Stanisław August Poniatowski (1732-1798) - Ostatni król Rzeczpospolitej w chwili elekcji miał 32 lata. Chociaż jego dzieciństwo i młodość przypadły na czasy saskie, nie zetknął się ani z lekceważeniem obowiązków wobec państwa, ani ze złymi obyczajami czasów saskich. Otrzymał bardzo staranne wykształcenie w kraju i za granicą. Wychowywany był w miłości do ojczyzny i pogardzie dla warcholstwa szlacheckiego.
Podczas podróży zagranicznych obserwował szkoły, zakłady rzemieślnicze, wielkie miasta, poznawał życie polityczne i porównywał to wszystko z sytuacją w swoim kraju. Marzył wówczas o przeniesieniu do ojczyzny dobrych wzorców, o tym, aby Polska dorównała Zachodowi. Chciał przede wszystkim podnieść na wyższy poziom oświatę i kulturę.
W pierwszym roku panowania Poniatowski założył w Warszawie Szkołe Rycerską, czyli Korpus Kadetów. Przyjmowano do niej nawet synów ubokiej szlachty, ponieważ za naukę płaciło państwo. Już po paru latach reformowania szkół za panowania Stanisława Augusta bylo widać dobre wyniki. Polsce przybywało ludzi wykształconych, troszczących się o los kraju. Zasługą króla Stanisława jest też założenie w Warszawie pierwszego stałego teatru dostępnego dla publiczności.
Polska nie przypominała już tej z czasów saskich, zacofanej i pogrążonej w ciemnocie. Ludzie wykształceni lepiej rozumieli swoje obowiązki wobec ojczyzny.
Król August Poniatowski -ur. 17 stycznia 1732 w Wołczynie, zm. 12 lutego 1798 w Petersburgu) – król Polski w latach 1764–1795 . Jego braćmi byli podkomorzy nadworny koronny Kazimierz, feldmarszałek austriacki Andrzej, prymas Michał Jerzy, Aleksander i Franciszek, miał też dwie siostry Ludwikę Marię i Izabellę. Był prawnukiem polskiego poety podskarbiego Jana Andrzeja Morsztyna[2]. Jego prababka Katarzyna Gordon spokrewniona była ze Stuartami i spowinowacona z największymi rodami Szkocji, Hiszpanii i Francji
Stanisław August Poniatowski (1732-1798) - Ostatni król Rzeczpospolitej w chwili elekcji miał 32 lata. Chociaż jego dzieciństwo i młodość przypadły na czasy saskie, nie zetknął się ani z lekceważeniem obowiązków wobec państwa, ani ze złymi obyczajami czasów saskich. Otrzymał bardzo staranne wykształcenie w kraju i za granicą. Wychowywany był w miłości do ojczyzny i pogardzie dla warcholstwa szlacheckiego.
Podczas podróży zagranicznych obserwował szkoły, zakłady rzemieślnicze, wielkie miasta, poznawał życie polityczne i porównywał to wszystko z sytuacją w swoim kraju. Marzył wówczas o przeniesieniu do ojczyzny dobrych wzorców, o tym, aby Polska dorównała Zachodowi. Chciał przede wszystkim podnieść na wyższy poziom oświatę i kulturę.
W pierwszym roku panowania Poniatowski założył w Warszawie Szkołe Rycerską, czyli Korpus Kadetów. Przyjmowano do niej nawet synów ubokiej szlachty, ponieważ za naukę płaciło państwo. Już po paru latach reformowania szkół za panowania Stanisława Augusta bylo widać dobre wyniki. Polsce przybywało ludzi wykształconych, troszczących się o los kraju. Zasługą króla Stanisława jest też założenie w Warszawie pierwszego stałego teatru dostępnego dla publiczności.
Polska nie przypominała już tej z czasów saskich, zacofanej i pogrążonej w ciemnocie. Ludzie wykształceni lepiej rozumieli swoje obowiązki wobec ojczyzny.
Król August Poniatowski -ur. 17 stycznia 1732 w Wołczynie, zm. 12 lutego 1798 w Petersburgu) – król Polski w latach 1764–1795 . Jego braćmi byli podkomorzy nadworny koronny Kazimierz, feldmarszałek austriacki Andrzej, prymas Michał Jerzy, Aleksander i Franciszek, miał też dwie siostry Ludwikę Marię i Izabellę. Był prawnukiem polskiego poety podskarbiego Jana Andrzeja Morsztyna[2]. Jego prababka Katarzyna Gordon spokrewniona była ze Stuartami i spowinowacona z największymi rodami Szkocji, Hiszpanii i Francji