Od razu mała poprawka : Budowa i cechy tragedii antycznej na podstawie ''Króla EDYPA'' :)
Król Edyp jest utworem dramatycznym(chodzi o rodzaj literacki) a zarazem klasycznym przykładem antycznej tragedii. Możemy rozpatrzyć jej budowę i najważniejsze cechy.
BUDOWA:
Klasyczną tragedię antyczną cechuje specyficzna, stała budowa ;) Utwór rozpoczyna prolog(prologos). Jest to taka przedakcja, która ma wprowadzić nas w fabułę. Jest to odpowiednik ekspozycji. Następnie jest parodos, to wejście Chóru, który w tym momencie wykonuje pierwszą pieśń. Po parodosie są epeisodia i stasimony które się przeplatają. Epeisodia to sceny, akcja dramatu, natomiast stasima to pieśni chóru które komentują wydarzenia rozgrywające się na scenie. Utwór kończy exodos, czyli pieść chóru, która zamyka akcję. Kompozycja Króla Edypa przypomina współczesne tragedie, z tym że dzisiaj, posługujemy się nazwami - ekspozycja, zawiązanie akcji, perypetie, punkt kulminacyjny, rozwiązanie akcji.
Najważniejsze cechy tragedii antycznej na podstawie Króla Edypa:
1. Zasada trzech jedności. Możemy wyróżnić jedność czasu, miejsca i akcji.
a) Jedność czasu - polega na tym , iż cała akcja utworu trwa nie więcej niż dobę (24 godziny). Przeważnie, tragedia antyczna trwała od wschodu do zachodu słońca.
b) Jedność miejsca - Polega na tym,iż wszystkie wydarzenia w tragedii rozgrywają się w jednym miejscu. Jeśli jakieś wydarzenia rozgrywały się w innej przestrzeni, nie pokazywano ich, a jedynie informowali o nich specjalni posłańcy.
c) Jedność akcji - polega na tym, iż istnieje tylko jeden wątek w tragedii, nie ma żadnych wątków poboccznych, nie ma epizodów nierozwijających akcji.
2. Istnienie chóru. Odgrywał on w tragedii antycznej ważną rolę. Mianowicie, wprowadzał aktorów na scenę, a także oceniał i komentował przebieg wydarzeń.
3. Zasada stosowności, tzw. decorum. Polegała na tym,że tragedie pisano wyłącznie stylem podniosłym, patetycznym. Język utworu był wzniosły, pozbawiony wulgaryzmów oraz mowy potocznej. Komedie zaś, pisano stylem średnim bądź niskim. Zasada decorum polegała także na tym,że nie pokazywano na scenie ludzkiej śmierci, a także dramatycznych pojedynków, ogólnie krwawych scen.
5. Niemożność przeplatania scen tragicznych z komicznymi. Konsekwentność w przedstawianiu scen - albo wszystkie są śmieszne, drwiące, albo poważne, wzniosłe.
6. Do głównych cech należy też to,że twórcy tytułowali utwór imieniem głównego bohatera (tak jak tutaj, król Edyp)
7. Nie było scen zbiorowych. Na scenie mogły przebywać jednocześnie tylko trzy osoby.
Od razu mała poprawka : Budowa i cechy tragedii antycznej na podstawie ''Króla EDYPA'' :)
Król Edyp jest utworem dramatycznym(chodzi o rodzaj literacki) a zarazem klasycznym przykładem antycznej tragedii. Możemy rozpatrzyć jej budowę i najważniejsze cechy.
BUDOWA:
Klasyczną tragedię antyczną cechuje specyficzna, stała budowa ;) Utwór rozpoczyna prolog(prologos). Jest to taka przedakcja, która ma wprowadzić nas w fabułę. Jest to odpowiednik ekspozycji. Następnie jest parodos, to wejście Chóru, który w tym momencie wykonuje pierwszą pieśń. Po parodosie są epeisodia i stasimony które się przeplatają. Epeisodia to sceny, akcja dramatu, natomiast stasima to pieśni chóru które komentują wydarzenia rozgrywające się na scenie. Utwór kończy exodos, czyli pieść chóru, która zamyka akcję. Kompozycja Króla Edypa przypomina współczesne tragedie, z tym że dzisiaj, posługujemy się nazwami - ekspozycja, zawiązanie akcji, perypetie, punkt kulminacyjny, rozwiązanie akcji.
Najważniejsze cechy tragedii antycznej na podstawie Króla Edypa:
1. Zasada trzech jedności. Możemy wyróżnić jedność czasu, miejsca i akcji.
a) Jedność czasu - polega na tym , iż cała akcja utworu trwa nie więcej niż dobę (24 godziny). Przeważnie, tragedia antyczna trwała od wschodu do zachodu słońca.
b) Jedność miejsca - Polega na tym,iż wszystkie wydarzenia w tragedii rozgrywają się w jednym miejscu. Jeśli jakieś wydarzenia rozgrywały się w innej przestrzeni, nie pokazywano ich, a jedynie informowali o nich specjalni posłańcy.
c) Jedność akcji - polega na tym, iż istnieje tylko jeden wątek w tragedii, nie ma żadnych wątków poboccznych, nie ma epizodów nierozwijających akcji.
2. Istnienie chóru. Odgrywał on w tragedii antycznej ważną rolę. Mianowicie, wprowadzał aktorów na scenę, a także oceniał i komentował przebieg wydarzeń.
3. Zasada stosowności, tzw. decorum. Polegała na tym,że tragedie pisano wyłącznie stylem podniosłym, patetycznym. Język utworu był wzniosły, pozbawiony wulgaryzmów oraz mowy potocznej. Komedie zaś, pisano stylem średnim bądź niskim. Zasada decorum polegała także na tym,że nie pokazywano na scenie ludzkiej śmierci, a także dramatycznych pojedynków, ogólnie krwawych scen.
5. Niemożność przeplatania scen tragicznych z komicznymi. Konsekwentność w przedstawianiu scen - albo wszystkie są śmieszne, drwiące, albo poważne, wzniosłe.
6. Do głównych cech należy też to,że twórcy tytułowali utwór imieniem głównego bohatera (tak jak tutaj, król Edyp)
7. Nie było scen zbiorowych. Na scenie mogły przebywać jednocześnie tylko trzy osoby.
Pozdrawiam