Będąc nieco bardziej ścisłym, poprawiłem twoją reakcje:
BeO+2NaOH+H₂O --->> Na₂[Be(OH)₄] BeO jest tlenkiem o charakterze amfoterycznym, oznacza to,
że reaguje zarówno z kwasami jak i z zasadami. Z kwasami reakcja jest dosyć typowa : BeO+2HCl-->BeCl2+H2O W reakcji z zasadą powstaje związek kompleksowy, dosyć trwały aczkolwiek dobrze rozpuszczalny w wodzie dlatego może łatwiej będzie zrozumieć reakcje jonową skróconą: BeO+2OH⁻+H2O >> [Be(OH)4]²⁺ nazwa : jon tetrahydroksyberylowy Podobnej reakcji ulega inny amfoter bardziej popularny glin : Al₂O₃+2OH⁻+3H2O >> 2[Al(OH)4]⁺ powistaje więc jon tetrahydroksyglinianowy Glin od berylu odróżnia promień jonowy który ma znaczący wpływ na dostępność ligandu - OH- do atomu centralnego Al lub Be. Dlatego Glin występuje również z liczbą koordynacjuną 6, przy odpowiednim nadmierze zasady zachodzi więc reakcja : Al2O3 + 6OH⁻ +3H2O -> 2[Al(OH)6]³⁺ A w zasadzie reakcja : [Al(OH)4]⁺ +2OH⁻-->[Al(OH)6]³⁺
Będąc nieco bardziej ścisłym, poprawiłem twoją reakcje:
BeO+2NaOH+H₂O --->> Na₂[Be(OH)₄]
BeO jest tlenkiem o charakterze amfoterycznym, oznacza to,
że reaguje zarówno z kwasami jak i z zasadami.
Z kwasami reakcja jest dosyć typowa :
BeO+2HCl-->BeCl2+H2O
W reakcji z zasadą powstaje związek kompleksowy, dosyć trwały aczkolwiek dobrze rozpuszczalny w wodzie dlatego może łatwiej będzie zrozumieć reakcje jonową skróconą:
BeO+2OH⁻+H2O >> [Be(OH)4]²⁺
nazwa : jon tetrahydroksyberylowy
Podobnej reakcji ulega inny amfoter bardziej popularny glin :
Al₂O₃+2OH⁻+3H2O >> 2[Al(OH)4]⁺
powistaje więc jon tetrahydroksyglinianowy
Glin od berylu odróżnia promień jonowy który ma znaczący wpływ na dostępność ligandu - OH- do atomu centralnego Al lub Be.
Dlatego Glin występuje również z liczbą koordynacjuną 6, przy odpowiednim nadmierze zasady zachodzi więc reakcja :
Al2O3 + 6OH⁻ +3H2O -> 2[Al(OH)6]³⁺
A w zasadzie reakcja :
[Al(OH)4]⁺ +2OH⁻-->[Al(OH)6]³⁺
Taka jest więc specyfika tworzenia kompleksów.