Nietoperze to przedstawiciele z gramady ssaków. Do cech budowy zewnętrznej przystosowujących ich do środowiska są skrzydła większe od ptaków, uszy oraz system porozumiewania się. Kształt ich dużych skrzydeł powiązany jest z samodzielnym rodzajem ich lotu. Odmiana latająca szybko posiada skrzydła długie i wąskie, zaś latająca powoli (bardziej zwrotna), ma skrzydła w miarę krótkie oraz szerokie. Zbudowane one są z błony lotnej ciągnącej się po bokach wzdłuż ich ciał, rozpinając się na kościach kończyn przednich, tylnych oraz ogonie. U nietoperzy kończyny przednie to błoniaste skrzydła zaś tylne zakończone są pazurami co umożliwia im poruszanie się oraz uwieszanie na odpoczynek. Za sprawą takiej budowy ciała pozycja zwisu u tych ssaków nie wymaga żadnego wysiłku mięśni, więc nie prowadzi do utraty energii. Pożywienie nietoperze łapią przede wszystkim końcem skrzydła, a później przy jego użyciu podają je sobie do pyszczka. Błona zaś służy im do przytrzymywana większej zdobyczy. Uszy nietoperzy są duże, gdyż słuch jest dla nich podstawowym zmysłem przy orientacji w przestrzeni i zdobywaniu pokarmu. Nadzwyczajną cechą tych ssaków jest umiejętność do echolokacji. Podczas lotu emitują ultradźwięki, które odbite od zapór czy łupu powracają jako echo do ucha sygnalizując o otoczeniu. Dzięki dwóm zdolnościom nietoperzom zwiększa się ich zwrotność. Zwiększanie wypukłości błoniastych skrzydeł prowadzi do ich przeistoczenia kształtu co wzmaga nośność przy czym sprawia zmniejszenie prędkości i większą zwrotność. Druga zaś zdolność to na przemian trzepanie skrzydłami (czego ptaki robić nie potrafią). W polsce występuje około 25 gatunków nietoperzy.
Nietoperze to przedstawiciele z gramady ssaków. Do cech budowy zewnętrznej przystosowujących ich do środowiska są skrzydła większe od ptaków, uszy oraz system porozumiewania się. Kształt ich dużych skrzydeł powiązany jest z samodzielnym rodzajem ich lotu. Odmiana latająca szybko posiada skrzydła długie i wąskie, zaś latająca powoli (bardziej zwrotna), ma skrzydła w miarę krótkie oraz szerokie. Zbudowane one są z błony lotnej ciągnącej się po bokach wzdłuż ich ciał, rozpinając się na kościach kończyn przednich, tylnych oraz ogonie. U nietoperzy kończyny przednie to błoniaste skrzydła zaś tylne zakończone są pazurami co umożliwia im poruszanie się oraz uwieszanie na odpoczynek. Za sprawą takiej budowy ciała pozycja zwisu u tych ssaków nie wymaga żadnego wysiłku mięśni, więc nie prowadzi do utraty energii. Pożywienie nietoperze łapią przede wszystkim końcem skrzydła, a później przy jego użyciu podają je sobie do pyszczka. Błona zaś służy im do przytrzymywana większej zdobyczy. Uszy nietoperzy są duże, gdyż słuch jest dla nich podstawowym zmysłem przy orientacji w przestrzeni i zdobywaniu pokarmu. Nadzwyczajną cechą tych ssaków jest umiejętność do echolokacji. Podczas lotu emitują ultradźwięki, które odbite od zapór czy łupu powracają jako echo do ucha sygnalizując o otoczeniu. Dzięki dwóm zdolnościom nietoperzom zwiększa się ich zwrotność. Zwiększanie wypukłości błoniastych skrzydeł prowadzi do ich przeistoczenia kształtu co wzmaga nośność przy czym sprawia zmniejszenie prędkości i większą zwrotność. Druga zaś zdolność to na przemian trzepanie skrzydłami (czego ptaki robić nie potrafią). W polsce występuje około 25 gatunków nietoperzy.