Cechy sztuki gotyckiej a) w architekturze b) w malarstwie i rzeźbie Od myślników. Renesans - notatka czas trwania - humanizm (opis) architektura - rzeźba - malarstwo Notatka - Barok . - czas trwania - cechy arcitektury - rzeźba - malarstwo Co to jest Rokoko?
a) architektura: to budowle sakralne i świeckie: obronne, miejskie (ratusze), rezydencjonalne; jako budulec oprócz kamienia używana masowo (zwł. na Niżu Europejskim) cegła, często glazurowana i wielobarwna; sklepienia krzyżowo-żebrowe, liczne przypory, ostrołukowe wysokie okna (często z witrażami), bogata ornamentyka podkreślająca strzelistość architektury
b) malarstwo i rzeźba: rozkwit miniatury, polichromii i malarstwa tablicowego, częste wieloskrzydłowe ołtarze; wzrost realizmu przedstawień; tematyka gł. religijna, nie strojąca jednak od rodzajowości; w rzeźbie silny związek z architekturą (często rzeźby naturalnej wielkości), polichromowana rzeźba drewniana; początkowo gł. realizm, później tendencje ekspresjoniczne (ze zdeformowanymi postaciami ludzkimi)
Renesans: we Włoszech od XIV w., w Europie Zach. w XV wieku, w Europie Środkowej w XVI w.
Notatka: nawiązywanie do tradycji antycznej, harmonia i statyka kompozycji; tematyka zarówno religijna, jak i świecka; wzrost rangi społecznej artysty
- humanizm - tematyka, w której na pierwszy plan stawia się człowieka, jego religię, potrzeby materialne.
- architektura: częste wykorzystywanie kopuły i kolistego łuku, podkreślanie linii poziomych (gzymsy i fryzy), częste belkowane stropy z kasetonami, liczne budowle pałacowe
- rzeźba: nawiązywanie do tradycji rzymskich (m.in. popiersia, posągi konne, rzeźba nagrobna); surowcem marmur, brąz
- malarstwo: rozwój perspektywy, tematy religijne i mitologiczne, oparcie kompozycji na trójkącie
Barok: od końca XVI w. (Włochy) - do początku XVIII w.
- architektura: nowy typ kościoła; silny związek z rzeźbą i architekturą (obfitość figur, stiuki); wielkie pałace i ogrody o regularnym planie, w ogrodach częste efekty wodne (kaskady, kanały, baseny)
- rzeźba: silna ekspresja, patos, teatralność gestu, wygięcie postaci; chętnie stosowany marmur, polichromia i złocenie
- malarstwo: częsty kontrastowy światłocień i kompozycja oparta na liniach ukośnych, znakomite opanowanie perspektywy, krajobraz jako samodzielny temat
Rokoko - w przeciwnieństwie do baroku unikanie tematów powaąnych (rzadka tematyka religijna).
Cechy sztuki gotyckiej:
a) architektura: to budowle sakralne i świeckie: obronne, miejskie (ratusze), rezydencjonalne; jako budulec oprócz kamienia używana masowo (zwł. na Niżu Europejskim) cegła, często glazurowana i wielobarwna; sklepienia krzyżowo-żebrowe, liczne przypory, ostrołukowe wysokie okna (często z witrażami), bogata ornamentyka podkreślająca strzelistość architektury
b) malarstwo i rzeźba: rozkwit miniatury, polichromii i malarstwa tablicowego, częste wieloskrzydłowe ołtarze; wzrost realizmu przedstawień; tematyka gł. religijna, nie strojąca jednak od rodzajowości; w rzeźbie silny związek z architekturą (często rzeźby naturalnej wielkości), polichromowana rzeźba drewniana; początkowo gł. realizm, później tendencje ekspresjoniczne (ze zdeformowanymi postaciami ludzkimi)
Renesans: we Włoszech od XIV w., w Europie Zach. w XV wieku, w Europie Środkowej w XVI w.
Notatka: nawiązywanie do tradycji antycznej, harmonia i statyka kompozycji; tematyka zarówno religijna, jak i świecka; wzrost rangi społecznej artysty
- humanizm - tematyka, w której na pierwszy plan stawia się człowieka, jego religię, potrzeby materialne.
- architektura: częste wykorzystywanie kopuły i kolistego łuku, podkreślanie linii poziomych (gzymsy i fryzy), częste belkowane stropy z kasetonami, liczne budowle pałacowe
- rzeźba: nawiązywanie do tradycji rzymskich (m.in. popiersia, posągi konne, rzeźba nagrobna); surowcem marmur, brąz
- malarstwo: rozwój perspektywy, tematy religijne i mitologiczne, oparcie kompozycji na trójkącie
Barok: od końca XVI w. (Włochy) - do początku XVIII w.
- architektura: nowy typ kościoła; silny związek z rzeźbą i architekturą (obfitość figur, stiuki); wielkie pałace i ogrody o regularnym planie, w ogrodach częste efekty wodne (kaskady, kanały, baseny)
- rzeźba: silna ekspresja, patos, teatralność gestu, wygięcie postaci; chętnie stosowany marmur, polichromia i złocenie
- malarstwo: częsty kontrastowy światłocień i kompozycja oparta na liniach ukośnych, znakomite opanowanie perspektywy, krajobraz jako samodzielny temat
Rokoko - w przeciwnieństwie do baroku unikanie tematów powaąnych (rzadka tematyka religijna).