Question

Carakterystyka (Występowanie w Polsce, środowisko życia, rodzaj sporzywanego pokarmu)

-Bielik

-puchacz

-rybołów

-zimorodek

-dzieńcioł czarny

-bocian biały

-żuraw

-kaczka krzyżówka

-gengawa

-sikorka modra

-kruk

Answer 1

Bielik - gatunek obięty ochroną, występowanie na zachodzie i północy kraju, pożywienie - ryby

Puchacz - Główne obszary występowania to przede wszystkim góry - Sudety i Karpaty, środkowe i zachodnie Pomorze, północna Wielkopolska, puszcze w północno-wschodniej Polsce (Puszcza Białowieska) oraz Pojezierze Łęczyńsko-Włodawskie na Lubelszczyźnie.

Pożywienie - Ptaki i ssaki wielkości od wróbla, myszy i szczura, aż po cietrzewia i zająca, jednakże nie gardzi też dużymi chrząszczami i żabami. Potrafi upolować młode lisy i sarny, inne sowy, kury, myszołowy, wrony, a nawet jastrzębia.

Answer 2

BIELIK -

występowanie - W Polsce bardzo nieliczny ptak lęgowy spotykany na całym niżu, ale głównie na zachodzie i północy kraju.

srodowisko życia -  ?

rodzaj sporzywanego pokarmu - Łowi głównie ryby (w 65%) – duże leszcze, karpie, ale też szczupaki. Sporadycznie łapie ssaki – zające, gryzonie, a nawet młode sarny. Na polskim Wybrzeżu żeruje niekiedy na martwych fokach. Przy braku świeżej zdobyczy, głównie zimą, zjadana jest również padlina. Może też zjadać resztki mięsa porzucane przez inne zwierzęta i ludzi, zwłaszcza rybaków. + kradnie pożywienie innym ptakom.

PUCHACZ - W Polsce skrajnie nieliczny ptak lęgowy (ok. 250-270 par[7]). Główne obszary występowania to przede wszystkim góry - Sudety i Karpaty, środkowe i zachodnie Pomorze, północna Wielkopolska, puszcze w północno-wschodniej Polsce (Puszcza Białowieska) oraz Pojezierze Łęczyńsko-Włodawskie na Lubelszczyźnie. Na nizinach zasiedla stare, zwarte, rozległe lasy (częściej iglaste) w pobliżu bagien, torfowisk, rzek i jezior lub innych otwartych przestrzeni zapewniających pokarm przez cały rok. Występuje również w górach, gdzie wybiera skaliste wąwozy i urwiska, również kamieniołomy. Na południu zamieszkuje też obszary pustynne. Ptaki (do 20% udziału w diecie) i ssaki (do 60%) wielkości od wróbla, myszy i szczura, aż po cietrzewia i zająca, jednakże nie gardzi też dużymi chrząszczami i żabami. Potrafi upolować młode lisy i sarny, inne sowy, kury, myszołowy, wrony, a nawet jastrzębia.

RYBOŁÓW -  W Polsce skrajnie nieliczny ptak lęgowy na niżu, prawie wyłącznie na dwóch obszarach: Pojezierza Mazurskiego oraz Pomorza Zachodniego, fragment ziemi lubuskiej i częściowo Wielkopolski - całkowita liczebność: 70–75 par (w wymienionych obszarach znalazło się 65 par). Nowsze szacunki podają obecność na terenie kraju około 30 par. W kraju przebywa od połowy marca do połowy listopada, choć niektóre pozostają na zimę (przeważnie gdy ta ma łagodniejszy przebieg). Tylko i wyłącznie ryby. 

ZIMORODEK - W Polsce to nieliczny (niegdyś liczny) ptak lęgowy, spotyka się go na całym niżowym obszarze kraju. Swoje główne pożywienie — ryby — łapie, nurkując pionowo w dół w potokach i rzekach. Żywi się też wodnymi owadami, żabami i rakami.

DZIĘCIOŁ CZARNY - W Polsce rozpowszechniony w całym kraju, ale to nieliczny ptak lęgowy; lokalnie bywa średnio liczny[4]. W Europie Środkowej to ptak osiadły. Owady wydobyte z drewna, szczególnie mrówki i kózkowate oraz inne chrząszcze żyjące w drewnie (larwy i imago). Rzadko mogą żywić się też gąsienicami motyli i mięczakami (ślimaki), a nawet nasionami drzew. Poza tym przylatują na drzewa odwiedzone przez inne dzięciołowate i zlizują wyciekający z nich sok roślinny. 

BOCIAN BIAŁY -  Bocian jest ptakiem mięsożernym. Żywi się owadami, głównie pasikonikami i chrząszczami, ale również jaszczurkami, wężami, pisklętami i wyjątkowo małymi zającami. W latach obfitujących w myszy i norniki zjada prawie wyłącznie te gryzonie, przez co jest ptakiem pożytecznym z punktu widzenia rolników. Mimo popularnych opowieści bocian biały rzadko je żaby, jeżeli do wyboru ma inne rodzaje pokarmu. W okresie lęgowym staje się mało wybredny i aby wykarmić szybko rosnące młode łapie każde zwierzę, które jest w stanie połknąć.

ŻURAW -  Wszystkożerne, ale dominuje pokarm roślinny, w tym nasiona, uzupełniany gryzoniami, owadami, robakami i mięczakami. Terytorium żerowania jest bardzo rozległe i na obszarach rolniczych może dochodzić do 120 ha.