Podstawowym instrumentem w polskiej muzyce ludowej są skrzypce. Sam skrzypek może już stanowić kapelę. To on najczęściej jest tym, który narzuca styl, zaczyna melodię, prowadzi grę i może dobierać do zespołu innych skrzypków czy grajków. Skrzypek z reguły stoi z prawej strony wszystkich, bo gra na pierwszym i najwyżej brzmiącym instrumencie. Obok niego często znajduje się klarnecista. Dźwięk klarnetu jest miękki, soczysty i delikatny, dlatego chętnie stosowany jest w muzyce ludowej, choć nie we wszystkich regionach Polski. Z rodziny instrumentów dętych do których należy klarnet, częściej występują: trombity (ligawki, bazuny), fujary, piszczałki i dudy wielkopolskie.
Klarnet jest podłużną, drewnianą piszczałką o długości do 70 cm. Składa się z ustnika w kształcie dzioba, beczułki, części dolnej i górnej korpusu oraz z czary dźwiękowej, która rozszerza się lejkowato. Najważniejszą częścią, decydującą o brzmieniu klarnetu jest ustnik. Jest nim kawałek zwężającej się rurki kończącej się dziobem. Od dołu znajduje się kilkucentymetrowy podłużny otwór przykryty drewnianym stroikiem (blacikiem), czyli podłużną deseczką wykonaną tradycyjnie z egzotycznej trzciny (obecnie istnieją także stroiki syntetyczne). Blacik od strony wydobywania dźwięku ma grubość zaledwie 0,12 – 0,14 mm i odstaje delikatnie w dół od ustnika klarnetu. W tę szczelinę wdmuchiwane jest ustami grającego powietrze, co wprawia w drgania stroik i powstaje dźwięk. Dźwięk wędruje dalej w słupie piszczałki i nabiera pełni brzmienia oraz odpowiednią wysokość dzięki otworom znajdującymi się w dolnej i górnej części korpusu. Klarnet posiada dziewięć otworów odkrywanych opuszkami palców a także od kilku do kilkunastu otworów krytych mechanicznymi klapami.
Podstawowym instrumentem w polskiej muzyce ludowej są skrzypce. Sam skrzypek może już stanowić kapelę. To on najczęściej jest tym, który narzuca styl, zaczyna melodię, prowadzi grę i może dobierać do zespołu innych skrzypków czy grajków. Skrzypek z reguły stoi z prawej strony wszystkich, bo gra na pierwszym i najwyżej brzmiącym instrumencie. Obok niego często znajduje się klarnecista. Dźwięk klarnetu jest miękki, soczysty i delikatny, dlatego chętnie stosowany jest w muzyce ludowej, choć nie we wszystkich regionach Polski. Z rodziny instrumentów dętych do których należy klarnet, częściej występują: trombity (ligawki, bazuny), fujary, piszczałki i dudy wielkopolskie.
Klarnet jest podłużną, drewnianą piszczałką o długości do 70 cm. Składa się z ustnika w kształcie dzioba, beczułki, części dolnej i górnej korpusu oraz z czary dźwiękowej, która rozszerza się lejkowato. Najważniejszą częścią, decydującą o brzmieniu klarnetu jest ustnik. Jest nim kawałek zwężającej się rurki kończącej się dziobem. Od dołu znajduje się kilkucentymetrowy podłużny otwór przykryty drewnianym stroikiem (blacikiem), czyli podłużną deseczką wykonaną tradycyjnie z egzotycznej trzciny (obecnie istnieją także stroiki syntetyczne). Blacik od strony wydobywania dźwięku ma grubość zaledwie 0,12 – 0,14 mm i odstaje delikatnie w dół od ustnika klarnetu. W tę szczelinę wdmuchiwane jest ustami grającego powietrze, co wprawia w drgania stroik i powstaje dźwięk. Dźwięk wędruje dalej w słupie piszczałki i nabiera pełni brzmienia oraz odpowiednią wysokość dzięki otworom znajdującymi się w dolnej i górnej części korpusu. Klarnet posiada dziewięć otworów odkrywanych opuszkami palców a także od kilku do kilkunastu otworów krytych mechanicznymi klapami.