY: 1. na pierwsze miejsce w teatrze romantycznym wysuwa się: A) przyroda (noc księzycowa, ruiny, wiatry) B) egzotyka ( tajemniczość) C) historia (romantyzm średniowieczny)
· krajobraz romantyczny- dziki, melancholijny, zwykle uzywany przez anglików · inscenizacja romantyczna- rozwija się w kręgu literatury romantycznej (teatrzyki bulwarowe, małe, zwykle wystawiane w stolicach głównych miast)
2. publiczność: - wyczulona na rekwizyty - kobiety- były wywyższane, pragnące namiętności 3. melodramat: A) znaczenie teraźniejsze- utwór lichy, płaczliwy B) znaczenie dawne- gatunek sceniczny wprowadzający stereotyoy rozumowania i romantycznej wrażliwości C) bliższy było literaturze niż spektakle optyczne 4. spektakle optyczne- panoramiczna kompozycja malarska, rozciągająca się na ścianach, z elementami trójwymiarowymi, posiadająca kształt walca, (podłoga pochylona pod kątem). 5. inne odmiany- - diora- podświetlenie obrazu od tyłu, obraz półprzeźroczysty - dagere- dageroty- pierwszy slajd uzupełniony cykloramą, iluzja nieba (efekt światła)
6. cyrk olimpijski- uksztautowany na buwarach - scena- zaplecze dla areny - ruchome platformy - konie galopujące po arenie - popisy i manewry cyrkowe - balet - malarze teatralni
TEATR WSPÓŁCZESNY:
Sztandarową cechą teatru współczesnego jest jego groteskowość. Cynizm, jaki wydobywa się ze sztuk groteskowych, często jest czynnikiem skłaniającym człowieka do zastanowienia się nad sytuacją - a nie tylko przyjęcia jej z radością lub smutkiem. Cynizm i groteskowość tworzą to, co nie pozwala widzowi po prostu przejść nad sytuacją do porządku dziennego. Czynniki te sprawiają, że jakaś konkretna sytuacja staje się na tyle dziwna i nienaturalna, że skłania do śmiechu lub płaczu. Ale, co najważniejsze, skłania przy tym również do myślenia.
TEATR MŁODOPOSLKI: Kolejną cechą świadczącą o młodopolskim charakterze utworu jest neoromantyzm. Jest to nic innego jak powrócenie do wartości głoszonych w romantyzmie. Widoczne jest to w problematyce utworu, jaką jest sprawa narodowa. Często możemy spotkać się przy lekturze opracowań dotyczących „Wesela” z pojęciem „teatru narodowego”. Jeżeli uważnie prześledzimy wszystkie wydarzenia, dostrzeżemy, że w głębi ukryty jest właśnie typowy romantyczny patriotyzm.
1. na pierwsze miejsce w teatrze romantycznym wysuwa się:
A) przyroda (noc księzycowa, ruiny, wiatry)
B) egzotyka ( tajemniczość)
C) historia (romantyzm średniowieczny)
· krajobraz romantyczny- dziki, melancholijny, zwykle uzywany przez anglików
· inscenizacja romantyczna- rozwija się w kręgu literatury romantycznej (teatrzyki bulwarowe, małe, zwykle wystawiane w stolicach głównych miast)
2. publiczność:
- wyczulona na rekwizyty
- kobiety- były wywyższane, pragnące namiętności
3. melodramat:
A) znaczenie teraźniejsze- utwór lichy, płaczliwy
B) znaczenie dawne- gatunek sceniczny wprowadzający stereotyoy rozumowania i romantycznej wrażliwości
C) bliższy było literaturze niż spektakle optyczne
4. spektakle optyczne- panoramiczna kompozycja malarska, rozciągająca się na ścianach, z elementami trójwymiarowymi, posiadająca kształt walca, (podłoga pochylona pod kątem).
5. inne odmiany-
- diora- podświetlenie obrazu od tyłu, obraz półprzeźroczysty
- dagere- dageroty- pierwszy slajd uzupełniony cykloramą, iluzja nieba (efekt światła)
6. cyrk olimpijski- uksztautowany na buwarach
- scena- zaplecze dla areny
- ruchome platformy
- konie galopujące po arenie
- popisy i manewry cyrkowe
- balet
- malarze teatralni
TEATR WSPÓŁCZESNY:
Sztandarową cechą teatru współczesnego jest jego groteskowość. Cynizm, jaki wydobywa się ze sztuk groteskowych, często jest czynnikiem skłaniającym człowieka do zastanowienia się nad sytuacją - a nie tylko przyjęcia jej z radością lub smutkiem. Cynizm i groteskowość tworzą to, co nie pozwala widzowi po prostu przejść nad sytuacją do porządku dziennego. Czynniki te sprawiają, że jakaś konkretna sytuacja staje się na tyle dziwna i nienaturalna, że skłania do śmiechu lub płaczu. Ale, co najważniejsze, skłania przy tym również do myślenia.
TEATR MŁODOPOSLKI:
Kolejną cechą świadczącą o młodopolskim charakterze utworu jest neoromantyzm. Jest to nic innego jak powrócenie do wartości głoszonych w romantyzmie. Widoczne jest to w problematyce utworu, jaką jest sprawa narodowa. Często możemy spotkać się przy lekturze opracowań dotyczących „Wesela” z pojęciem „teatru narodowego”. Jeżeli uważnie prześledzimy wszystkie wydarzenia, dostrzeżemy, że w głębi ukryty jest właśnie typowy romantyczny patriotyzm.