W dniu 1 sierpnia 1944 roku dowództwo Armii Krajowej w Warszawie, wydało rozkaz rozpoczęcia planu "Burza" w stolicy. Pod tym kryptonimem kryło się uderzenie oddziałów powstańczych na cofających się przed Armią Czerwoną Niemców. W ten sposób rozpoczęły się trwające 63 dni walki. Przeszły one do naszej historii jako Powstanie Warszawskie.
W tym okresie oddziały ZSRR kontynuowały rozpoczętą 23 czerwca 1944 ofensywę, znaną jako Operacja Białoruska. Rozbicie centralnej grupy armii Werhmahtu umożliwiło Rosjanom przejście do realizacji planu Lwowsko -Sandomierskiego. Założeniem tej operacji było przeniesienie linii frontu nad środkową Wisłę i uchwycenie na niej przyczółków. Rząd radziecki wyraził w marcu 1944 roku zgodę na rozwinięcie 1 Korpusu generała Berlinga w I Armie Polską. W lipcu Krajowa Rada Narodowa ogłosiła utworzenie Wojska Polskiego z połączenia tejże Armii oraz oddziałów partyzanckich Armii Ludowej. Stalin od czasu wykrycia zbrodni katyńskiej nie uznawał legalnego rządu polskiego w Londynie. Jego poparcie zyskali polscy komuniści, którzy utworzyli Polski Komitet Wyzwolenia Narodowego. Armia Czerwona mimo podejmowanych przez AK prób współpracy w zwalczaniu Niemców i wspólnych walk nie uznawała polskich oddziałów za sojusznicze. Były one w większości po przejściu frontu rozbrajane przez NKWD. Część żołnierzy wywożono w głąb ZSRR, część umieszczano w obozach. Zdarzały się wypadki mordowania schwytanych Akowców, zwłaszcza oficerów. Część ich znalazła się przymusowo w oddziałach Ludowego Wojska Polskiego
W dniu 1 sierpnia 1944 roku dowództwo Armii Krajowej w Warszawie, wydało rozkaz rozpoczęcia planu "Burza" w stolicy. Pod tym kryptonimem kryło się uderzenie oddziałów powstańczych na cofających się przed Armią Czerwoną Niemców. W ten sposób rozpoczęły się trwające 63 dni walki. Przeszły one do naszej historii jako Powstanie Warszawskie.
W tym okresie oddziały ZSRR kontynuowały rozpoczętą 23 czerwca 1944 ofensywę, znaną jako Operacja Białoruska. Rozbicie centralnej grupy armii Werhmahtu umożliwiło Rosjanom przejście do realizacji planu Lwowsko -Sandomierskiego. Założeniem tej operacji było przeniesienie linii frontu nad środkową Wisłę i uchwycenie na niej przyczółków. Rząd radziecki wyraził w marcu 1944 roku zgodę na rozwinięcie 1 Korpusu generała Berlinga w I Armie Polską. W lipcu Krajowa Rada Narodowa ogłosiła utworzenie Wojska Polskiego z połączenia tejże Armii oraz oddziałów partyzanckich Armii Ludowej. Stalin od czasu wykrycia zbrodni katyńskiej nie uznawał legalnego rządu polskiego w Londynie. Jego poparcie zyskali polscy komuniści, którzy utworzyli Polski Komitet Wyzwolenia Narodowego. Armia Czerwona mimo podejmowanych przez AK prób współpracy w zwalczaniu Niemców i wspólnych walk nie uznawała polskich oddziałów za sojusznicze. Były one w większości po przejściu frontu rozbrajane przez NKWD. Część żołnierzy wywożono w głąb ZSRR, część umieszczano w obozach. Zdarzały się wypadki mordowania schwytanych Akowców, zwłaszcza oficerów. Część ich znalazła się przymusowo w oddziałach Ludowego Wojska Polskiego
31VII gen.Bór-Komorowski i delegat Jankowski otrzymali meldunek o
zaobserwowaniu czołgów radzieckich na Pradze i postanowili rozpocząć powstanie w Warszawie 1VIII 1944r.o godz.17.00.Celem pierwszego natarcia
było opanowanie kluczowych punktów w mieśce i utrzymanie ich do wejścia
Armii Czerwonej.Powstanie wyzwoliło entuzjazm warszawiaków,wywieszano
flagi narodowe,słuchano pieśni patriotycznych,uruchomiono powstańczą
radiostację"Błyskawica".Pod koniec września położenie powstańców i ludności
stolicy stało się katastrofalne.2września 1944r.przedstawiciele komendy
Głównej Armii Krajowej podpisali po 63 dniach akt kapitulacji.Smierć poniosło
17,2 tys.żołnierzy AK i 3,5 tys.kościuszkowców,a 5 tys.żołnierzy zaginęło.